ସାରଳା ମହାଭାରତ

ଶ୍ୟାମଦୀର୍ଘ ବୋଲିକରି ୟେକ ନଗ୍ର ଗୋଟିୟେ

ତହିଂ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ ମାଦ୍ରୀ ଦେବୀର ତନୟେ ।୧।

ସେ ଶ୍ୟାମଦୀର୍ଘ ଦେଶେ ଶତ୍ରୁଜିତ ବୋଲି ୟେକ ରାଜା

ଅରୁଣସେନ ନୃପତିର ସେ ଅଟଇ ଆତ୍ମଜା ।୨।

ସେତୁବଦ୍ଧ ସୁବଳାକଟକରେ ସେ ଅଟଇ ଆଧିପତି

ଶ୍ରୀରାମେଶ୍ୱର ଦେବତାଂକୁ ସେ ଖଟଇ ଅନୁବ୍ରତି ।୩।

ସେତୁବଦ୍ଧର ରାଜା ଯେ ଅଙ୍ଗଦ କୁମାର

ତାହାର ବଂଶରେ ୟେହୁ ଶତ୍ରୁଜିତ ଅବତାର ।୪।

ଅଙ୍ଗଦର ନନ୍ଦନ ଅନଙ୍ଗସେନ ନୃପତି

ଇନ୍ଦୁସେନ ବୋଲିକରି ଯେ ତାହାର ସନ୍ତତି ।୫।

ଇନ୍ଦୁସେନର ନନ୍ଦନ ବିଣାୟେକ ବୋଲି ରାଜା

କଉଶିକ ବୋଲିକରି ତାହାର ଆତ୍ମଜା ।୬।

କଉଶିକର ପୁତ୍ର ଯେ ବିରାଜ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

କୃନ୍ଦ ମୁକୁନ୍ଦ ବୋଲି ୟେହାର ସନ୍ତତି ।୭।

ମଳୟସେନ ବୋଲିକରି ଉପୁଜିଲା ୟେହାର ବାଳ

ମନୁମଥ ନୃପତି ଯେ ତାହାର ଦୁଲାକ ।୮।

ମନୁମଥର ନନ୍ଦନ ଶତ୍ରୁଜିତ ନୃପତି

ବେଲାଳ ବନରେ ସେ ୟେକାଙ୍ଗ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ ।୯।

ସେତୁବନ୍ଧ ରାଜ୍ୟେ ଯାଇଂ ନକୁଳ ପରବେଶ

ଦୃମନ ଗିରି ପର୍ବତେ ଉଠିଲେ, ବାଜିଲା ବିଜିଘୋଷ ।୧୦।

ଘୋର ଶବଦ ଶୁଣି ସେ ପଚାରଇ ଶତ୍ରୁଜିତ ନୃପତି

କାହିଂର ଥାଠ ୟେରେ ବୁଝନି ମହାମନ୍ତ୍ରୀ ।୧୧।

ରାଜାର ବଚନେ ମନ୍ତ୍ରୀ ହକାରିଲା ପାରିଦଣ୍ଡ

କେଉଣ ଦେଶ ରାଜାର ଥାଠରେ ୟେ ଧାମନ୍ତି ପରଚଣ୍ଡ ।୧୨।

ମନ୍ତ୍ରୀର ବଚନେ ଯେ ଭୂୟାଂ ରାଜାଗଣ

ଚାରିଲକ୍ଷ ଯୋଦ୍ଧା ଘେନି ଧାମନ୍ତି ଅକୂପାର କୂଳେଣ ।୧୩।

ଦେଖିଲେ ଦୁର୍ମନଗିରି ଉପରେ ଥାଠ ଅଛନ୍ତି ଅପ୍ରମିତ

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ଆସି ମିଳିଲେ ତୁରିତ ।୧୪।

ରେ ରେ କାର ଶବଦରେ ମୁଖରାବ ଧୁନିକରି

ସଇନି ବେଢ଼ିଲେ ଦୁର୍ମନଗିରି ଶତେପୁର କରି ।୧୫।

କାହିଂର ରେ ବୋଲିଣ ଊ‌ର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ଶବଦେକ ହାକି

ବାବନ୍ତି ସିଂଘନାଦ ଯେ ହମ୍ପାଳନ୍ତି ହାକି ।୧୬।

ପର୍ବତରେ ଥାଇଂ ଦେଖନ୍ତି ନକୁଳ ସଇନି

ଉଚ୍ଚବାଚ ହୁଅନ୍ତେଣ ସେ ପାହିଲା ରୟେଣୀ ।୧୭।

ନକୁଳ ବୋଇଲା ଆରେ ଓହ୍ଲାଅ ପର୍ବତୁଂ

ବସନ୍ତ ସେନାପତିକୁ ବୋଇଲେ ବାରତା କର ତୁ ।୧୮।

ପାଣ୍ଡବଂକର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ମଳୟ ବସନ୍ତ ବେନି

ଦୁର୍ମନ ଗିରିପର୍ବତୁଂ ଓହ୍ଲାଇଲେ କରେ ବିଜେକର୍ଣ୍ଣକଟାର ଘେନି ।୧୯।

ଶତ୍ରୁଜିତର ସଇନି ଯେ ବିନ୍ଧନ୍ତି ନାରାଜ

ଯୁଦ୍ଧ ଦେଖି ବିକାଶିଲା ଦିଗୁଣ ତାହାଂକର ତେଜ ।୨୦।

ଅସିପତ୍ର ବୁଲାଇଣ ପଡ଼ିଲେ ବୀରେ ମାଡ଼ି

ପଳାଇଲେ କିଂକର ବଳ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଦର୍ପ ଛାଡ଼ି ।୨୧।

ମନ୍ତ୍ରୀବର ହକାରନ୍ତି ରହ ରହ ମହାବଳା

ରହି ସମସ୍ୟା କର ରେ କି ନିମନ୍ତେ ତୁମ୍ଭେ ପଳା ।୨୨।

ସମ୍ଭୋଧନା ବଚନେ ରହିଲେ ଗ୍ୟାନବର ମନ୍ତ୍ରୀ

ସମାର୍ଜନା କରି କହନ୍ତି ସେ ମଳୟ ବସନ୍ତି ସେନାପତି ।୨୩।

ଆହୋ ରାଜାକଇଂ ବାରତା କର ତୁମ୍ଭର ଯାଇଂ

ବୋଲ ନକୁଳ ଠାକୁରେ ୟେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକ ସାନ ଭାଇ ।୨୪।

ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣ ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗକୁ ବରଣ

ରାଜୁସିଯାଗ ନିମନ୍ତେ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ।୨୫।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ଯିବେ ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗରେ ସାତ ସହସ୍ର ରାଜା

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ଠାକୁରଂକୁ କରିବେ ଯାଇ ପାଦପୂଜା ।୨୬।

ଶୁଣି କୋପାନଳ ସେ କିଂକରଗଣମାନେ

ଶ୍ରୀରାମହୁଂ ଆନ ଆମ୍ଭେ ନ ଜାଣୁ ନ ଶୁଣୁ କର୍ଣ୍ଣେ ।୨୭।

ଜୀବନକୁ ଯେବଣ ରାଜାର ହୋ ନିଚୟେ ନାହିଂ ଆଶ

ଶତ୍ରୁଜିତର ଆନଟି ତୁମ୍ଭେ ରାଜ୍ୟରେ ନ ପଶ ।୨୮।

ଆହୋ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରିଣ ସେ ତର୍ଜନ୍ତି ଗର୍ଜନ୍ତି

ଶାଳ ଶିଳ ପାଷାଣନ୍ତ ଘେନିଣ ବୁଲାବନ୍ତି ।୨୯।

କ୍ଷଣକେ ସାମନ୍ୟ ସେ କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକେ କାମରୂପୀ

କ୍ଷଣକେ ଗୁପତ ହୁଇନ୍ତି କ୍ଷଣକେ ଗଗନ କ୍ଷେପି ।୩୦।

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ବୁଲାଇଂ ପ୍ରହାର କରନ୍ତି ଶାଳ ଶିଳ

କ୍ଷଣକେ ମହାବୀର ମୁରତି କ୍ଷଣକେ ବିକଟାଳ ।୩୧।

ଦେଖିଣ କୋପକଲେ ସେ ନକୁଳର ସଇନି

ଗର୍ଜିଣ ଉଠିଲେ ସେ ବାହାନାଦ ଧୁନି ।୩୨।

କୁନ୍ତ ଖଡ଼ଗ ଯେ ପରିଘ ନାରାଜ ତୀକ୍ଷମୁନା

ଛତ୍ରୀଂକର ସେନାପତି ସେ ବଡ଼କୁମାର ଜେନା ।୩୩।

ମୁଖରାବ ଶବଦ କରିଣ ଗୁଣଘୃଷ୍ଟି

ମହାଭୀଷ୍ମ ରୂପଧରି ଯେ ଯାବଡ଼େଣ ଉଠି ।୩୪।

ଧର ଧର ମାର ମାର ଯେ ପାଡ଼ନ୍ତି ବୀରେ ବୋବି

ପାଦ ଘୋୟେଣ ଯେ ହେଳ ଘେନଇଂ ପୃଥିଦେବୀ ।୩୫।

ଦୁସହ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ହୋ କହିତେ କେ ପାରି

ଓହୋବଳ ଅନ୍ୟୋଅନ୍ୟି ଶହସ୍ର ମରାମରି ।୩୬।

ଝଲକନ୍ତି ଲାକିଂଆ ଯେ କୋନ୍ତ ମୁଦୁଗର ଜାଠି

ଗୁରୁଜ ଖଡ଼ଗ ଯେ ପରିଘ ଘେନି ପିଟି ।୩୭।

ପାଣ୍ଡବ ବଳ ସନ୍ୟ ଯେ ଉଠିଲେ ଗଳଗାଜି

କିଂକରଗଣ ସଇନି ଯେ ପଳାଇଲେ ସର୍ବେ ଭାଂଜି ।୩୮।

ମହାପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସେ ମଳୟ ବସନ୍ତ ବେନି

ଗୋଡ଼ାଇ ପ୍ରହାର କଲେ କିଂକର ବଳ ସଇନି ।୩୯।

ପ୍ରାଣର ବିକଳେ ପଳାବନ୍ତି ସର୍ବବୀରେ

ଭଗ୍ନବଳ ପଳାଇ ଯାଇଂ କହିଲେ ରାଜାର ଛାମୁରେ ।୪୦।

ଶୁଣିମା ଦେବ ସାବଧାନେ ଶତ୍ରୁଜିତ ଦଣ୍ଡଧାରୀ

ଅଦଭୁତେ ସଇନି ତୋହୋର ସମରେ ପ୍ରାଣହାରୀ ।୪୧।

ବଡ଼ ଦୁରାପଦ ଦେବ କେବଣ ଦେଶର ରାୟେ

ଶାଳ ଶିଳ ପରବତରେ ଦେବ ନୁହନ୍ତି ସେ କ୍ଷୟେ ।୪୨।

ସାଂଗ୍ରାମେ ସଇନି ତୋର ପାଇଲେ ବଡ଼ ଦୁଃଖ

ଶହସ୍ରକୁ ଭୟେ ନ କରନ୍ତି ଦେବ ହୋଇଲୁ ବିମୁଖ ।୪୩।

ଅଦଭୁତେ ସଇନି ତୋର ଅନେକ ନାଶ ଗଲା

ଯୋଜନେକ ପରିଯନ୍ତେ ଦେବ ପୟେଡ଼ ପଡ଼ିଲା ।୪୪।

ସଇନିର କଷ୍ଟ ଦେଖି ନୃପତି ଶତ୍ରୁଜିତ

ଶାର୍ଦ୍ଦୋଳେକ ଚଢ଼ି ସେ ବାହାର କୋପଚିତ୍ତ ।୪୫।

ହାଥେଣ କାଳଚକ୍ରେକ ଘେନିଣ ନୃପମଣି

କୋପେଣ ଗର୍ଜଇ ରାଜା ମହାମତ୍ତ ନାଗ ଜାଣି ।୪୬।

ସମରେ ପ୍ରବେଶ ସେ ହୋଇଲେ କୋପମୂର୍ତ୍ତି

ଦୂରହୁଂ ତାହାକଇଂ ଦେଖିଲେ ନକୁଳ ମହାଛତ୍ରୀ ।୪୭।

ମଳୟ ବସନ୍ତି ବେନି ସେନାପତି ରାଇ

ଆଗ୍ୟାଂଦିଲା ରାଜାକୁ ହୋ ଓଗାଳ ବେଗେ ଯାଇଂ ।୪୮।

ନକୁଳର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ବେନି ସେନାପତି ଗଲେ

ଶତ୍ରୁଜିତ ସଙ୍ଗେ ଯାଇଂ ସାଂଗ୍ରାମ ଆରମ୍ଭିଲେ ।୪୯।

ହାଥେ କାଳଚକ୍ର ଘେନିଣ ସେ ଶତ୍ରୁଜିତ

ବସନ୍ତ ସେନାପତି ଉପରେ ପିଟିଲା ବଜ୍ର ଘାତ ।୫୦।

କାଳଚକ୍ର ଘାତେ ସେନାପତି ମହାବଳୀ

ଅସାଷ୍ଟମେ ବସନ୍ତ ସେନାପତି ରଥେ ପଡ଼ିଲାକ ଢଳି ।୫୧।

ବସନ୍ତ ସେନାପତି ଢଳନ୍ତେ ସେ ମଳୟସେନ ବୀର

ମୃଦୁଗରେକ ବୁଲାଇ ସେ ଧାମଇଂ କୋପଭର ।୫୨।

ଶତ୍ରୁଜିତ ଉପରେ ପ୍ରହାର କଲା କୋପେ

ପଡ଼ିଲା ଶାର୍ଦ୍ଦୂଳ ସେ ଲୋଟିଲା ତାର ଦର୍ପେ ।୫୩।

ବାହାନ ଅଭାବେ ସେ ଘୁଞ୍ଚିଲା ଶତ୍ରୁଜିତ

ଆକ୍ରୋଶି ଧଇଲା ଯାଇଂ ମଳୟ କ୍ଷତ୍ରୀ ବଳବନ୍ତ ।୫୪।

କେଶ ଧରି ଆକ୍ରେଶି ଆଣଇ ଅନ୍ତରୀଚ୍ଛେ

ଦୂରେ ଥାଇଂ ଦେଖିଲା ତାହା ସେ ଅଶ୍ୱିନୀ କୁମାରଂକ ବତ୍ସେ ।୫୫।

ରହ ରହ ବୋଲିଣ ସେ କରଇ ସମାର୍ଜନ

ନକୁଳର ବଚନେ ରକ୍ଷାକଲା ମଳୟ ବସନ୍ତ ସେନ ।୫୬।

ବଇକୁଲ୍ୟ ହୋଇ ସେ ପଚାରଇ ଶତ୍ରୁଜିତ

ସ୍ୱାମୀ କେବଣ ଦେଶର ତୁମ୍ଭେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ବଳବନ୍ତ ।୫୭।

ଅଦଭୁତେ ପଶିଲୁ ଆସି ମୋହୋର ରାଜ୍ୟର

ଅନେକ ସଇନି ମୋର କଲୁ ଅପହାର ।୫୮।

ମୁହିଂ ତୋହୋ ଶତ୍ରୁ ନହଇ କେଉଂଣସି କାଳେ

ଦୁସହ ଅପଚୟ ପଡ଼ିଲା ମୋର କର୍ମର ଅବଳେ ।୫୯।

ନକୁଳ ବୋଇଲେ ରେ ତୁ ପାମର ମନ୍ଦଜାତି

ଦେଶାଉର ବାରତା କି ତୋତେ ନ କହନ୍ତି ।୬୦।

ମୁହିଂ ହାଦେ ପାଣ୍ଡେବ ଅଭୟେ ସୋମବଂଶୀ

ନାମ ମୋହୋର ନକୁଳ ମୁଂ ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗକଇଂ ବିଜେ କରି ଆସି ।୬୧।

ସାତ ସହସ୍ର ରାଜାନ୍ତ ମୁଂ ନେମଇଂ ନିମନ୍ତି

ରାଜୁସିଯାଗ ସଭାକୁ ଯିବେ ସେ ତଡ଼ତି ।୬୨।

ଆହୋ ଆମ୍ଭର ତୁମ୍ଭର ଅଇରି ପକ୍ଷ ନାହିଂ

ଯାତ୍ରାକଇଂ ରାଇ ଅଇଲେ ହୋ କଳିଦ୍ୱନ୍ଦ କାହିଂପାଇଂ ।୬୩।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ତୁହୋ ଘେନସି ଶତ୍ରୁଜିତ

ଅକାରଣେ ଅଦୋଷେ କିମ୍ପାଇ ହୋଇବୁ ନାଶଂଗତ ।୬୪।

ନକୁଳ ବୋଇଲେ ଯହୁଂ ଜଗନ୍ନାଥକଂର ନାମ ଭଣି

ଶାନ୍ତି ଉଜିଲାକ ସେ ସାନନ୍ଦେ ନୃପମଣି ।୬୫।

ପକାଉଥିଲା ରାଜା ରହିଲାକ ପାଲଟି

ନକୁଳକୁ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ରାଜା କରଇ ପାଦପୃଷ୍ଟି ।୬୬।

ଅନେକ ବିନୋୟୀ ସେ ଯେ ହୋଅଇ ଶତ୍ରୁଜିତ

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ରାଜା ଘେନିଲା ଶାନ୍ତିମତ ।୬୭।

ଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ବାହାର ସେ ହୋଇଲା ଦଣ୍ଡେଶ୍ୱର

ବହୁତ ସମ୍ଭର୍ବେ ଦଣ୍ଡ ସାଜଇ ନୃପବର ।୬୮।

ପଞ୍ଚବିଂଶ ଲକ୍ଷ ମତ୍ତଗଜ ସାଜି

ରଥ ନ ହିଂ ତାହାର ପଞ୍ଚଚାଳିସ ଲକ୍ଷ ବାଜି ।୬୯।

ପାଦାନ୍ତି ସଇନି ତାର ତିନି ଯେ ସାଗର

ଅକୂପାର କୂଳ ତେଜି ରାଜା ମୂରତି ଉତ୍ତର ।୭୦।

ତହୁଂ ବଳନ୍ତି ନକୂଳେ ସେତୁବନ୍ଧ ରାମେଶ୍ୱରେ

ବିଜେ କୁମାର ଯାଇଂ ବେଲାବନ ସୁବଳୟା ପର୍ବତ ଉପରେ ।୭୧।

ତେର ଯୋଜନ ଆୟେତନ ସେ ସୁବର୍ଣ୍ଣମୟେ ସ୍ଥଳୀ

ତିନିକୋଶ ଉତ୍ସର୍ଗ ଅର୍ଦ୍ଧକୋଶେକ ଅଗୁଳି ।୭୨।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଦେଉଳ ଯେ ଶତେକାଳ ଉତ୍ସର୍ଗ

ସେ ଦେଉଳ ଉପରେ ଉଠି ଦେଖିଲେ ଦିଶଇ ଦିବାସ୍ୱର୍ଗ ।୭୩।

ପର୍ବତ ଉପରେ ଯେ ବିଜୟେ ଧୂର୍ଜଟୀ

ସଂସାରକୁ ଅଦୃଶ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ପାତାଳ ସ୍ୱର୍ଗ ଘୋଟି ।୭୪।

ଶ୍ରୀରାମ ଘାଟ କୁଣ୍ଡେଣ କରନ୍ତି ସ୍ରାହାନ

ଦ୍ୱାରେଣ ଦେଖିଲେ ପାଷାଣ ରୂପେ ବିଜୟେ ହନୁମାନ ।୭୫।

ଦ୍ରଶନେ ଅନେକ ଯେ ବିନୟେ ଭଗତି

ଦେଉଳେ ଦେଖିଲେ ଯେ ଅବ୍ୟକତ ପଶୁପତି ।୭୬।

ବଇଡ଼ୁର୍ଯ ଶକତି ଯେ ପ୍ରବାଳ ଜ୍ୟୋତି ଜାଣି

ବିକାଶନ୍ତି ଜଳବିମ୍ୱୁ ତିନିତାଳ ଗଭୀର ପାଣି ।୭୭।

ୟେସନେକ ସରୂପ ସେ ଆଶ୍ରିଜ ବୀର ଚାହଂ

କେମନ୍ତେ ଶିବ ରୂପ ଦେଖିବା ସରୂପ ପୁଣ କାହିଂ ।୭୮

ନକୁଳ କରପତ୍ର ଯୋଡ଼ିଣ ପରିଣାମି

ଭୂମିଜାର ବଲ୍ଲଭ ଅନାଦି ସିଦ୍ଧ ସ୍ୱାମୀ ।୭୯।

ଶୁଦ୍ଧ ସମ୍ପଦ ଯାହାର ଅମୃତ ରସ ବାକି

ଠୁଳଶୂନ୍ୟ ଭେଦିବାକୁ ତୁହି ସେ ସର୍ବସାକ୍ଷୀ ।୮୦।

କାଳ ଅକାଳ ନାଥ ତୁହି ସେ ସର୍ବସଞ୍ଚା

ତୁହି ସେ ମଧୁଭାବେ କାଳକୁଟ ଭକ୍ଷ ବଞ୍ଚା ।୮୧।

ଜୟ ତୁ ଜୟ କରୁଣା ସାଗର ରାମେଶ୍ୱର

ପ୍ରସନ୍ନେ ସ୍ରିଜୁଲୁ ତୁହି ଶ୍ରୀରାମ ଅବତାର ।୮୨।

ଉଡ଼ଙ୍ଗ ବାହନ ନାଥ ବିଳସନ୍ତା ସର୍ବଋଦ୍ଧି

ଯାହାର ପ୍ରସନ୍ନେ ନାଥ ଲଭଇ ମଉଷଧି ।୮୩।

ଶ୍ରୀରାମେଶ୍ୱର ଯେ ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ରେ ପୂଜା

ଲକ୍ଷଣର ବିନୟେ ତୁ ବିଜୟେ ଦେବରାଜା ।୮୪।

ବାଞ୍ଚିତ ଅବାଞ୍ଚିତ ତୁ ଜଗତ ଜନ ଗୁରୁ

କୃତାନ୍ତକର ଭୟରୁ ନାଥ ତୁହି ସେ ଉଦ୍ଧରୁ ।୮୫।

ଅନ୍ଧକ ବିଦାରଣ ନାଥ ତୋହୋର ଦିବ୍ୟବୁଦ୍ଧି

ଦୁସହ ସାଗରେ ସ୍ୱାମୀ ବନ୍ଧାଇଲୁ ବାରାନିଧି ।୮୬।

ଜନ ମନ ମୋହନ ନାଥ ପାଳନ୍ତା ଦେବ ସର୍ବ

ଯୋଗୀଜନ ହୃଦଗତେ ତୁହି ସେ ସର୍ବଜୀବ ।୮୭।

ତୋହୋର ପାଦେ ବିନୟେ ରଘୁବଂଶର ପତି

ବଧ କଲେ ଦଶାନନକଇଂ ପରମାନନ୍ଦ ଦାଶରଥି ।୮୮।

ପୃଥିବୀ ଭାରା ଉଦ୍ଧାରଣ କଲେ କଉଣପ ବଳ ଧ୍ୱଂସୀ

ତୁ ସେ ଅଣାକାର ଠୁଳ ଶୂନ୍ୟ ବିକାଶି ।୮୯।

ତୁହି ସେ ବାରାନିଧି ନାଥ ଯେ ତ୍ରିପୁରାରି

ତୁହି ସେ ପିନାକୀ ଧାରଣ ଦେବ ଅନଙ୍ଗ ଅଇରି ।୯୦।

ଶ୍ରୀରାମେଶ୍ୱର ଦେବଂକର ଶ୍ରୀଚରଣାରବିନ୍ଦେ

କୋଟିୟେ ତୀର୍ଥ ଘେନି ପୁଷ୍କର ସଙ୍ଗମ ହୋଇ ଯାହାର ପାଦେ ।୯୧।

କୋଟିୟେ ନିଧି ଘେନି ମହେଶ୍ୱର ମୂରତି

ସୁଖେ ବିଳସଇଂ ନାଥ ଯେତେ ତୋତେ ଭଗତି ।୯୨।

ଶ୍ରୀମହାଲିଙ୍ଗ ଶ୍ରୀରାମ ଈଶ୍ୱର ଯୋଗାଧି

ଶୁଦ୍ରମୂନି ସାଗୋଳା ଦାସ ନନ୍ଦିକେଶ୍ୱର ଦେବ ବନ୍ଦି ।୯୩।

ଶ୍ରୀରାମେଶ୍ୱର ଦେବଂକୁ ନକୁଳ କଲେ ଅନେକ ତୁସ୍ତି

ଭୂତଳ ତେଜି କରି ବିକାଶିଲେ ପଶୁପତି ।୯୪।

ନକୁଳକଇଂ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଲେ ବିଶ୍ୱବାସୀ

କହିଲେ ମହାରସ ଯେଣେ ହୋଇବ ଧନରାଶି ।୯୫।

ପାଇଲା ନକୁଳ ଯେ ମହାମନ୍ତ ସିଦ୍ଧି

ଯେଣେ ସେ ରତ୍ନ ଉପୁଜିବ ସର୍ବନିଧି ।୯୬।

ତହୁଂ ବିଜୟେ ଯେ କୁମାର ବୀରମଣି

ସୁବଳୟା ନଗ୍ର ଯେ ବେଲାବନ୍ତ ଜିଣି ।୯୭।

ଦକ୍ଷିଣ କୋଶଳେ ସେ ଅନେକ ରାଜା ସାଧି

କଦଳୀବନ ରାଜ୍ୟେ ପ୍ରବେଶ ମହାଯୋଧୀ ।୯୮।

ଦ୍ରଶନ କଲେ ସେ ମଚ୍ଛଇନ୍ଦ୍ର ନାଥ ପୁତା

ଭେଟିଲା ପରମ ଯୋଗୀ ଗୋରେଖ ଅବଧୂତା ।୯୯।

ଶୁକ୍ଳାମ୍ୱର ପୁରୁଷ ସେ ମଉଳେଣ ଚୂଳବେଣୀ

ଭସ୍ମ ବିଲେପନେ ଶ୍ୟାମଳ ଶୁଦ୍ଧବାଣୀ ।୧୦୦।

ବାଇଂସିଦ୍ଧର ସୁରଙ୍ଗେ କ୍ରୀଡ଼ାନ୍ତି ମତ୍ତଭୋଳା

ଅନନ୍ତ ଗାଇତିରୀ ସନ୍ନିଧ୍ୟେଣ କପିଳା ନନ୍ଦନୀ ବଉଳା ।୧୦୧।

କରସ୍ଥଳେ ଖପର ଶୁଦ୍ଧ ସଷ୍ଟିକ ବେନି କର୍ଣ୍ଣେ

ହୃଦେଣ ବକୁଳ ମାଳୀ ବେନି ପାଦୁକା ଗବନେ ।୧୦୨।

ପରମ ପୁରୁଷ ପୁରୀ ସେ କଦଳୀ ଭୁବନେ

ମନ ଆପଯାତ ନାହିଂ ମନୁଷ୍ୟ ଗବନେ ।୧୦୩।

ନକୁଳ କୁମାର ଭ୍ରମନ୍ତି ଚଉପାଶେ

ଜନଜନ୍ତୁ ଆଗମନ ନାହିଂ ଚଉପାଶେ ।୧୦୪।

ଯୋଗ୍ନୀ ନଦୀର ସେ ଉତ୍ତର କୂଳ ଆଡ଼େ

ଭେଟିଲେ ମହାତ୍ମାଂକୁ ବକୁଳ ବୃକ୍ଷ ତଳେ ।୧୦୫।

ନକୁଳ ପଚାରନ୍ତି ହୋ କାହିଂର ତୁମ୍ଭେ ଯୋଗୀ

ୟେଡ଼େ ପରିମଳ ଭୁବନେ କିମ୍ପା ମନୁଷ୍ୟ ପରିତ୍ୟାଗୀ ।୧୦୬।

ଗୋରେଖ ବୋଇଲେ ଶୁଣସି ଆରେ ପୁତା

ଆମ୍ଭେ ସେ ପଣ୍ଡିତ ହୋ ଗୋରେଖ ଅବଧୁତା ।୧୦୭।

ଅନାଦି ନାଥେ ଅଟନ୍ତି ସେ ନିରଞ୍ଜନ ଗୋତ୍ରୀ

ତାହାଂକର ନନ୍ଦନ ଯେ ମତ୍ସଇନ୍ଦ୍ର ନାମେ ଯତି ।୧୦୮।

ମତ୍ସେନ୍ଦ୍ରନାଥଂକର ଯେ ଆମ୍ଭେ ଅଟୁ ପୁତା

ଆମ୍ଭେ ସେ ପଣ୍ଡିତ ହୋ ଗୋରେଖ ଅବଧୁତା ।୧୦୯।

ଆହୋ ନକୁଳ ତୁ ନଜାଣୁ ୟେଥିର କଥା

ୟେ ରାଜ୍ୟ ପାଇଲୁ ଆମ୍ଭେ ଅନେକ କାଳର ବାରତା ।୧୧୦।

ଅନୁସଦନ ବୋଲି କରି ୟେକଇ ସତ୍ୟଯୁଗେ

ଭବାନୀ ନାମେ ପୃଥିବୀ ବସଇ ମଧ୍ୟସ୍ୱର୍ଗେ ।୧୧୧।

ୟେଥି ବହୁତ କାଳ ମାଡ଼ିଥିଲା କ୍ଷୀରୋଦ୍ର

ମହାଖଳା ପାତିଲା ସୋମେକ ନାମେ ରୁଦ୍ର ।୧୧୨।

କାଦମ୍ୱରୀ ପାନେ ସେହୁ ହୋଇଲା ମତ୍ତାର

ଡେଇଂଣ ପଡ଼ିଲା ଆସି ସାହେର ଭିତର ।୧୧୩।

ବହୁତ କନ୍ଦ କଲା ସେ ରତ୍ନାକର ତୁଲେ

କ୍ଷୀରୋଦ୍ର ଶୁଖିଲା ସେ ସଦାଶିବର ପିଇଲେ ।୧୧୪।

ଡରେଣ ଘୁଞ୍ଚିଲା ସେ ଅଗାଦ ଜଳସିନ୍ଧୁ

ଅପୋଡ଼ା ପୃଥୀ ୟେଥି ସର୍ବଦା ପାଳର ସିନ୍ଧୁ ।୧୧୫।

କାହାରିହିଂ ରାଜ୍ୟ ନୋହୋଇ କେହୁଣସି ବେଳେ

ସମୁଦ୍ର ଛଡ଼ା ଖଣ୍ଡିୟେ ଅଟଇ ସର୍ବକାଳେ ।୧୧୬।

କନ୍ଦଳେ ଛଡ଼ାଇଲେ ଯହୁଂ ସୋମେଳ ନାମେ ରୁଦ୍ରଦେବ

କଦଳୀ ବନ ନାମ ବିହିଲା ହାଦେ ସେ ଦଇବ ।୧୧୭।

ଅନାଥର ଭୂମି ୟେ ଅଟଇ ସର୍ବଥାପି

ଆମ୍ଭେହେଂ ଅନାଥର ନାଥ ଯେ ଅଦ୍ୟାପି ।୧୧୮।

ୟେ ଭୁବନ ମାଡ଼ି ଆମ୍ଭେ ରହିଲୁ ନାଥ ଗ୍ରନ୍ଥି

ନିରାଲମ୍ୱ ଭୂମି ୟେଥକୁ ନୁଆସନ୍ତି କେହି କତି ।୧୧୯।

ନକୁଳ ବୋଇଲେ ୟେ ନିର୍ମଳ ତୁମ୍ଭ ଦୀକ୍ଷା

ଯାଗ ଯଗ୍ୟେଂ ଯିବାକୁ ମହାତମା ବଳଇଟି କି ଇଚ୍ଛା ।୧୨୦।

ଗୋରେଖ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ସର୍ବଦା କୁତୂହୋଳୀ

ଭ୍ରମଣ ଇଚ୍ଛାୟେଣ କଉତୁଳେ ଖେଳି ।୧୨୧।

ଶୁଣିଣ ଛାମୁରେ ନକୁଳ ଥୋଇଲେ ନେଇ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼

ସାନନ୍ଦେ ପରମ ଯୋଗୀ ବିଚାରେ ସଂକୋଡ଼ ।୧୨୨।

ସୁଲଭ ହରଷେ ସଜ ଯେ ହୋଇଲେ ଗୋରେଖ

ତହୁଂଣ ଚଳିଲେ ଅଶ୍ୱିନୀ କୁମାରଙ୍କ ବତ୍ସ ।୧୨୩।

ପୁଣିହିଂ କୁମାର ଯେ ଆସଇ ନେଉଟି

ଗୋରେଖ ପଦ୍ମପାଦେ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇ ଲୋଟି ।୧୨୪।

ଆହାରେ ହନ୍ତ ବୋଇଲେ ଯେ ନକୁଳ କୁମାରଂକୁ

ପ୍ରତକ୍ଷେ ଭେଟିଲୁ ଆସି ଗୋରେଖ ନାଥଂକୁ ।୧୨୫।

ଯାହାକଇଂ ଭେଟିଲେ ହୋଅଇ କୋଟି କଳ୍ପି

ମାଗିଲେ ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି ଦିଅନ୍ତି ଅଦ୍ୟାପି ।୧୨୬।

ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ୟେକତ୍ୱକୁ ଯାହାର ଗ୍ୟାନ ତତୁ

ଯୋଗେଶ୍ୱର ପୁରୁଷ ସେ ଜାଣଇ ଗ୍ୟାନ ହେତୁ ।୧୨୭।

ସାରଥିର ବଚନେ ସେ ନକୁଳ ପରିଣାମି

କିଞ୍ଚିତ ଗ୍ୟାନ ମୋରେ କହିବା ଦେବ ସ୍ୱାମୀ ।୧୨୮।

ଗୋରେଖ ବୋଇଲେ ୟେ ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ

ୟେହା ତେଜ୍ୟା କଲେ ନ ବ୍ରତିବ ସର୍ବକାଳ ।୧୨୯।

କୁମାର ବୟସ ତୋର ଯେ ଭୋଗ ୟେ ବିଳାସ

ଯୋଗ ସାଧିବାର ୟେତ ନୋହଇ ବୟସ ।୧୩୦।

ତୁ ଯେବେ ମାଗିଲୁ ତୋତେ ଦେବାର ପଦାର୍ଥେ

ସ୍ତମ୍ଭନ ବିଦ୍ୟାୟେ ସେ କହିଲେ ଅଦଭୂତେ ।୧୩୧।

ପବନ ଉଜାଣିକି କହିଲେ କାରଣ

ଶୁଷିରେ ଥକାଇ ୟେହା ସମ୍ଭାଳି କରି ଆଣ ।୧୩୨।

ସେଠାରେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇଲେ ପୁରୁଷଇଂ

ତହୁଂଣ ନକୁଳ ଯେ ବିଜେ କରି ଆସଇ ।୧୩୩।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଅଗସ୍ତି ପଣ୍ଡିତଂକୁ

ସହଦେବ ଗଲା ଯେ ପୂରୁବ ଦିଗକୁ ।୧।

ସମସ୍ତ ରାଜାମାନନ୍ତ ସାଧ୍ୟ କଲାକ କେଉଣମନ୍ତେ

ତାହା ସଞ୍ଚପିଣ କହିବା ତପୋବନ୍ତେ ।୨।

ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ତୁହୋ ଶୁଣ ଗ୍ୟାନବନ୍ତ

ତିନିଦିଗ ରାଜାୟେ ପ୍ରବେଶି ହୋଇଲେ ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରଶସ୍ତ ।୩।

ଉତ୍ତର ଦିଗର ରାଜାୟେ ରହିଛନ୍ତି ବାରୁଣାବନ୍ତେ

ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗର ରାଜାୟେ ରହୁଛନ୍ତି ଯମପ୍ରଶସ୍ତେ ।୪।

ପଛିମ ଦିଗରେ ରାଜାୟେ ଅଛନ୍ତି ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରଶସ୍ତେ

ଯେ ଯାହାର ସ୍ଥାନ ଆବୋରି ରହିଲେ ବିଧିମତେ ।୫।

ସଭାର ଆୟେତନ ଯେ ଦ୍ୱାଦଶ ଯୋଜନ

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଦୁଇ ନଦୀର ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାନ ।୬।

ସର୍ବ ଅବତାର ସେ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଭୂମି

ଦିଗାମ୍ୱରୀ କାତ୍ୟାୟାନୀ ତହିଂ ପ୍ରେତାଧି ରୂପେଣ ଭ୍ରମି ।୭।

ମହାଭାରଥ ଯୁଦ୍ଧ ଯେ ହୋଅଇ ସେ ଭୂମିର

ୟେମନ୍ତେ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଲାଣି ତେୟୋସ୍ତରି ବାର ।୮।

ସାଂଗ୍ରାମେଣ ପଡ଼ନ୍ତି ତହିଂ ଯେତେ ରଥୀ ମହାରଥୀ

ନିଷତ ହୋଇଣ ଯେ ପଳାଇଣ ମରନ୍ତି ।୯।

ସେ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ମଣ୍ଡଳ ଯେ ଦ୍ୱାଦଶ ଯୋଜନେ

ଅନେକ ରାଜାର ସଇନି ପଡ଼ନ୍ତି ତିଳମନ୍ଦା ପ୍ରମାଣେ ।୧୦।

ଗତି ଅଗତି ଯେ ଯେତେକ ପାଇଥାନ୍ତି

ଅସ୍ଥି ଚର୍ମ ମାୟେଂସ ତହିଂ ସେ ମିଳାବନ୍ତି ।୧୧।

ଯେତେବେଳେ ମହାଯାଗ କରନ୍ତି ଯୁଝେଷ୍ଠିର

ସେ ଗତି ଅଗତିମାନେ ସମସ୍ତେ ହୁଅନ୍ତି ପାର ।୧୨।

ଆହୋ ମନୁପୁରୁଷ, ପୁଣ ପୁଣ ହୋଅଇ ଯାଗ ପୁଣ ପୁଣହୋଅଇ ସମର

ୟେକ ସଂସାରେ ପଡ଼ିଣ ଆରେକ ସଂସାରେ ହୁଅନ୍ତି ପାର ।୧୩।

ମହାଯାଗ ଭୂମି ରଣଭୂଇଂ ଅଟଇ ସେହି

ପୃଥୀକେ ୟେମନ୍ତ ୟେ ଯାବତ କାଳେଣ ମହୀ ।୧୪।

ଆହୋ ବଇବସୁତ ମନୁ ପୃଥୀ ପ୍ରକୟେକ ହୁଅଇ

ପ୍ରଳୟେ ଅନ୍ତରେଣ ପୁଣ ପୃଥୀୟେକ ଭିଆଇଂ ।୧୫।

ପୁଣିହିଂ ରାମାୟେଣକ ହୁଅଇ ପୁଣ ହୋଅଇ ମହାଭାରଥେ

ଧାତୁବାଦ ପୁରୁଷ ଭିଆଉଥାଇ ୟେହି ମତେ ।୧୬।

ଆହୋ ବଇବସୁତମନୁ ସବୁ ବର୍ଣ୍ଣ ୟେକତ୍ୱ କରିଣ ବନମାଳୀ

ହୃଦୟେଣ ବହିଲା ଯେ ତାର ନାମ ବନମାଳୀ ।୧୭।

ୟେହି ସେ ଅଟଇ ପିତା ୟେହି ସେ ଅଟଇ ମାତା

ଜାତହିଂ ୟେହି ଅନ୍ତହିଂ ୟେହି ସେ କରତା ।୧୮।

ଉତପତ୍ତି କରାଉଂ ହୁଅଇ ଅନେକ ଭାରା

ଭାରା ହୋଇଲେଣ ନ ସହଇ ବସୁନ୍ଧରା ।୧୯।

ବସୁଧାର ବିକଳେ ସେ ହୋଅଇ ବିକଟାଳେ

ଭାରାଭର ନିବାରଣ ପୁଣ କରଇ ସର୍ବକାଳେ ।୨୦।

ସମସ୍ତ କଉତୁକ କରାଉଥାଇ ରସେ

ହରଇ ହରାଇବ ସେ ରାତ୍ର ଯେ ଦିବସେ ।୨୧।

ୟେସନ ଭିଆଣମାନ ଜଗନ୍ନାଥଂକର କଲା

ଜଗତ ଜୀବନ ଘେନି ଜଗୃଜୀବନ ନାମ ବହିଲା ।୨୨।

ଦିନ ସରିବାର ନିମନ୍ତେଣ କରି

ନାନା ଚରିତମାନ ଭିଆଉଥାଅ ଶ୍ରୀହରି ।୨୩।

କାଳ କଳଂକ କଳୁଷ ସମସ୍ତ ବଞ୍ଚିବାକୁ

ଇଚ୍ଛା ବଢ଼ାଇ ଥାଇ ସେ ଶରଧା ନିମନ୍ତକୁ ।୨୪।

ନର ନାରାୟେଣ ସେହୁ ମହାର୍ଣ୍ଣକ ବଞ୍ଚା

ନମୋ ନମୋ ଭଗବାନ ସଞ୍ଚା ଯେ ଅସଞ୍ଚା ।୨୫।

କରତଳ ବର୍ଣ୍ଣିତ ନୋହଇ ଭାବ ଅଭାବେ

ସନ୍ଥ ପ୍ରତିପାଳନ ପ୍ରସ୍ତାପେ ଅପ୍ରସ୍ତାପେ ।୨୬।

ସୁରବର ସୁନ୍ଦର ନାଥ କଇଚ୍ଛା ଜଗଜ୍ଜେଠୀ

ମମ ହୃଦେ ବିଘଂସୁ ତବ ନାମ ଗୋଟି ।୨୭।

ତୁଳସାର ବଲ୍ଲଭ ଚରଣକୁ ମୋର ଆଶ

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ସେବଇ ମୁହିଂ ତୋହୋର ଦାସର ଦାସ ।୨୮।

ଇତିଶ୍ରୀ ପୁରାଣ ବାକ୍ୟେ କହିଲି ଜନହିତେ

ଶ୍ରୀବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ ମହାଭାରତ ପୁରାଣ ବାକ୍ୟ ସଂଗତେ ।୨୯।

ୟେତ ମୋହଜଳ ସଂସାର ଅନୀତି ବଞ୍ଚିବାକୁ ବାବୁ

ଲୋଭ ମୋହ ହିଂସା ଅପବାତ ୟେହାକୁହିଂ ନୋହଇ ସବୁ ।୩୦।

ଅଭୟେ କାନ୍ତାୟେନୀ ମୋହୋର ନିଜ ମାତା

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବାକ୍ୟ ମୋତେ କହଇ ସର୍ବଥା ।୩୧।

ସେ ଯାହା କହଇ ମୁଂ ତାହା କରଇ ଲେଖନ

ଅସଞ୍ଚେପ କହିଲେ ପାଇବା କାହିଂ ଦିନ ।୩୨।

ଶଇଳ ରାଜାର ନନ୍ଦନୀ ବିଜେ ମୋହୋର ହୃଦେ

ଧନ ଆଣି ଚଉର୍ଯ୍ୟେ ଯେହ୍ନେ ହୁଅନ୍ତି ଆନନ୍ଦେ ।୩୩।

ଜଙ୍ଖେରପୁର ବାସିନୀ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ ହିଙ୍ଗୁଳା

ବାଳୁତ କୁତୁହୋଳୀ ସର୍ବଦା ମତି ଭୋଳା ।୩୪।

ସେ ଦେବୀ ଚରଣେ ଆରାଧଇ ମଙ୍ଗଳେ

ଲଭିଲି ଅଭ୍ୟାଗତ ହୋ ମମ ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ ।୩୫।

ଶ୍ରୀ ସାରଳା ଚଣ୍ଡୀର ଚରଣେ ସଦା ନମାମି

ଶୁଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସ ଶତେ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପରିଣାମି ।୩୬।

ଶୁଣିବା ହେ ବୁଧଜନେ ସୁଲଭ ବାରତା

ପୂର୍ବଦିଗ ବିଜୟେ ସହଦେବର ବ୍ୟବସ୍ଥା ।୩୭।

ତୁଳମାସ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ଚଉଠୀ ଗୁରୁବାର

ରୋହିଣୀ ନକ୍ଷତ୍ରକୁ ଭୋଗ ସେ ଦିନର ।୩୮।

ବାଳବ ନାମେ କରଣ ବରିୟନ ନାମେଣ ଯୋଗ

ଅମୃତ ମାହେନ୍ଦ୍ର ଯୋଗ ଘେନି ସହଦେବ ବିଜୟେ ପୂର୍ବଦିଗ ।୩୯।

ଲକ୍ଷେକ ରଥୀ ଯେ ବେନିଲକ୍ଷ ହାଥୀ

ଚାରିଲକ୍ଷ ଅଶ୍ୱ ନବମର୍ଭୂତ ପାଦାନ୍ତି ।୪୦।

ଟମକ ନିଶାଣ ଢୋଲ ଲକ୍ଷେକ ବୀରତୂର

ପାଟଛତ୍ର ଆଲମ୍ୱ ଉଦଣ୍ଡ ଅହିବ୍ରତେ ପନ୍ଦର ।୪୧।

ୟେତେକ ସଇନି ଘେନି ସେ ମଦନା ଦେବୀର ବଳା

ମାହେନ୍ଦ୍ର ମଳୟ ପର୍ବତେ ବିଜୟେ ଶୁଭ ଅନୁକୂଳା ।୪୨।

ଆକାଶେ ଦେଖିଲେ ଯେ ସ୍ୱାମୀ ଦିନକର

ମାହୀନ୍ଦ୍ର ସାରଥିକୁ ହକାରିଲେ କରତାର ।୪୩।

ଆହୋ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ତୁ ଚଳ ୟେହିକ୍ଷଣ

ସହଦେବ ସାରଥି ହୋଇ ବିଜେକର ପୂର୍ବ ଦିଗେଣ ।୪୪।

ଦିନକର ଆଗ୍ୟାଂୟେଣ ସେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ସାରଥି

ସହଦେବ ଛାମୁରେ ଆସି ବିଜୟେ ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୪୫।

ଦେଖି ପୂଜାକଲା ସେ ମଦନାଦେବୀର ବଳା

ଦିଶଇ ସୁସଞ୍ଚ ସେ ବାଳଅର୍କ ଅନର୍ଗଳା ।୪୬।

ମାହୀନ୍ଦ୍ର ପର୍ବତୁଂ ସେ ଚଳଇ ରହୁବର ବାହି

ଶଙ୍ଖଧୁନି ଶବଦ ସୁସ୍ୱରେ ବଜାଇ ।୪୭।

ମାହୀନ୍ଦ୍ର ବୋଲିକରି ତହିଂ ୟେକ ନଦୀ ଗୋଟିୟେ

ତହିଂ ଯାଇ ସନ୍ଧ୍ୟା ସାରଇ ଅଶ୍ୱିନୀ ତନୟେ ।୪୮।

ଚଳନ୍ତି ସଇନି ଯେ ଅନେକ ଦରଷେ

ପ୍ରବେଶ ପାଣ୍ଡବ ଯାଇଂ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ନାମ ଦେଶେ ।୪୯।

ଆସ୍ତାନେ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ମାରକଣ୍ଡ ନାମେ ନୃପତି

ତାହାଂକର ଅଗ୍ରତେ ଯାଇଂ ଡଗର କହନ୍ତି ।୫୦।

ଶୁଣିମା ଦେବ ସାବଧାନେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ଅଧିକାରୀ

କେଉଣ ଯୋଦ୍ଧାୟେଟି ଆସଇ ବିଜେ କରି ।୫୧।

ୟେସନ ସମୟେ ଯାଇଂ ସହଦେବର ଦୂତେ

ବାରତା ଜଣାଇଲେ ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ।୫୨।

ଶୁଣ ଦେବ ସାବଧାନେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ନୃପତି

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ସଭା ଯେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ କରନ୍ତି ।୫୩।

ସହଦେବ ବୋଲିକରି ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକର ଅନୁଜେ

ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣେ ସେ ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜେ ।୫୪।

ମାହେନ୍ଦ୍ରଗିରି ପର୍ବତେ ଅଛନ୍ତି ବିଜେକରି

ଛାମୁକୁ ୟେବେ ଆସ ଦୁହୋ ଉଠ ଦଣ୍ଡଧାରୀ ।୫୫।

ଚାରଗଣ ମୁଖୁଂ ରାଜା ୟେସନେକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣି

ଆସ୍ତାନେ ତେଜ୍ୟାକରି ଉଠିଲା ନୃପମଣି ।୫୬।

ଶତେକ ଭାର ପାଣିଦ୍ରବ୍ୟ ଘେନି ଦେଖା ଦରଶନି

ଛାମୁରେ ମାର୍କଣ୍ଡରାଜା କରଇ ଦଇନି ।୫୭।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ତାକୁ ଦିଲେକ ସଦଦେବ

ପୀରତି ବଢ଼ାଇଲେ ବହୁତ ମତିଭାବ ।୫୮।

ତୁ ଆମ୍ଭର ପୀରତି ଅଟୁସି ହୋ ମହାରାଜା

ସମତୁଣ୍ଡ ଘେନି ତୁହୋ ଜଇନ୍ତା ନଗ୍ରେ ଯାଅ ଯା ।୫୯।

ଅନେକ କୃତ କୃତ ହୋଇଲା ମାରକଣ୍ଡ

ତୁଲେଣ ଘେନିଲା ରାଜା ଶତେକ ପାରିଦଣ୍ଡ ।୬୦।

ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱ ଘେନିଣ ସର୍ବସାଜି

ଚଳଇ ନରେନ୍ଦ୍ର ତାହାର ମହୀନ୍ଦ୍ରଗଡ଼ ତେଜି ।୬୧।

ତହୁଂଣ ବିଜେ କରିଗଲେ ସହଦେବ

ସିନ୍ଧୁ ଦେଶେଣ ବିଜୟେ କଲେକ ପାଣ୍ଡବ ।୬୨।

ସିନ୍ଧୁ ଦେଶର ରାଜା ନାମ ଯଦ୍ୟରଥ

ଗଜ ଅଶ୍ୱ ନାହିଂ ତାର ଦଶ ସହସ୍ର ରଥ ।୬୩।

ଡଗର କହିଲେ ଦେବ ଶୁଣିମା ସିନ୍ଧୁପତି

ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜୟେ ଦେବ ପାଣ୍ଡବ ସହଦେବ ମନ୍ତ୍ରୀ ।୬୪।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଆସି ସିନ୍ଧୁଦେଶେ

ବଡ଼ ପ୍ରତାପୀ ସଇନି କ୍ଷେପନ୍ତି ମହାରୋଷେ ।୬୫।

ଦେଶାଉର ମୁଖେ ଶୁଣିଣ ବାରତା

ନଗ୍ରରେ ଉଚ୍ଛବ ରାଜା କରାଇଲା ତୁରିତ ।୬୬।

କଟକେ ପାୟେଡ଼ା ପାଡ଼ଇ ନିରନ୍ତରେ

ପୂର୍ଣ୍ଣକୁମ୍ଭ ରମ୍ଭାତରୁ ଚୂତପତ୍ର ରଖି ଦ୍ୱାରେ ।୬୭।

ଆପଣେ ପାଦଗତି କରି ରାୟେ ଆୟେ

ଶ୍ରୀକରେ ଚାମର ଧରି ବହୁତ ବିନୟେ ।୬୮।

ସହଦେବ ବିଜୟେ ସିନ୍ଧୁରାଜ୍ୟ ଭିତରେ

ଯଦ୍ୟରଥ ଦ୍ରଶନ କଲା ଆସି ସିନ୍ଧୁମନ୍ଦାର ତୀରେ ।୬୯।

ରଥରୁ ଓହ୍ଲାଇ ସେ ସହଦେବ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ଯଦ୍ୟରଥକଇଂ କୋଳକଲେ ବହୁତ ପୀରତି ।୭୦।

କୋଳ ସମ୍ଭାଷଣ ଯେ ବହୁତ ବାରତ

ରାଜ୍ୟେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ବହୁତ ହରଷ ଚିତ୍ତ ।୭୧।

କୁଶଳ ବାରତା ଯେ ପଚାରନ୍ତି ବେନି

ଅନେକ ହରଷେ ବିଜୟେ ସନ୍ୟ ଘେନି ।୭୨।

ବଡ଼ ସମ୍ଭର୍ବେ ରାଜା କରନ୍ତି ଉତ୍ସବ

ଯଦ୍ୟରଥ ଭୁବନେ ମୁଣୋହି କଲେ ସହଦେବ ।୭୩।

ମୁଣୋହି ସାରିଣ ବିଜୟେ ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳା ଭୁବନେ

ଅକ୍ଷତ ଯୋଗାଡ଼ ଦିଲେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ବିଧାନେ ।୭୪।

ଆହେ ଯଦ୍ୟରଥ ତୋତେ ଯେତେକ ରାଜା ସାଧୁ

ଆପଣେ ଘନିଯାଅ ସମସ୍ତ ମହାଯୋଧୀ ।୭୫।

ଯଦ୍ୟରଥ ବୋଇଲା ସେ ସମସ୍ତ ସଇନି

ସହସ୍ରେକ ରାଜାନ୍ତ ମୁହିଂ ଯିବଇ ଯେ ଘେନି ।୭୬।

ଯଦ୍ୟରଥରକୁ ଚଳଇ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ବିଜୟେ କଲା ମହାମନ୍ତ୍ରୀ ବିରାଳଚନ୍ଦ୍ର ନଗର ।୭୭।

ସେ ବିରାଳଚନ୍ଦ୍ର ରାଜ୍ୟର ରାଜା ବଳାନୀକ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ସହଦେବର ଡଗରେ ଯାଇଂ ବାରତା ଜଣାନ୍ତି ।୭୮।

ଶୁଣ ଦେବ ସାବଧାନେ ବଳାନୀକ ମହେଶ୍ୱର

ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜେ କଲେ ସହଦେବ ଠାକୁର ।୭୯।

ରାଜାମାନନ୍ତ ଯେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଅର୍ଥେ

ସମସ୍ତ ନରେନ୍ଦ୍ର ବିଜୟେ ଇନ୍ଦ୍ର ଯେ ପ୍ରଶସ୍ତେ ।୮୦।

ବାରତା ପାଇଣ ସେ ଚଳଇ ବଳାନୀକ

ସମଦଣ୍ଡ ସଇନି ତାର ସାଜିଲା ଅନେକ ।୮୧।

ଆପଣେ ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ମହୀପତ୍ୟେ

ସହଦେବକଇଂ ଦ୍ରଶନ କଲାକ ତୁରିତେ ।୮୨।

ଛାମୁରେ ରାଜା ଶତେ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପରିଣାମି

ଜୀବନ ସୁଫଳ ଆଜ ନିସ୍ତରିବି ଦେବସ୍ୱାମୀ ।୮୩।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ତାକୁ ଦିଲେକ ସହଦେବ

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ଯାଅ ଯା ଅଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ଦେବ ।୮୪।

ମଦନା ନନ୍ଦନର ଆଗ୍ୟାଂ ଅବଧାରୀ

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ଚଳିଲା ସେ ବଳାନୀକ ହସ୍ତିନା ରାଜ୍ୟପୁରୀ ।୮୫।

ଅନେକ ବୀରତୂର ନିଶାଣ ବାଦ୍ୟ ବାଜେ

ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡ଼ ଦେଶ ଜିଣି ସହଦେବ ଈଶାନ୍ୟ ଦିଗେ ବିଜେ ।୮୬।

ବୃନ୍ଦାଅର୍କ ବୋଲିକରି ୟେକରାଜ୍ୟ ଗୋଟିୟେ

ମଦନବସନ୍ତ ବୋଲି ତହିଂର ଅଟଇ ରାୟେ ।୮୭।

ସେ ରାଜାର ରାଜ୍ୟେ ବିଜୟେ ମନ୍ତ୍ରୀବୀର

ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ହକାରି ପଠିଆଇଲେ ଡଗର ।୮୮।

ମଦନବସନ୍ତ ରାଜାଂକୁ କହି ବେଗେ ଯାଇଂ

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ମୋ ଛାମୁକୁ ଆସୁ ଦଣ୍ଡସାଇଂ ।୮୯।

ସ୍ୱାମୀର ବଚନ ସେ ଚଳିଲେ ମୁନେହି

ମଦନବସନ୍ତ ରାଜା ଛାମୁରେଣ କହି ।୯୦।

ଆହୋ ରାଜା ସହଦେବ ଠାକୁରେ ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜେ

ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଅଛନ୍ତି ସବୁଦେଶ ରାଜ୍ୟେ ।୯୧।

ସନ୍ୟ ଘେନି ରହିଛନ୍ତି ମହୋଦଧିର କୂଳେ

ଦ୍ରଶନ କରାଇବା ତୋତେ ଯେ ପ୍ରସନ୍ନର ବେଳେ ।୯୨।

ଚାରଗଣ ମୁଖୁଂ ବଚନ ଶୁଣି ରାୟେ ହୋଇଲା ଉଷତ

ଦେଖା ଦରଶନି ଘେନି ଚଳଇ ବସନ୍ତ ।୯୩।

ମଉଦଧି କୂଳେ ଯେ ବିଜୟେ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ନାମ ସଂକେତର ବେଳେ ଦ୍ରଶନ କରଇ ମହାଛତ୍ରୀ ।୯୪।

ଡଗରେ କହିଲେ ଦେବ ଆଗ୍ୟାଂ ଅଧିକାରୀ

ଦ୍ରଶନ କଲା ଆସି ମଦନବସନ୍ତ ଦଣ୍ଡଧାରୀ ।୯୫।

ଜପର ବେଳେ ଚାହିଂଲେ ଅବଲୋକନେ

ନିଉଛାଳି କର ସେ ଶୁତିଲା ରାଜଶୂନ୍ୟେ ।୯୬।

ଅନେକ ବିନୋୟୀ ହୋଇ ରାଜା କହଇ ବାରତ

ସ୍ୱାମୀ ମନ୍ତ୍ରୀବର ଗୁଣବନ୍ତ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସାମରଥ ।୯୭।

ସ୍ୱାମୀର ପାଦରଜ ପଡ଼ିଲେ ୟେ ମୋହର ଭୁବନେ

ମହାଯଗ୍ୟଂ ଫଳଶ୍ରୁତି ଲଭିବି ଅନେକ ପୁଣ୍ୟେ ।୯୮।

କଟକେ ପାୟେଡ଼ା ଯେ ପାଡ଼ିଲେ ଅମନାତ୍ୟେ

ନଗ୍ରେଣ ଉତ୍ସବ ସେ କରନ୍ତି ତୋଷ ଚିତ୍ତେ ।୯୯।

ଅନେକ ସୁଶୀତଳ ଦ୍ରବ୍ୟ ଉପହାରମାନ

ବହୁତ ସମ୍ଭର୍ବେ ବାଢ଼ିଲା ଅଛଇ ରାଜନ ।୧୦୦।

ପାୟେଡ଼ା ଉପରେ ଅଷ୍ଟରତନ କୁଢ଼ାଇ

ଲକ୍ଷେକ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ରାଜା, ପୟରେ ପୂଜା ଦେଇ ।୧୦୧।

ରାଜାକଇଂ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦିଲେକ ସହଦେବ

ସମସ୍ତ ସଇନି ଘେନି ରାଜୁସିଯାଗକୁ ତୁମ୍ଭେ ୟେହିକ୍ଷଣି ଯିବ ।୧୦୨।

ସଇନି ଚଳାଇ ରାଜା ଖଣ୍ଡେଦୂର ଯାଇଂ

ଧର୍ମନଗ୍ରୀ ପୂର୍ବତୁଂ ସହଦେବ ବାହୁଡ଼ଇ ।୧୦୩।

ତହୁଂଣ ଦଣ୍ଡ ଚଳାଇ ଚଳିଲେ ବୀରମଣି

ବୃନ୍ଦର ଦେଶେ ପ୍ରବେଶ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି ।୧୦୪।

ସେ ରାଜ୍ୟେଣ ସୁବାହୁ ବୋଲି ଅଟଇ ମହାରାଜା

ସହଦେବ ପୟରେ ଯେ କଲେକ ବହୁତ ପୂଜା ।୧୦୫।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଦିଲେ ତାଂକୁ ସହଦେବ ଠାକୁରେ

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ଚଳିଲା ରାଜା ଯମପ୍ରଶସ୍ତ ପୁରେ ।୧୦୬।

ସୁବାହୁ ରାଜାକୁ ସେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି

ଚଳନ୍ତି ମହାମନ୍ତ୍ରୀ ଦଣ୍ଡ ଆଗସରି ।୧୦୭।

କୃତାନ୍ତକ ନଦୀ ତୀରେ ରାଜ୍ୟେ ମଧୁବନ

ତହିଂର ନୃପତିର ନାମ ଅଟଇ ଦ୍ରୁମନସେନ ।୧୦୮।

ସେ କୃତାନ୍ତକ ନଦୀ ତୀରେ ପ୍ରବେଶ ଅଶ୍ୱିନୀ

ମହା ସମ୍ପଦେ ତାର ବିହଡ଼ନ୍ତ ସଇନି ।୧୦୯।

ବାଜନ୍ତି ବିଜିଘୋଷ ଟମକ ନିଶାଣ ଦାଉଣ୍ଡି

ବାଳଆଦିତ୍ୟ ପ୍ରାୟେକ ସେ କଣୟେ ରଥ ମୁଣ୍ଡି ।୧୧୦।

ଫରହର ଆଲମ୍ୱ ଯେ ଅଶ୍ୱଂକ ଉପରେ

ଅତି କଉତୁକେ ଥାଠ ଚଳନ୍ତି ସମ୍ଭରେ ।୧୧୧।

ଦୃମନ ନୃପତି ଯେ ବିଜୟେ ଆସ୍ତାନେ

ଛାମୁରେ ଜଣାଇଲେ ଯାଇଂ ଦେଶାଉରମାନେ ।୧୧୨।

ଦେବ ହସ୍ତିନାର ଠାକୁର ଯେ ଅଟନ୍ତି ଯୁଝେଷ୍ଠି

ବ୍ରିକୋଦର ଠାକୁରେ ତାହାଂକର ଅଟନ୍ତି କନେଷ୍ଟି ।୧୧୩।

ତାହାଂକର ଅନୁଜ ଯେ ଅଟନ୍ତି ଅରଜୁନ

ନକୁଳ କୁମାର ଦେବ ତାହାଂକ ତହୁଂ ସାନ ।୧୧୪।

ସହଦେବ କୁମାର ଯେ ତାହାଂକର ସାନୁଜେ

ମହାଯାଗ ନିମନ୍ତେ ସେ ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜେ ।୧୧୫।

ସକଳ ରାଜାନ୍ତ ଦେବ ଆଶନ୍ତି ନିମନ୍ତି

ଆମ୍ଭର ରାଜ୍ୟେ ଦେବ ଆଶି ପଶିଲେ କାଲି ରାତ୍ରି ।୧୧୬।

ଶୁଣିଣ ବିଚ଼ାର ସେ କରଇ ଦୃମନସେନ

ତହିଂକି ଯିବାର ତ କାରଣ ଅଛଇ ପୁଣ୍ୟ ।୧୧୭।

ଭୋଜନ ଅକ୍ଷତ ଯେ ଅନେକ ପାଇବା

ଲକ୍ଷେ କୋଟି ଜନଂକର ମୁଖହିଂ ଚ଼ାହିବା ।୧୧୮।

ଆପଣାର ସଙ୍ଗେ ଘେନିଲା ରାଜା ଯୋଦ୍ଧା ତିନିକୋଟି

ଦୃମନସେନ ଆସଇ ବାଟକୁ ପାଛୋଟି ।୧୧୯।

ସହଦେବ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ମଧୁସୂଦନ ପରବତେ

ତହିଂ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଦୃମନସେନ ନୃପତ୍ୟେ ।୧୨୦।

ବହୁତ ସମ୍ୱରେ ଦ୍ରଶନକଲା ରାଜା

ଲକ୍ଷେକ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ନେଇ କଲାକ ପାଦପୂଜା ।୧୨୧।

ବହୁତ ବିନୋୟୀ ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେ

ମଧୁବନ କଟକେ ଯାଇଂ ବିଜୟେ ସହଦେବେ ।୧୨୨।

ଆହୋ ଇନ୍ଦ୍ର ବିଜେକଲେ ମାନବେ ହୋନ୍ତି ଯହ୍ନେ

ସମରାଷ୍ଟ ସଇନି ସାନନ୍ଦ ହୋନ୍ତି ତେହ୍ନେ ।୧୨୩।

ମୁଣୋହିକି ଯୋଗାଡ଼ କରଇ ମହିପତ୍ୟେ

ପଚନ୍ତି ସୁପକାରେ ଅନେକ ସଂପ୍ରତେ ।୧୨୪।

ନୃତ୍ୟ ଗୀତ ତାଣ୍ଡବେ ଯେ ଖଟନ୍ତି ବନିତା

ସପତସ୍ୱର ବୀଣା ମଧୁର ସଂଗୀତା ।୧୨୫।

ସ୍ରାହାନ ମାଜଣା ସାରିଲେ ସାତଘଡ଼ି

ମୁଣୋହିରେ ବିଜେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବେଳକୁ ବିଚ଼ାରି ।୧୨୬।

ଅନେକ ମେଂଜନ ଯେ ସୁପଂକୁ ଅନୁମାନ

ତ୍ରିପୁତି ହୋଇଣ ଯେ ଭୁଂଜନ୍ତି ସମସ୍ତ ସଇନ ।୧୨୭।

ଭୁଂଜିଣ ତୁଷ୍ଟେ ସେ କରନ୍ତି ଆଂଚୋବନ

ତ୍ରପୁର ତାମ୍ୱୋଳ ଯେ ସାନନ୍ଦେ ଭୋଜନ ।୧୨୮।

କୁଟୁମ୍ୱଯାକ ଘେନିଣ ସେ ନୃପତି ଦ୍ରୁମନସେନ

ଭୃତ୍ୟ ପ୍ରାୟେ ହୋଇଣ ସେ ଖଟଇ ତଳ ଆସ୍ତାନ ।୧୨୯।

ଅନେକ ବେଦଧୁନି ବହୁତ ମଙ୍ଗଳ ତୋଳି

ସୁଲକ୍ଷଣୀ ସ୍ତିରୀୟେ ଅର୍ଘ୍ୟଘେନି ଦିଅନ୍ତି ହୁଳହୁଳି ।୧୩୦।

ଦ୍ରୁମନସେନ ବୋଇଲା ଅଶ୍ୱମେଧ ଯାଗ କଲେ ମୋହର ଉପର ବଂଶେ

ସେ ଫଳେ ତୋହୋର ପାଦରଜ ପଡ଼ିଲା ମୋହୋର ୟେ
ଦେଶେ ।୧୩୧।

ପ୍ରତକ୍ଷେ ନାରାୟେଣ ମୁଂ ଦେଖିଲି ବେନି ଡ଼ୋଳେ

ରାଜ୍ୟକୁ ସୁଲଭ ମୋହୋର ହୋଇଲା ସର୍ବକାଳେ ।୧୩୨।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ତୁ ହୋ ମହତ ଧାର୍ମିକ

ଅମହତ ଜନେ ସେ କହନ୍ତି ଅବିବେକ ।୧୩୩।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଦିଲେକ ସହଦେବ

ଜଇନ୍ତା ଭୁବନେ ତୁମ୍ଭେ ସମସ୍ତେ ରହିଥିବ ।୧୩୪।

ମୁହିଂ ଯାଇଂ ଦ୍ରଶନ କରାଇବି ଭୀମସେନ ଠାକୁରଂକୁ

ଭୀମସେନ ଠାକୁରେ ଦ୍ରଶନ କରାଇବେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକୁ ।୧୩୫।

ସ୍ରାହାନ ଭୋଜନ ଯେ ସାରିଣ ଦ୍ରୁମନସେନ

ତତକ୍ଷଣେ ସାଜିଲା ତାହାର ସମଦଣ୍ଡ ସଇନ ।୧୩୬।

ଚଳଇ ନରେନ୍ଦ୍ର ଯେ ସଭାକୁ ତତକ୍ଷଣେ

ସହଦେବ ବାହାର ହୋଇଲେ ଈଶାନ୍ୟ କୋଣେ ।୧୩୭।

ଭୋଜସେନ ଦେଶେ ପ୍ରବେଶ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ମହାରାଜ୍ୟ ଗୋଟିୟେ ସେ ବଡ଼ଇ ସମ୍ଭାର ।୧୩୮।

ସେ ରାଜ୍ୟକୁ ବେଢ଼ି ବହଇ ନଦୀ ବଇତରଣୀ

କୋନ୍ତଭୋଜ ବୋଲିକରି ତହିଂର ନୃପମଣି ।୧୩୯।

ସେ କୋନ୍ତଭୋଜ ନୃପତିର ୟେକଇ ଦୁହିତା

ତାହାର ନାମ ଅଟଇ ଦେବୀ ଯେ କୋଇନ୍ତା ।୧୪୦।

ତାହାକଇଂ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ପଣ୍ଡୁ ଯେ ନୃପତି

ବଡ଼ାଇ ପ୍ରତାପୀ ସେ କୋନ୍ତଭୋଜ ନୃପତି ।୧୪୧।

ସେ କୋଇନ୍ତାଂକର ଯୁଝେଷ୍ଠି ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ତିନି ଆତ୍ମଜା

ସେ ନିମନ୍ତେ କୋନ୍ତଭୋଜ ହୋଇବେଟି ଅଜା ।୧୪୨।

ସେ ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ଯାଇଂ କହନ୍ତି ମୁନେହିଂ

ସ୍ୱାମୀ କେବଣ ଦେଶର ରାଜା ୟେଟି ଦଣ୍ଡ ଘେନି ବାହି ।୧୪୩।

କୋନ୍ତଭୋଜ ବୋଇଲା ପାତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀକି ହକାରି

ରାଜ୍ୟରେ ଉତ୍ସବ ରେ କରାଅ ମୋହୋରି ।୧୪୪।

କଟକ ଭିତରେଣ ପାଡ଼ିଲେ ପାୟେଡ଼ା

ଦ୍ୱାରେଣ କଦଳୀ ତରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସ ଉଭା ସଡ଼ା ।୧୪୫।

ରାଜାର ବଚନେ ସେ ରାଜ୍ୟେ କଲେକ ଉତ୍ସବ

ସମ୍ଭରେ ସନ୍ୟ ଘେନି ପାଛୋଟି ଆସଇ ରାଜଦେବ ।୧୪୬।

କୁଣ୍ଡଗିରି ପରବତେ ରହିଛନ୍ତି ବୀରମଣି

ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ କୋନ୍ତଭୋଜ ନୃପମଣି ।୧୪୭।

ସହଦେବ ବିଜେ କରିଥିଲେ ନିଜ ରଥେ

ଅଜାଗୁରୁ ଦେଖି ଉଭା ହୋଇଲେ ପାଦଗତେ ।୧୪୮।

ପାଦ୍ୟ ଅର୍ଘ୍ୟ ଯୋଗାଡ଼ ଗୋଟିୟେ ଛାମୁରେଣ ଦେଇ

ଚରଣ ତଳେ ସହଦେବ ଶୁତିଲେ ଦଣ୍ଡଲାଇଂ ।୧୪୯।

କୋଳକରି ଧଇଲେ ନୃପତି କୋନ୍ତଭୋଜ

ଅନେକ ଅଳଂକୃତ କଲେକ ହୃଦଫକଜ ।୧୫୦।

କର୍ପୂର କସ୍ତୁରୀ ଆଦି କଲେକ ମର୍ଦ୍ଦନ ।

ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ଶରୀରେ ତାହା କଲେକ ଲେପନ ।୧୫୧।

କୃତ କୃତ ହୋଇ ରାଜା ଅନେକ ବିନୋୟୀ

କଟକେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ବେଗେ ରାଜସାଇଂ ।୧୫୨।

ସ୍ରାହାନ ଭୋଜନ କରାଇଲେ ଅନେକ ବିନୟେ

ପୁରସରି ସିଂଘାସନେ ବିଜେ କରଇ ମହାରାୟେ ।୧୫୩।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦେ ସେ ଯେ ପୁରନାରୀ

ଗହଳ ଧନ୍ଦୋଳ ମାନିତି ଗଉରୋବ ନ ବିଚ଼ାରି ।୧୫୪।

ଧାମନ୍ତି ନିଜ କାନ୍ତା ତେଜି ଗୃହବାସନ୍ତ ଉପେଖି

ଗଲେ ଜଗମୋହନ ନ ପାରିବୁ ଦେଖି ।୧୫୫।

ୟେସନେକ ନଗ୍ରଜନେ ସମ୍ଭର ଆସ୍ତାନେ

ଦେଖିଣ ସାନନ୍ଦ କୁଳସ୍ତିରୀ – ବୃନ୍ଦମାନେ ।୧୫୬।

ମାତିନତ ଗଉରୋବ ଲାଜ ସେହି ଉପେଖି

ଛାଡ଼ିଲେ ଲଜ୍ଜାଭାବ ସହଦେବଂକୁ ଦେଖି ।୧୫୭।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ଯେତେ ଅଛି ପାରିଦଣ୍ଡ

ସବୁନ୍ତି ଘେନି ପିତା ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱ ମଣ୍ଡ ।୧୫୮।

ବାଟେଣ ଯେତେକ ପାର୍ଥିବ ରାଜାମାନନ୍ତ

ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି ତାତ ନେମଟି ତାହାନ୍ତ ।୧୫୯।

କୁନ୍ତଭୋଜ ବୋଇଲେ ତୁ ବେଗେ ରାଜାନ୍ତ ସାଧି

ବହନ ହୋଇ ବାବୁ ଘେନିଆସ ସର୍ବ ଯୋଧୀ ।୧୬୦।

ୟେ ପୂର୍ବଦିଗ ନୋହେଇ ଅସହର ଭୂମି

ଦୁଷ୍ଟ ଦୁର୍ଜାଣ ନୋହୋନ୍ତି ରାଜାୟେ ମହାଧର୍ମୀ ।୧୬୧।

ଗ୍ୟାନବନ୍ତ ପଣ୍ଡିତ ଧାର୍ମିକ ମହାଭିଗ୍ୟଂ

ପୀରତିବତ୍ସଳ ଭାଗତବତ୍ସଳ ଅଟନ୍ତି ସର୍ବଗ୍ୟଂ ।୧୬୨।

ସମସ୍ତ ନୃପତି ବ୍ରତନ୍ତି ବିଷ୍ଣୁର ଆଶ୍ରିତେ

ତୁମ୍ଭନ୍ତ ଅବିଶ୍ୱାସ ନୋହୋନ୍ତି ଶାହାସ୍ର ଯୁଗତେ ।୧୬୩।

ସମସ୍ତ ରାଜାୟେ ପାଇଛନ୍ତି ବାରତା

ଆଗ୍ୟାଂ ପାଇବାକୁ ସେ ଅଛନ୍ତି ମହାରଥା ।୧୬୪।

ଆସ୍ତାନେ ବସାଇ ସେ କୁନ୍ତଭୋଜ ମହାରାଜା

ସହଦେବ କୁମାରକୁ କଲା ଅନେକ ପୂଜା ।୧୬୫।

କୁନ୍ତଭୋଜ ରାଜାକଇଂ ସହଦେବ କଲେକ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ବାହାର ହୋଇଲେ ରାଜା ତତକ୍ଷଣ ।୧୬୬।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ ଥାଠନ୍ତ ଚଳାଇ

କର୍ଣ୍ଣମଣ୍ଡଳ ଦେଶେ ପ୍ରବେଶ ବୀର ଯାଇଂ ।୧୬୭।

ତ୍ରିୟଭୁଜ ବୋଲିଣ ତହିଂର ନରପତି

ତାର ରାଜ୍ୟେ ପ୍ରବେଶ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟର ନାତି ।୧୬୮।

ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ଯାଇଂ କହିଲେ ମୁନେହି

ଶୁଣିମା ଦେବ ସାବଧାନେ ପରରାଷ୍ଟ ବାରତ କହି ।୧୬୯।

ସ୍ୱାମୀ ୟେକ ଯୋଦ୍ଧାୟେ ଯେ ସଇନି ଅଳପ

ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱ ନାହିଂ ଅସଂକ୍ଷେପ ।୧୭୦।

ରାଜ୍ୟେଣ ପଶିଲା ଦେବ ସେ କେଉଣ ଦେଶର ରାୟେ

ବିହଡ଼ନ୍ତି ସଇନି ଦେବ ଉଲୁକାପାତ ପ୍ରାୟେ ।୧୭୧।

ଦେଶାଉର ମୁଖୁଂ ବାରତ ପାଇଣ ନୃପତି ତ୍ରିୟଭୁଜ

ମନ୍ତ୍ରୀକି ବୋଇଲା ବେଗକରି ଦଣ୍ଡ ମୋର ସାଜ ।୧୭୨।

ମୁହିଂ ସେ ଆନକର ସାଜୁଣ ଥାଇ ଥାଠ

ମୋହୋର ରଜ୍ୟରେ ରେ କାହିଂ ପଶଇ ପରରାଷ୍ଟ ।୧୭୩।

ସାଜନ୍ତି ସଇନି ଯେ ରଥ ଗଜ ହୟେ

ରାଜ୍ୟୁଂ ବାହାର ଥାଠ ଯେ ସମୋଦ୍ର ଲହଡ଼ି ପ୍ରାୟେ ।୧୭୪।

ଚ଼ାରିଲକ୍ଷ ଅଶ୍ୱ ଯେ ନବଲକ୍ଷ ପାଦାନ୍ତି

ସହଦେବ ସନ୍ୟକଇଂ ଯାଇ ଓଗାଳିଲେ ଝାତି ।୧୭୫।

ଧର ଧର ମାର ମାର ଶୁଭଇ ଘୋର ବୋବି

ପାଦର ବିଘାତେ ଯେ କମ୍ପଇ ପୃଥ୍ୱୀଦେବୀ ।୧୭୬।

ଜୟେନିକ ମନ୍ତ୍ରୀ ଯେ ଥାଠରେ ଆଗିଆଣି

ଚୋଖାର ତୁରଙ୍ଗ ଯେ ବିହଡ଼ନ୍ତି ଖୁରିସାଣି ।୧୭୭।

ବହୁତ ସମ୍ଭରେ ଯେ କର୍ଣ୍ଣମଣ୍ଡଳକର ଥାଠ

ଗର୍ଜିଣ ଉଠନ୍ତି ଯୋଦ୍ଧାୟେ ନିଘଞ୍ଚରେ ନାହିଂ ବାଟ ।୧୭୮।

ସହଦେବର ଅଗ୍ରତରେ କହିଲେ ଦେଶାଉରେ

ଶୁଣିମା ଦେବ ସାବଧାନେ ପାଣ୍ଡବ ମହାବୀରେ ।୧୭୯।

ସ୍ୱାମୀ କର୍ଣ୍ଣମଣ୍ଡଳର ରାଜା ଯେ ବଡ଼ାଇ ପ୍ରତାପୀ

ଝଲକାନ୍ତି ଲାଂକିୟା ଦେବ ଗର୍ଜନ୍ତି ମହାକୋପୀ ।୧୮୦।

ସ୍ୱାମୀ ଆଗେ ଓଗାଳିଲେ ରେ ରେ କାର ଶବଦ କରି

ବିନ୍ଧନ୍ତି ନାରାଜ ଦେବ ଗଉରୋବ ନ ବିଚ଼ାରି ।୧୮୧।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ରାଇ କାମେଶ୍ୱର ସେନାପତି

ଆମ୍ଭେ ଆସିଅଛୁଂ ହୋ ତାହାନ୍ତ ନିମନ୍ତି ।୧୮୨।

ୟେଥିର ବାରତା କହ ତୁମ୍ଭେ ଯାଇଂ

ନ ଜାଣି ଦଣ୍ଡ ଚଢ଼ି ଦ୍ୱନ୍ଦ କରଇ କିଂପାଇ ।୧୮୩।

ସହଦେବର ଆଗ୍ୟାଂରେ ଚଳଇ କାମେଶ୍ୱର

ଅଶ୍ୱେକ ଚଢ଼ି ତ୍ରିୟଭୁଜ ମନ୍ତ୍ରୀର ଆଗର ।୧୮୪।

ଗ୍ୟାନବନ୍ତ ମନ୍ତ୍ରୀ ସେ ପୁଛଇ ବାରତ

କେବଣ ଦେଶରୁ ତୁମ୍ଭେ କଲ ହୋ ଆଗତ ।୧୮୫।

ଉଲୁକାପାତ ପ୍ରାୟେ ଆଣିଲ ୟେକ ଥାଠେ

ନ ପଚ଼ାରି କିଂପାଇ ପଶିଲ ପରରାଷ୍ଟେ ।୧୮୬।

କାମେଶ୍ୱର ମନ୍ତ୍ରୀ କହଇ ବାରତେ

ଆହୋ ମନ୍ତ୍ରୀ କହ ଯାଇ ତୋର ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ।୧୮୭।

ବୋଲ ସୋମବଂଶେ ଉତପତ୍ତି ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବରାୟେ

ତାହାଂକର ଅନୁଜ ମାଦ୍ରୀଦେବୀର ତନୟେ ।୧୮୮।

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ଯେ କରିବେ ସେ ଧର୍ମସୁତେ

ସହଦେବ ଆସିଛନ୍ତି ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରିବା ନିମନ୍ତେ ।୧୮୯।

ୟେ ଜମ୍ୱୋଦ୍ୱୀପର ମଧ୍ୟେ ଯେ ଲକ୍ଷେକ ନୃପତି

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ରାଜାନ୍ତ ହୋ ନେଉଛନ୍ତି ନିମନ୍ତି ।୧୯୦।

କାର୍ଯ୍ୟେଣ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଆମ୍ଭେ ନୋହୁନା ଦ୍ୱନ୍ଦକାରୀ

ଉତ୍ସବ ଯାତ୍ରାକୁ ଯେ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ଲୋକନ୍ତି ଲୋଡି ।୧୯୧।

ତୁମ୍ଭର ଆମ୍ଭର ପୀରତି ହୋ ଅନେକ ବନ୍ଧୁପଣ

ଉଚ୍ଚବାଚ ହୋଇଣ କିଂପା ଆସ ଅକାରଣ ।୧୯୨।

ମଧୁର୍ଯ ବଚନ ଯହୁଂ କହିଲେ କାମେଶ୍ୱର ସେନାପତି

ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ଯାଇଂ କହିଲେକ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ ।୧୯୩।

ଶୁଣ ଦେବ ସାବଧାନେ ତ୍ରିୟଭୁଜେ ପଣ୍ଡୁରାଜାର ପୁତ

କୋନ୍ତଭୋଜ ନାତି କୋଇନ୍ତା ଦେବୀଂକର ୟେ ସୁତ ।୧୯୪।

ରାଜୁସି ଯାଗକୁ ୟେ ଅଇଲେ ରାଜନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣେ

ବହୁତ ସମାର୍ଜନା କରି ଆମ୍ଭନ୍ତ କହିଲେ ବନ୍ଧୁପଣେ ।୧୯୫।

ମନ୍ତ୍ରୀବର କହିଲା ବହୁତ କଥା ସାମ୍ୟ

ଶୁଣିଣ ତ୍ରିୟଭୁଜ ଛାଡ଼ିଲା ଦୁଷ୍ଟତମ ।୧୯୬।

ଆପଣେ ନୃପତି ତହୁଂ ଅଶ୍ୱେକ ଚଳାଇ

ସନ୍ୟବଳମାନନ୍ତ ସମସ୍ତ ଘୁଞ୍ଚାଇ ରୁହାଇ।୧୯୭।

ଦଣ୍ଡସାମ୍ୟ କରି ବାହାର ନୃପସାଇଂ

ସହଦେବ ଛାମୁରେ ପ୍ରବେଶ ବୀରସାଇଂ ।୧୯୮।

ଆପଣେ ନୃପତି ଯେ ବାହାନ କଲା ତେଜ୍ୟା

ଚାମର ଗୋଟିୟେ ଘେନି ଶ୍ରୀଚରଣେ ଗବନ କରଇ ରାଜା ।୧୯୯।

ଯେଉଣ ସ୍ତାନେ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ଅଶ୍ୱିନୀ କୁମାରଂକ ଆତ୍ମଜ

ଛାମୁରେ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇଲା ନୃପତି ତ୍ରିୟଭୁଜ ।୨୦୦।

ଶ୍ରୀଭୁଜେଣ ସହଦେବ ଯେ ରାଜାଂକୁ କଲେ କୋଳ

ତ୍ରିୟଭୁଜ ରାଜା କଣ୍ଠେ ଲମ୍ୱାଇଲେ ରତ୍ନମାଳ ।୨୦୧।

ବେନିଜନେ କୋଳ ସମ୍ଭାଷଣ ଅନେକ ପୀରତି

କଟକ ଭିତରେ ବିଜୟେ କଲେକ ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୨୦୨।

ଅନେକ ଅକ୍ଷତ ତାକୁ କଲାକ ତ୍ରିୟଭୁଜ

ଭୋଜନ ଯୋଗାଡ଼ ଆଣି ଛାମୁରେ କଲା ସଜ ।୨୦୩।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ଭୋଜନକୁ ବେଳ କାହିଂ

ରାଜାମାନନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବି ବହନ ଯିବି ମୁହିଂ ।୨୦୪।

ନଉ ଦିବସ ମଧ୍ୟେ ନିମନ୍ତ୍ରିବି ସାତସହସ୍ର ରାଜା

ମୋହୋର ଦେଶର ରାଜାୟେ ଆଗେ କରିବେ ପୂଜା ।୨୦୫।

ପୂର୍ବଦ୍ୱାର ଦେଶ ୟେ ଅଟଇ ଈଶାଣ ଭୂମି

ବ୍ରାହ୍ମଣ ରାଜାମାନେ ୟେ ସମସ୍ତେହେଂ ମହାବ୍ରହ୍ମି ।୨୦୬।

ପ୍ରଥମେ ଅକ୍ଷତ ଦେବେ ୟେ ମହାଯଗ୍ୟଶ୍ୟଂ ସ୍ତାନେ

ନିର୍ଦ୍ୱନ୍ଦେ ରାଜାମାନନ୍ତ ନେମି ବୋଲି ମତେ ବାଛି ପଠିଆଇଲେ
ଜନାର୍ଦ୍ଦନେ ।୨୦୭।

ଚାରିଦିଗକୁ ଯେ ଆମ୍ଭେ ଅଇଲୁ ଚାରିଗୋଟି ଭାଇ

ଚାରିଉଣା ଲକ୍ଷେ ରାଜାନ୍ତ ନେମୁଂ ଆମ୍ଭେ ନିମନ୍ତାଇଂ ।୨୦୮।

ନିରାଧାର ଆଗ୍ୟାଂ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଦିଲେ ବାସୁଦେବେ

ନଉ ଦିବସେ ରାଜାନ୍ତ ନ ନେଲେ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଚକ୍ରେଣ ଛେଦିବେ ।୨୦୯।

ଭୋଜନ ଶୟନେ ଆମ୍ଭର କାହିଂରେ ନାହିଂ ଇଚ୍ଛା

ଯେ ଆଗେ ଦ୍ରଶନ ତାହାର ପୁରିବ ମନୋବାଚ୍ଛା ।୨୧୦।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ତାଂକୁ ଦେଲେକ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ପାରିଦଣ୍ଡ ରାଜାନ୍ତ ଘେନିଣ ତୁ ୟେହିକ୍ଷଣି ହୁଅସି ବାହାର ।୨୧୧।

ନିରାଧାର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ରାଜା ସାଜିଲା ତାହାର ଦଣ୍ଡ

ତକ୍ଷଣେ ବାହାର ରାଜା ଛାଡ଼ିଲା ରାଜ୍ୟଖଣ୍ଡ ।୨୧୨।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ ଯେ ଚଳଇ ହରଷେ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଯାଇଂ ମିଥିଲା ରାଜ୍ୟ ଦେଶେ ।୨୧୩।

ନନ୍ଦସେନ ବୋଲିଣ ତହିଂର ଅଟଇ ରାଜା

ସହଦେବ ଦିଗବିଜେ ବାରତା ଶୁଣି ଆସି ଅଗ୍ରତେ କଲା ପୂଜା ।୨୧୪।

ପଞ୍ଚାଶ ଭାର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସେ ଦେଖା ଦରଶନି

ନିଉଛାଳି କଲା ରାଜା ଚଉବିଂଶ ପୁତ୍ରନ୍ତ ଘେନି ।୨୧୫।

ଆପଣେ ଚାମର ରାଜା ଢାଳଇ ଅଗ୍ରତେ

ପୁଣ ପୁଣ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ବିନୟେ ଭଗତେ ।୨୧୬।

ନିଉଛାଳି କରି ରାଜା ରହିଲା ପୁରମେଣ୍ଟି

ମୋହୋର ମଥାରେ ଅଭିଷେକ କର ତୋହୋରବେନିପାଦ
ଗୋଟି ।୨୧୭।

ଜୀବନକୁ କାରଣ ମୋର ହୋଇବ ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ

ଲଭିବି ଅନେକ ସୁଫଳ ସୁଭଗତି ଅନୁକ୍ରମେ ।୨୧୮।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ରାଜା ଜୀବନ ତୋହୋର ସାଧୁ

ୟେ ପୂର୍ବଦିଗର ରାଜାମାନେ ସଭିୟେଂ ଆମ୍ଭର ବନ୍ଧୁ ।୨୧୯।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ତାଂକୁ ଦିଲେକ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ରାଜା ବାହାର ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୨୨୦।

ଚଳଇ ସହଦେବ ଯେ ଦକ୍ଷିଣକଇଂ ମୂର୍ତ୍ତିକରି

ନୀଳେନ୍ଦୀ ଦେଶେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ବେଗ କରି ।୨୨୧।

ନୀଳେନ୍ଦୀ ନଦୀକୂଳେ ନୀଳେନ୍ଦୀ ନଗ୍ର ବସଇକଟକ ଯୋଜନ
ମାଡ଼ି ସେ ରାଜ୍ୟସ୍ଥଳୀ ଅଟଇ

ଶତେ ପାରିଦଣ୍ଡ ସେ ରାଜା ନୀଳସେନକଇଂ ଖଟଇ ।୨୨୩।

ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ଯାଇଂ କହିଲେ ମୁନେହି

ଶୁଣ ଦେବ ସାବଧାନେ ଭୁବନାଧି ସାଇଂ ।୨୨୪।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଠାକୁର ବୋଲି ହସ୍ତିନା ଦେଶର ରାଜା

ରାଜୁସିଯାଗ କରିବେ ଲକ୍ଷ ନୃପତି କରିବେ ତାହାଂକୁ ପୂଜା ।୨୨୫।

ସହଦେବ ବୋଲିକରି ନକୁଳ ଦେବଂକର ସାନ ଭ୍ରାଥ

ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି ଆସୁଛନ୍ତି ପୂର୍ବଦିଗ ରାଜାମାନନ୍ତ ।୨୨୬।

ଆମ୍ଭର ରାଜ୍ୟେ ଆସ ଦେବ ହୋଇଲେ ପ୍ରବେଶ

ଆମ୍ଭେ ଦେଶାଉରେ ଯେ କହିଲୁ ସନ୍ଦେଶ ।୨୨୭।

ଶୁଣିଣ ନୀଳସେନ କୋପେଣ ପରଚଣ୍ଡ

ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ହକାରିଲା ଶତେକ ପାରିଦଣ୍ଡ ।୨୨୮।

ଧାଅଂରେ ସଇନି ତାକୁ ନିରୋଧ କରି ବେଢ଼

ଜୀବନ୍ତା ଧରିଣ ବାନ୍ଧିଆଣ କରି ଦୃଢ଼ ।୨୨୯।

ତିରଣ ପ୍ରମାଣେ ମାଂସ କାଟିକରି ତୋଳି

ଅଛିମାଂସ କାଟିଣ ମୁଂ ଦେବଇଂ ବିଷାବଳି ।୨୩୦।

ମୋହର ମହିମାଂ ତାହାର ନାହିଂକି ଶୁଣିଲା

ସଞ୍ଚୟେ ନାଶକର ତାହାର ପାଞ୍ଜି ଯେ ପୋଛିଲା ।୨୩୧।

ରାଜାର ବଚନେ ସେ ସାଜିଲେ ସଇନି

ଛଲ ଚକ୍ର ନାରାଜ ଅସିପତ୍ର କୋନ୍ତ କରେ ଘେନି ।୨୩୨।

ଉଠିଲେ କୋପାନଳେ ରେ ରେ କାର ଶବଦେ

ମହୀ ଉଛୁଳିଲା ଯେ ମୁଖରାବ ଘୋର ନାଦେ ।୧୩୩।

କଟକେଣ ପଶନ୍ତେ ସହଦେବର ସଇନି

ଓଗାଳିଲେ ଯୋଦ୍ଧାୟେ ଯେ କରେଣ ଶସ୍ର ଘେନି ।୨୩୪।

ଝଲକନ୍ତି ଲାଂକିଆ ସେ କରେ ବୁଲାବନ୍ତି ତୋଳି

ଶ୍ୟାମଳ ମେଘେ ଯେହ୍ନେ ଝଟକନ୍ତି ବିଜୁଳି ।୨୩୫।

କୋଦଣ୍ଡେ ନାରାଜ ପୂରୋଇ ରୋଷଭରେ

ଅବିଚ୍ଛନ୍ନେ ବାଣ ସେ ବିନ୍ଧନ୍ତି ଉପରେ ।୨୩୬।

ଶରଦ ମେଘେ ଯେହ୍ନେ ଗର୍ଜନ୍ତି ନିର୍ଘାତ

ଗୁଣ ଟଂକାର ଶବଦ ଶୁଭଇ ସେହିମତ ।୨୩୭।

ସଇନିଂକି ତିଆରଇ ସେ ମଦନା ଦେବୀର ବତ୍ସ

ରଜନୀ ପ୍ରସର ହୋଉଂ ସାଗ୍ରାମୁଂ ଦଣ୍ଡେ ଘୁଞ୍ଚ ।୨୩୮।

ମନ୍ତ୍ରୀର ବଚନେ ନ ରହନ୍ତି ସଇନି

କଟାଳ ଦେଖି ନାରାଜ ବିନ୍ଧିଲେ କରେ ଘେନି ।୨୩୯।

ବେନି ପ୍ରହର ଯେ ହୋଇଲା ଶରବୃଷ୍ଟି

ଶହସ୍ରଂକ ପରିତାଳେ ରଜନୀ ଗଲା ଫାଟି ।୨୪୦।

ବେନି ସଇନି ଯହୁଂ ହୋଇଲେ ଅଭାବ

ସହସ୍ରେକ ଯୋଦ୍ଧା ଘେନି ଉଠିଲେ ସହଦେବ ।୨୪୧।

ଆହୋ ଆପଣାର ସଇନିକି କରିଣ ଆବୋରଣ

ରହ ରହ ବୋଲି ହାକଇ ପାଣ୍ଡବ ପଞ୍ଚାଣ ।୨୪୨।

ଓହୋବଳ ଘୋର ସାଂଗ୍ରାମେ ପ୍ରସର ହୋଇଲା ରାତି

ସାଂଗ୍ରାମେ ପଶିଲେ ସହଦେବ କାମେଶ୍ୱର ସେନାପତି ।୨୪୩।

ଦଶ ସହସ୍ର ଯୋଦ୍ଧା ଘେନିଣ ସେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ବୀରବର

ସହଦେବର ବେନି ସେନାପତି ଆବୋରିଲେ ସମର ।୨୪୪।

ନ ଘୁଞ୍ଚନ୍ତି ସଇନି ତାହାର ବଡ଼ାଇ ପରଚଣ୍ଡ

ନୀଳସେନ ରାଜାର ସେ ଶତେକ ପାରିଦଣ୍ଡ ।୨୪୫।

ଅନେକ ସାଂଗ୍ରାମ ଯେ ହୋଇଲା ଅନ୍ୟୋଅନ୍ୱି

ଉଠିଲେ ୟେକମୁଖ ହୋଇ ସହଦେବର ସଇନି ।୨୪୬।

ବିନ୍ଧନ୍ତି ନାରାଜ ଯେ ପରିଘ ତୀକ୍ଷମୁନା

ପଡ଼ିଲେ ଅଶ୍ୱଗଜ ମାହୁନ୍ତ ଫୁଟିଣ ବଜ୍ରସେନ୍‌ହା ।୨୪୭।

ହାଥୀଂକର କୁମ୍ଭସ୍ଥଳେ ନାରାଜ ହୋଇଲାକ ବୃଷ୍ଟି

ଗର୍ଜନ ନାଦ କରି ଗଜେ ପଡ଼ିଲେ ମହୀଲୋଟି ।୨୪୮।

ଗାଢ଼ ଶହସ୍ର ଘାତେ ଲୋଟନ୍ତି ରାଉତେ

ଗଜ ଅଶ୍ୱନ୍ତ ଘେନି ପଳାବନ୍ତି ରାଉତେ ମାହୁନ୍ତେ ।୨୪୯।

ସହଦେବର ସଇନି ନାରାୟଣଂକ ପ୍ରସାଦେ

ମାଇଲେ ଅନେକ ସଇନି ଅଛନ୍ତି ଅପ୍ରମାଦେ ।୨୫୦।

ବିକଳେ ସଇନିବଳ ପଳାଇଲେ ରଣେ ଭାଂଜି

ପାଣ୍ଡବ ବଳ ସଇନ ଉଠିଲେ ଗଳଗାଜି ।୨୫୧।

ତିନି ଯୋଜନ ପରିଯନ୍ତେ ପଡ଼ିଲା ପୟେଡ଼

ପଳାଇଂ ସଇନି ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ରାଜାର ଛମୁର ।୨୫୨।

ଭଗ୍ନବଳ ଦେଖିଣ ନୀଳସେନ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ଚାରିଲକ୍ଷ ଯୋଦ୍ଧା ଘେନି ଚାଲିଲା ମତ୍ତହାଥୀ ।୨୫୩।

ରହ ରହ ବୋଲି କରି ଡାକ ପାଡ଼ଇ ନୃପମଣି

ଗର୍ଜିଣ ନାରାଜ ଯେ ବିନ୍ଧଇ ଆପଣା ହାଥେ ଘେନି ।୨୫୪।

ରାଜାକୁ ଦେଖି ସହଦେବ ହୋଇଲେକ ଆଗ

ଦେଖିଣ ସ୍ତମ୍ଭୀଭୂତ ହୋଇଲା ମହାନାଗ ।୨୫୫।

ସହଦେବ ପଚାରଇ ନୀଳସେନ ରାଜାକୁ

ଆହୋ ଅକାରଣେ ସମରେ କିଂପେ ପଶିଲୁ ମରିବାକୁ ।୨୫୬।

ମୁହିଂ ହାଦେ ଅଇଲି ପୂର୍ବଦିଗର ବରଣେ

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ରାଜନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣେ ।୨୫୭।

ସମସ୍ତ ରାଜାମାନେ ଯାଉଛନ୍ତି ହସ୍ତିନାରାଜ୍ୟକୁ ବାହି

ତୋହୋର ପରା ମୂର୍ଖ ରାଜା ଦେଖିଲା ମୋର ନାହିଂ ।୨୫୮।

ଜୀବନ ଝଗଡ଼ କଲୁ ଆଇଷ୍ୟ ଥାଉଂ ରାଜା

ନ କର ସାଂଗ୍ରାମ ତୁ ଘୁଞ୍ଚିକରି ୟେଥୁଂ ଯା ଯା ।୨୫୯।

ମୁହିଂ ହାଦେ ସହଦେବ ପାଣ୍ଡବ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ତୋହୋର ଦୁଷ୍ଟପଣକୁ ଯୋଗାନ୍ତି ବ୍ରିକୋଦର ।୨୬୦।

ୟେବେହେଂ ଦୁଷ୍ଟପଣ ତୁ ଛାଡ଼ସି ନୃପତି

ମୁହିଂ ହାଦେ ଆସିଅଛି ରାଜନ୍ତ ନିମନ୍ତି ।୨୬୧।

ରାଜୁସି ଜାଗ ସଭା ଯାତ୍ରାର ବିଧାନ

ଦ୍ରଶନେ ଖଣ୍ଡିବୁ ତୋହୋର ଦୁଷୁକୃତମାନ ।୨୬୨।

ଆହୋ ପୂର୍ବଦିଗ ରାଜା ହୋଇ ୟେଡ଼େକ କାଂହି ଦୁଷ୍ଟ

ମୂର୍ଖ ଅଗ୍ୟାନ ତୁହୋ ବଡ଼ାଇ ପାପିଷ୍ଠ ।୨୬୩।

ଭଲେ ବୁଝିଲି ମୁଂ ପଣ୍ଡିତପଣ ହୋଇ

ୟେତେବେଳେ ପରିଯନ୍ତେ ତୁ ବ୍ରତିଥାନ୍ତୁ କାହିଂ ।୨୬୪।

କହୁଂ କହୁଂ ସହଦେବର ବିକଶିଲା ମହାତେଜ

ନୀଳସେନ ରାଜକୁ ଦିଶିଲା ସହଦେବ ସହସ୍ରେକ ଭୁଜ ।୨୬୫।

ଦେଖିଣ ଆଶ୍ରିଜ ଯେ ହୋଇଲା ରାଜନ

ୟେକି ସେ ସତ୍ୟଯୁଗର ଯେ ସହସ୍ରା ଅରଜୁନ ।୨୬୬।

ପୁରାଣେ ଯାହା ଶୁଣିଲି ତାହା ଦେଖିଲି ବେନି ଡୋଳେ

ମନଭ୍ରାନ୍ତି ମୋର ଫିଟିଲା ଯେ ୟେତେବେଳେ ।୨୬୭।

ଗୁଣ ସରୂପମାନ ବିଚାରଇ ମହାରାଜା

ତତକ୍ଷଣେ ନୃପତିକଇଂ ବହନ କଲା ତେଜ୍ୟା ।୨୬୮।

ଆପଣାର କରରୁ ଛାଡ଼ିଲା ନିଜ ଦଣ୍ଡ

ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇ ଶୁତିଲା ନୃପତି ନୀଳଷଣ୍ଢ ।୨୬୯।

ପାୟେ ଆସି ନିଉଛାଳି କରଇ ମହାରାଜା

ଆସ ଆସ ନୀଳସେନ ବୋଲି ସହଦେବ ରଥ କଲେ ତେଜ୍ୟା ।୨୭୦।

ନଳସେନ ରାଜାକଇଂ ତୋଳିଲେ ହାଥେ ଧରି

ଆକ୍ରେଷଣ କୋଳକଲେ ଶ୍ରୀଭୁଜେଣ ଭିଡ଼ି ।୨୭୧।

ରତ୍ନମାଳା ଗୋଟିୟେ ଆଭରଣ କଲେ ତାହାରି ହୃଦରେ

ଦେଖିଣ ଫିଟିଲା ରାଜାଂକ ଭ୍ରାନ୍ତି ପରମ ସାନନ୍ଦରେ ।୨୭୨।

ସ୍ୱାମୀ ମୁହିଂ ମୂର୍ଖ ଯେ ଅଟଇ ଅଗ୍ୟାଂତା

ନୋହିଲା ମୁହିଂ ଧାର୍ମିକ ବିବେକ ସହିଷ୍ଣୁତା ।୨୭୩।

ତୁ ଯେବେ ଶରଣମତ୍ସଳ ନାଥ ଜଗତଜନ ବନ୍ଧୁ

ୟେ ମଧ୍ୟସ୍ୱର୍ଗର ମଧ୍ୟେ ପାଣ୍ଡବ ମହିଂମା ତୋହୋର ସାଧୁ ।୨୭୪।

ତୁ ଦେବ ଶରଣମତ୍ସଳ କରୁଣାସାଗର

ଦଶଦୋଷ ଅପ୍ରାଧ କ୍ଷମା କରିବୁ ନା ମୋହୋର ।୨୭୫।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ଅଗ୍ୟାନ ପ୍ରାଣୀଂକି

ପଣ୍ଡିତଜନେ କି ତାହାଂକର ଧରିବେ ମନ୍ଦ ବାକି ।୨୭୬।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ହୋ ନ ଭାଳ ମନ୍ଦଚିତ୍ତ

ଛତ୍ରୀବୃତ୍ତି ଥିଲେ ଅବଶ୍ୟ ହୋଅଇ ୟେମନ୍ତ ।୨୭୭।

ୟେ ଗତ ଦୋଷକୁ ତୁ ନ କର କିଛି ଭ୍ରାନ୍ତି

ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜେକଲି ମୁଂ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତି ।୨୭୮।

ତୁ ନ ଚିହ୍ନି ଅକାରଣେ କିସ ଦୋଷୀ

ବିନା ଅପରାଧେ ମୁହିଂ ସେ ନୋହଇ ସନ୍ୟବଳ ନାଶି ।୨୭୯।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଦିଲେ ସେ ନୀଳସେନ ରାଜାଂକୁ

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ଚଳ ହୋ ରାଜା ହସ୍ତିନା ପୁରକୁ ।୨୮୦।

ସହଦେବ ବଚନେ ସେ ନୀଳସେନ ପରିଣାମି

ବୋଇଲା ଆଜକ ମୋହୋର ରାଜ୍ୟରେ ରହିବାକ ସ୍ୱାମୀ ।୨୮୧।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ତୁ ଚଳ ଯା ସନ୍ୟ ଘେନି

କ୍ଷଣେକ ନ ରହିବୁଟି ହୋ ଚଳ ଦିବା ରୟେଣୀ ।୨୮୨।

ନୀଳସେନଂକୁ ଚଳାଇ ମାଦ୍ରୀ ଦେବୀର ବଳା

ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି ତହୁଂ ଦଣ୍ଡ ଘେନିଗଲା ।୨୮୩।=୭୭୬୪।

ଭବାନୀ ବୋଲି କରି ଅଟଇ ୟେକ ନଦୀ

ବିଷ୍ଣୁଭଦ୍ରାରୁ ଆସଇ ସେ ସାଗର ସଂଗମେ ଯାଇ ଭେଦି ।୧।

ସେ ନଦୀ କୂଳରେ ଚଳଇ ସହଦେବର ଥାଠ

ମଧୁମାତଙ୍ଗ ଦେଶର ହୋଇଲେ ନିକଟ ।୨।

ହସ୍ତୀଗ୍ରୀବ ବୋଲି କରି ୟେକଇ ପରବତ

ତହିଂ ଯାଇ ବିଜେ କଲେ ପଣ୍ଡୁ ରାଜାର ସୁତ ।୩।

ସେ ରାଜ୍ୟେଣ ରାଜ୍ୟ କରଇ ନୀଳକେଶବ ନୃପତି

ବିଜେ କରିଅଛି ସମ୍ଭରେ ଆସ୍ତାନ ଜଗତୀ ।୪।

ଚାରଗଣ ଜଣାଇଲେ ନୃପତିର ପାଶେ

ସ୍ୱାମୀ କେବଣ ଦେଶର ରାଜା ୟେଟି ଆସି ବିଜୟେ କଲେ ଆମ୍ଭର
ଦେଶେ ।୫।

ବଡ଼ାଇ ଉଚ୍ଛର୍ଗ ଦେବ ତାହାର ସଇନି

ଆକାଶ ଉଚ୍ଛୁଳୁଅଛି ବୀରତୂର ଧୁନି ।୬।

ମୁନେହିଂ ବଚନେ କେଶବସେନ ମହାରାଜା

କେବଣ ଦେଶର ସେଟି ପଚ଼ାରି ଆସ ଯା ଯା ।୭।

ରାଜାର ବଚନେ ବେଗେ ଗଲେ ଚାରଗଣ

ରାୟେବାର ପ୍ରାୟେ ହୋଇ ମିଳିଲେ ଛାମୁରେଣ ।୮।

ଆଗିଆଣି ଥାଠକୁ ସେ ପଚାରନ୍ତି ବାରତ

କେଉଣ ଦେଶୁଂ ତୁମ୍ଭେ କଲ ହୋ ଆଗତ ।୯।

ସନ୍ୟମାନେ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭ ରାଜାକୁ କହ ଯାଇଂ

ପାଣ୍ଡବ ସୋମବଂଶୀ ଦେବଂକ ସାନ ଭାଇ ।୧୦।

ରାଜୁସିଯାଗ ସେହୁ କରିବାର ନିମନ୍ତେ

ସହଦେବ ଦିଗବିଜେ ରାଜନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଅର୍ଥେ ।୧୧।

ସଇନିର ମୁଖେ ସେ ପାଇଣ ବାରତ

ତତକ୍ଷଣେ ବାହୁଡ଼ିଲା ସେ କେଶବ ସେନର ଦୂତ ।୧୨।

ରାଜାର ଛାମୁରେ ଜଣାଇଲା ବେଗେ ଯାଇଂ

ସ୍ୱାମୀ ପୂର୍ବଦିଗେ ବିଜେ କଲେ ସହଦେବ ଗୋସାଇଂ ।୧୩।

ବାରତା ଶୁଣିଣ ସେ ସାନନ୍ଦ ନୃପତି

ଆସ୍ତାନ ତେଜ୍ୟା କରିଣ ରାଜା ଆସଇ ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୧୪।

ନଗ୍ରର ବାହାରେ ଯେ ରହିଛନ୍ତି ସହଦେବ

ଦ୍ରଶନ କଲାକ ଯାଇଂ ନୃପତି କେଶବ ।୧୫।

ସହସ୍ରେକ ଭାର ଯେ ପାଣିଦ୍ରବ୍ୟ ଅଷ୍ଟରତ୍ନ ଘେନି

ସହଦେବ ପାଦତଳେ କରଇ ଦଇନି ।୧୬।

ଅପାର ଦୂରୁ ରାଜା କରଇ ନିଉଛାଳି

ଶରୀରୁ ତ୍ରିପଣ୍ଡ ହୋଇ ବହଇ ଝାଳ ଗଳି ।୧୭।

ବହୁତ ବିନୟେ ହୋଇ କହଇ କେଶବ

ଶ୍ରୀଭୁଜେ କୋଳାଗ୍ରତ କଲେକ ସହଦେବ ।୧୮।

ସମଦଣ୍ଡ ସନ୍ୟବଳ ଘେନି ତୁ ହୋ ରାଜା

ହସ୍ତିନା ରାଜ୍ୟକୁ ବୋଲି ବହନ ହୋଇ ଯା ଯା ।୧୯।

ସହଦେବର ବଚନେ ସାନନ୍ଦ ନୃପମଣି

ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ସ୍ୱାମୀ ଯିବଇଂ ୟେହିକ୍ଷଣି ।୨୦।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଯେ ଦିଲେକ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ବହୁତ ଗଉରୋବ କଲେ ଦେଖିଣ ତାହାର ବିନୟେ ଭଗତି ।୨୧।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ ଯେ ଚଳଇ ଦଣ୍ଡ ବାହି

ଗାନ୍ଧାର ଦେଶେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେକ ବେଗେ ଯାଇଂ ।୨୨।

ଗାନ୍ଧାର ଦେଶେ ଯେ ନୃପତି ଅଟଇ ଶକୁନି

ତାର ପୁରେ ପ୍ରବେଶ ସହଦେବ ସନ୍ୟ ଘେନି ।୨୩।

ଶକୁନିର ଅଗ୍ରତେ ଯାଇଂ କହିଲେ ମୁନେହି

ଆସ୍ତାନର ତଳେ ଚାରଗଣେ ଯାଇଂ କହି ।୨୪।

ସ୍ୱାମୀ ଅଳପ ସୈନ୍ୟ ଘେନି କେଉଣ ଦେଶର ରାଜା

ଗନ୍ଧର୍ବ ପର୍ବତେ ଉଠି ବଜାୟେ ଅନେକ ବୀରତୂର ବାଜା ।୨୫।

ଶୁଣିଣ ଆଗ୍ୟାଂଦିଲା ସେ ମନ୍ତ୍ରୀବର ଶକୁନି

ରାଜ୍ୟକୁ ପଶି ନ ଦିଅରେ ଓଗାଳ ସଇନି ।୨୬।

ଦେଢ଼ଶତ ପାରିଦଣ୍ଡ ରାଜାନ୍ତ ହକାରି

ଆଗ୍ୟାଂଦିଲା ରାଜା ପରଦେଶୀଂକି ଆଣ ଧରି ।୨୭।

ମୋହର ରାଜ୍ୟରେ କିଂପା ତାହାର ୟେଡ଼େକ ପ୍ରଚଣ୍ଡ

ସୁରନଦୀ ତୀରେ ରେ କାଟି ପକାଅ ତାର ମୁଣ୍ଡ ।୨୮।

ରାଜାର ବଚନେ ସେ ଧାମନ୍ତି ସଇନି

ଧର ଧର ମାର ମାର ବୋଲି ଶୁଭଇ ଘୋର ଧୁନି ।୨୯।

ଝଲକନ୍ତି ଲାଂକିଆ ଯେ କୁନ୍ତ ବୁଲାବନ୍ତି ତୀକ୍ଷମୁନା ତୋଳି

ରହ ରହ ବୋଲିଣ ଆସି ଆଗିଆଣି ଉଗାଳି ।୩୦।

ନ ଜାଣ କି ତୁମ୍ଭେ ରେ ୟେ ପୂର୍ବଦିଗ କୋଶଳେ

ଗାନ୍ଧାରସେନ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ ୟେ ଛତ୍ରୀବର ମହୀତଳେ ।୩୧।

ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱ ଯାର ନ ଗଣିତା

ତାହାର ଛାମୁକୁ ପୁଣ ଯେ ଶକତା ।୩୨।

ଚାରଗଣ ମୁଖୁଂ ବଚନ ଶୁଣି ସେ ସହଦେବର ସଇନି

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଶୁଣିଣ ବିନ୍ଧିଲେ ଶସ୍ରମାନ ଘେନି ।୩୩।

ଲାଂକିଆ ଯେ ତୀକ୍ଷମୁନା ବିଜୁଳି ତ୍ରାସ ଜାଣି ଝଲକନ୍ତି

କକଡ଼ା ମାସ ବୃଷ୍ଟି ଜାଣି ନିରନ୍ତରେ ଶହସ୍ର ବିନ୍ଧନ୍ତି ।୩୪।

ଅବିଚ୍ଛନ୍ନେ ନାରାଜ ଦେଖି ଭାଜିଲେ ସଇନି

ପାରିଦଣ୍ଡମାନେ ଉଠିଲେ ସେ ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ।୩୫।

ଗଦା ମୁଦୁଗର ଯେ ଛେଲଚକ୍ର କୁନ୍ତ ଯାଠି

ଗଜ ଅଶ୍ୱଂକ ଉପରେ ବୁଲାଇଣ ପିଟି ।୩୬।

ଓହୋବଳ ସଇନି କେହି କାହାକୁ ନ ଘୁଞ୍ଚି

ମହାଘୋର ଯୁଦ୍ଧ ଯେ ସାଂଗ୍ରାମ ହୋଉଅଛି ।୩୭।

ପାଣ୍ଡେବ ବଳ ସନ୍ୟ ଯେ ଅଟନ୍ତି ନିର୍ଭୟା

ନାରାୟଣଂକ ପ୍ରସନ୍ନେ ଅତୁଟ ତାହାଂକର କାୟା ।୩୮।

କୋପେଣ ଉଠିଲେ ବୀରେ ଉପ୍ରୋଧମାନ ଛାଡ଼ି

ଗଜ ଅଶ୍ୱ ସଇନି ଯେ ପଡ଼ିଲେ ମୁଖ ମାଡ଼ି ।୩୯।

ୟେକମୁଖ ହୋଇଣ ଯହୁଂ ଉଠିଲେ ସମଦଣ୍ଡ

ମୁଖରାବ ଶବଦେ ଯେ କମ୍ପଇ ଭୁଅଖଣ୍ଡ ।୪୦।

ପାଣ୍ଡବ ବଳ ସଇନି ଆକ୍ରେଷି ଯାଇଂ ଘୋଟି

ଶହସ୍ର ବିଘାତେ ଗାନ୍ଧାରବଳ ସଇନି ପଡ଼ିଲେ ମହାଲୋଟି ।୪୧।

ଅନୀତି ପବନେ ଯେନ୍‌ହେ ଲୋଟନ୍ତି ବୃକ୍ଷମାଳା

ରକତେ କର୍ଦ୍ଦନ ଯେ ହୋଇଲେ ସନ୍ୟ ଭେଳା ।୪୨।

ଆଗିଆଣି ଥାଠେ ଥିଲେ ପାଞ୍ଚଶତ ଯୋଧୀ

ପାଣ୍ଡବ ବଳ ବିଘାତେ ସେ ହୋଇଲେ ନିରୋଧୀ ।୪୩।

ଦଣ୍ଡଭଗ୍ନ ଦେଖିଣ ସେ ଗାନ୍ଧାର ଶକୁନି

ଆପଣେ ଉଠିଲେ ତୁଲେ ଦଶଲକ୍ଷ ଯୋଦ୍ଧା ଘେନି ।୪୪।

ଦୂରହୁଂ ଦେଖିଲେ ତାହା ମଦନା ଦେବୀର ବାଳ

ଗାନ୍ଧାର ମହାରାଜା ୟେ ଆମ୍ଭର ମାତୁଳ ।୪୫।

ରହ ରହ ସନ୍ୟ ବୋଲି ହୋଇଲେକ ଆଗ

ଶକୁନିର ଆଗରେ ରଥ ଟେକିଲାକ ନେଇ ବେଗ ।୪୬।

ରଥରୁ ଓହ୍ଲାଇ ସେ ମାଦ୍ରୀ ଦେବୀର ସୁତ

ଶକୁନି ଛାମୁରେ ଯାଇଂ ହୋଇଲା ପ୍ରଣପତ୍ୟ ।୪୭।

ଗଜ ଉପରେ ଥାଇ ଦେଖିଲା ଗାନ୍ଧାରସେନ ରାୟେ

ମହାନାଗ ତେଜ୍ୟା କରି ଶକୁନି ବହୁତ ବିନୟେ ।୪୮।

ବାବୁ ମୁଂ ତୋତେ ନ ଜାଣଇ ସହଦେବ ବୋଲି

ଅଗ୍ୟାନେ ତୋର ତୁଲେ ଅନେକ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ କଲି ।୪୯।

ତୁ ମୋହର ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ବହେଣୀର ବାଳ

ଅନମିତେ ସଇନି ମୋର ମରାଇଲି ଚାଣ୍ଡାଳ ।୫୦।

ଶୂରବର ସୁନ୍ଦର ତୁ ପାଣ୍ଡବ ପରଚଣ୍ଡ

ବିଚାର କରି ବାବୁ ମୋତେ ହାଦେ ଦଣ୍ଡ ।୫୧।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ଛାମୁରେ ବିନୟ ଭାବ ହୋଇ

ମାମୁଂ ତୋହୋର ରାଜ୍ୟ ବୋଲି ମୋହୋର ଗ୍ୟାନ ନାହିଂ ।୫୨।

ୟେ ସେ ଗାନ୍ଧାର ଦେଶ ତୋହୋର ଅଟଇ ଯୁଗତେ

ଦେଶାଉରେ ବାରତ କି ନ କହିଲେ ତୋତେ ।୫୩।

ଶକୁନି ବୋଇଲା ବାବୁ ମୁଂ ଅଗ୍ୟାନେ କଲି ଦୋଷ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ଛାମୁରେ ସଭାରେ ନ କରିବ ପ୍ରକାଶ ।୫୪।

କି ବୋଲି ବୋଲିବେ ମୋତେ ଧୃତିରାଷ୍ଟ୍ର ଗାନ୍ଧାରୀ

ଭୀମ ଅରଜୁନ କୋପ କରିବେ ଦେବହରି ।୫୫।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ୟେଥେ ଅପଣ୍ଡିତ କିୟେ ସେ

ଅଗ୍ୟାଂତ ଗୋପ୍ୟାନ କଥା ପ୍ରକାଶ କରିବେ ସେ ।୫୬।

ଶକୁନି ବୋଇଲେ ବାବୁ ୟେ ମୋତେ ବହୁତ ଲଜ୍ଜା

ମୁହିଂ ସେ ସାଧ୍ୟ କରିନେମି ୟେ ଦିଗରେ ଯେତେ ରାଜା ।୫୭।

ବାବୁ ତୁମ୍ଭର ନିମନ୍ତେ ମୁଂ ଅଟଇ ବଡ଼ ଦୁଖୀ

ତୁମ୍ଭର ହାଥେ ମୃତ୍ୟୁ ଲଭି ହୋଇବି ବଡ଼ ସୁଖୀ ।୫୮।

ବାବୁ ଦ୍ରିଯୋଧନ ମାତୁଳ ମୁଂ ମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇବି ଯଦ୍ୟପି

ପାଣ୍ଡବ ହିତ ଅର୍ଥେ ମୁଂ ବ୍ରତଇ ଅଦ୍ୟାପି ।୫୯।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ମାତୁଳ ମୁଂ ଜାଣିଲି ସର୍ବତତ୍ତୁ

ୟେତେକାଳେ କହିଲୁ ଆସି ତୁ କଉରୋବଂକ ମୃତ୍ୟୁ ।୬୦।

ମାମୁଂ ମୁହିଂ ଜାଣିଅଛି ୟେଥିର ତଥ୍ୟ କଥା

ପୂର୍ବର ଚରିତ ପିତାମହଂକ ବାରତା ।୬୧।

କୁଟୁମ୍ୱ ନାଶକଲା ତୋହୋର ପଥର ଘରେ ଭରି

ଶହେ ଛୟୋଣୋଇ ଜଣ ନାଶ ଗଲେ ଅନ୍ନଶାସ୍ତି ହୋଇକରି ।୬୨।

ଗାନ୍ଧାର ଜ୍ୟେଷ୍ଠପୁତ୍ର ତୁ ଆଦିହୁଂ କୁଟିଆଳ

ଉପାୟେ ରକ୍ଷାକଲୁ ତୁ ବଞ୍ଚିଲୁ ୟେତେ କାଳ ।୬୩।

ପିତା ଯାହା କହିଲେ ତୋତେ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କାଳେ

ହାଥର ଅସ୍ଥି କରାଇଲୁ ପଶା କୁତୂହୋଳେ ।୬୪।

କପଟ ପଶା ଖେଳାଇବୁ ତୋହୋର ୟେ କୁଟବୁଦ୍ଧି

ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନକୁ ସମ୍ପଦ ଦିଆଇବୁ ଆମ୍ଭର ହରାଇବୁ ସମ୍ପ୍ରଦ୍ଧି ।୬୫।

ତେବେ ସେ ନାଶ ହୋଇବ ପୃଥିବୀର ଭାରା

ତୋହୋରେ ସେ ଉଶ୍ୱାସ ହୋଇବ ବସୁନ୍ଧରା ।୬୬।

ଆହୋ ଗତ ଆଗତର ଥିଲା ଯେତେ କଥା

ବେନି ମନ୍ତ୍ରୀ କୁହାକୁହି ହୋଇଲେ ସମସ୍ତ ବାରତା ।୬୭।

ଶକୁନି ବୋଇଲେ ତୋତେ ପ୍ରାର୍ଥନା ୟେକ ମାଗଇ ବାବୁ

ମହାଭାରଥ ଯୁଦ୍ଧ ଅବଶ୍ୟ କରାଇବୁ ।୬୮।

ବାବୁ କୁରୁ ପାଣ୍ଡବେ ଅଭେଦ ହୋଇବେ ୟେହିକ୍ଷଣି

ତୋହୋର ମୋହୋରେ ଶାନ୍ତି ଯେବେ କରାଇବେ ଚକ୍ରପାଣି ।୬୯।

ବାବୁ ଅନେକ କଷ୍ଟ ଯେ ପାଉଅଛି ବସୁନ୍ଧରା

ମହାଭାରଥ ଯୁଦ୍ଧେ ସେ ଉଶ୍ୱାସ ହୋଇବ ମହାଭାରା ।୭୦।

ମୁହିଂ ତୋତେ ଦଇନି କରି ଯେ ବୋଲୁଅଛି ବାବୁ

ବାବୁ କଉରୋବ ବଂଶ ତୁହି ସେ ନାଶ କରାଇବୁ ।୭୧।

ମୁହିଂ ତାହାର ବଂଶ ଯେ ବିଶ୍ୱାସେ ମରାଇବି

ରଣଯଗ୍ୟଂ କରି ମୁହିଂ ଅବଶ୍ୟ ନାଶଯିବି ।୭୨।

ବାବୁ ପରଲୋକଇ କାରଣ ମାଗଇ ମୁହିଂ ତୋତେ

ଉଭୟେ ବଳ ମଧ୍ୟେ ତୁ ସମରେ ଶରଘାତ କର ମୋତେ ।୭୩।

ବାବୁ ତୋହୋରି ହାଥେ ମୁଂ ହୋଇବି ପ୍ରାଣତ୍ୟାଜ

ଅବସ୍ତା ମୋତେ ଦେଇ ନ ପାରଇଟି ଜନ୍ତୁରାଜ ।୭୪।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ମାମୁଂ ୟେ ଅପାର କାଳର କଥା

ତୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି ଜାଣୁ ସର୍ବ କଥା ।୭୫।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଯେ ତାଂକୁ ଦିଲେକ ସହଦେବ

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ମାମୁଂ ତୁମ୍ଭେ ବହନ ହୋଇଣ ଯିବ ।୭୬।

ଶକୁନି ମହାମନ୍ତ୍ରୀ ଅନେକ ଗଉରୋବେ

ଆପଣା ଭୁବନକୁ ଘେନିଗଲାକ ସହଦେବେ ।୭୭।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେ ସେ କରାଇଲେ ମୁଣୋହିଂ

ସେ ଦିନ ସହଦେବ ଗାନ୍ଧାର ଦେଶେଣ ରହି ।୭୮।

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ମାତୁଳ ତୁ ଚଳ ୟେହିକ୍ଷଣ

ବେଗେ ଯାଇ ରାଜାନ୍ତ କରାଅ ସମ୍ଭାଳଣ ।୭୯।

ସହଦେବ ବଚନେ ସାନନ୍ଦ ଶକୁନି

ବାବୁ ମୁହିଂ ଯାଉଅଛିଟି ଈଶାଣ କୋଣ ରାଜାନ୍ତ ଘେନି ।୮୦।

ୟେ ଈଶାଣ କୋଶଳେ ମୁଂ ଅବଇ ୟେକ ଯୋଧୀ

ଦୁଇ ସହସ୍ର ରାଜା ମୋତେ ସର୍ବଦା ହୁଅନ୍ତି ସାଧି ।୮୧।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେଣ ସେ ବାହାର ଶକୁନି

ଚଳଇ ମହାରାଜା ଗାନ୍ଧାର ଦେଶର ସନ୍ୟ ଘେନି ।୮୨।

ଆହୋ ଶକୁନି ମାମୁଂ ରାଜାର ଥାଠ ଚଳିଲେ

ବହୁତ ଦେଶର ନରେନ୍ଦ୍ର ପଛେ ଗୋଡ଼ାଇଲେ ।୮୩।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ କରନ୍ତି ପୟାଣ

ବାଜନ୍ତି ବିଜିଘୋଷ ଟମକ ନିଶାଣ ।୮୪।

ମଉଦଧିର କୂଳେ ଯେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ବୋଲି ଦେଶ

ତହିଂର ରାଜାର ନାମ ଅଟଇ ଋଷିକେଶ ।୮୫।

ସହଦେବ ବିଜୟେ କଲେକ ସେହୁ ରାଜ୍ୟେ

ବାରତା ପାଇ ଋଷିକେଶ ଦ୍ରଶନ କରି ବିଜେ ।୮୬।

ବହୁତ ଅପୂର୍ବ ପଦାର୍ଥ ଆଣିଲା ଛାମୁକୁ

କଉତୁଳେ ସହଦେବ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ତାକୁ ।୮୭।

ସେ ମାହେନ୍ଦ୍ର ନଗ୍ରରେ ଯେ ଅଶୀଲକ୍ଷ ଘର ବସଇ

କାନ୍ଥ ଶେଣି ଆଦିକରି ସବୁ ରତ୍ନ କୋଶଇ ।୮୮।

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ଜଗତୀ ହୋୟେ ଯେ ମେଢ଼ ମଣ୍ଡୋପ

ତିରଣ ଛାଉଣି ଘର ନାହିଂ ଅଷ୍ଟରତ୍ନରେ ନିରୂପ ।୮୯।

ମୁହିଂ ଅଇଲିନି ବାବୁ ଅନେକ ଦେଶ ଭୂମି

ୟେଡ଼େ ବଡ଼ ରାଜ୍ୟ ଆୟତନ ଦେଖିଲି ଉତ୍ତମି ।୯୦।

ଋଷିକେଶ କହିଲେ ଛାମୁରେ ପରିଣାମି

ସତ୍ୟଯୁଗର ବାରତା ଶୁଣିମା ଦେବ ସ୍ୱାମୀ ।୯୧।

ସତ୍ୟଯୁଗେ ସୋମବଂଶେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ବୋଲି ୟେକ ରାଜା

କ୍ଷୀରୋଦ୍ରକୁ ସେବା ସେ କରଇ ନିତି ପୂଜା ।୯୨।

ସ୍ୱାମୀ ୟେମନ୍ତେ ଲକ୍ଷେ ଛତ୍ରିଶ ସହସ୍ର ବରଷ ପରିଯନ୍ତେ ଖଟି

ବାରାନିଧିକଇ ସେବା କରଇ ମହାକଷ୍ଟି ।୯୩।

ଧନୁମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ଚଉଠୀ ଚନ୍ଦ୍ରବାର

ଶ୍ରବଣା ନକ୍ଷତ୍ର ଭୋଗଥିଲା ସେ ଦିନର ।୯୪।

ତୁଲେ ଛନ୍ତି ତାହାଂକର ଚିଲ ଚୋଡ଼ଙ୍ଗ ବେନି ଦାସୀ

କୋଟିୟେକ ତୀର୍ଥ ଅଭିଷେକ କରଇ କଣୟ କଳସୀ ।୯୫।

ଚାମର ଢ଼ାଳନ୍ତି ଡେଢି଼ଣ ଅଷ୍ଟ ନାୟିକା

ଦେଖିଲେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ରାଜା ସିନ୍ଧୁ କୂଳେ ଖଟିଅଛି ୟେକା ।୯୬।

ସ୍ୱାମୀ ବରୁଣ କୁମାରୀ ରାଜାକୁ ଦେଖିଲା ରାତ୍ରକାଳେ

ରାଜାକୁ ଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଲେ ଖେଡ଼ର କୁତୂହୋଳେ ।୯୭।

ରାଜାକୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଲେ ଦେବୀ ଜଗଦ୍ଧାତ୍ରୀ

ଆମ୍ଭନ୍ତ ସେବା କରି ଥାଆ ଗୁରୁପଞ୍ଚମୀ ତିଥି ।୯୮।

ସ୍ୱାମୀ ଗୋସାମଣୀଂକ ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ନୃପତି

ପାଳିଲା ଦୃଢ଼ବ୍ରତେ ଯେ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀଂକି ଭଗତି ।୯୯।

ସ୍ୱାମୀ କମଳାର ପ୍ରସନ୍ନେ ଯେ ହୋଇଲେ ମହାରାଜା

ତେଣୁକରି କଣୟମୟେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ଦେଶର ରାଜା ।୧୦୦।

ବାହିଲେ ନ ସରଇ ଯେନ୍‌ହେ ଅବୟେ ବାରାନିଧି

ଭୂମି ସହିତେଣ କଣୟମୟେ ବିଧି ।୧୦୧।

କାଳେ ମହାଦେବୀ ଯହୁଂ ଅଭୟେ ବର ଦିଲା

ଗଜ ଗୋଟି ଘେନି ମାହିନ୍ଦ୍ର ରାଜା ଅଧାସ୍ୱର୍ଗେ ରହିଲା ।୧୦୨।

ଅନେକ ବିନୋୟୀ କହିଲା ଋଷିକେଶି

ମନ୍ତ୍ରୀବର ସୁବୁଦ୍ଧି ଶୁଣି ହୋଇଲେ ଦରହାସୀ ।୧୦୩।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ଯେ ଦିଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ରାଜା ଚଳିଯାଅ ୟେହିକ୍ଷଣି ।୧୦୪।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ସେ ମାହୀନ୍ଦ୍ର ଦେଶର ରାୟେ

ଅନେକ ଧନ ଘେନିଣ ସେ ହସ୍ତିନା ରାଜ୍ୟକୁ ଆୟେ ।୧୦୫।

ଚଳନ୍ତି ସହଦେବ ମଙ୍ଗଳ ଅନକୂଳେ

ତ୍ରିକାଳହସ୍ତୀ ଭେଟିଲା ତ୍ରିଶିରା ପର୍ବତ ତଳେ ।୧୦୬।

ସନ୍ଦେଶ ଗାରଡ଼ି ସେ ପ୍ରତକ୍ଷେ ଦେବତା

ସହଦେବର ତୁଲେ ସେ ହୋଇଲେ ବହୁତ କଥା ।୧୦୭।

ପ୍ରତକ୍ଷେ ନାରାୟେଣ ସେ ବେଣ୍ଟ ବିନୋଦୀ

ବାମପାଦେ ମାଡ଼ିଅଛି ମହାରସ ମହାନିଧି ।୧୦୮।

ଯେବଣ ଦେବତା ଦ୍ରଶନେ ଦାରିଦ୍ର ଫିଟଇ

ଚାରି ଯୁଗରେ ସେ ମନୁଷ୍ୟ ରୂପ ଅଟଇ ।୧୦୯।

ଛାମୁରେ ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ଅର୍ଘ୍ୟସ୍ଥାଳୀ ଦେଇ

ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି ଶୁତିଲେ ବିନୋୟୀ ।୧୧୦।

ସହଦେବ ପୁଣ ପୁଣ ବିନୟେ ପରିଣାମି

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ବିଜେ କରିବା ଦେବସ୍ୱାମୀ ।୧୧୧।

ବଦନ୍ତି ମହାତମା ସେ ତ୍ରକାଳହସ୍ତୀ

ଯମପ୍ରଶସ୍ତ ଭୁବନେ ଆମ୍ଭେ ଯାଉଥିବୁଂ ନିତି ।୧୧୨।

ଯେତେକ ବନଜୀବନମାନେ ଅଟନ୍ତି ଖାଇଜ୍ୟ ପାନ

ହରିଣ ବାହୁଟିଆ ମୃଗ ସଅମ୍ୱର ଗଣ୍ଡା ଯେତେ ଜୀବମାନ ।୧୧୩।

ଘାନ୍ତିକେ ଲକ୍ଷେ ଲକ୍ଷେକ ଆମ୍ଭେ ପକାଇ ଆସିଥିବୁଟି ମାରି

ହସ୍ତିନାର ଶବରେ ନେଉଥିବେଟି ଭାର ଭାର କରି ।୧୧୪।

ଆହୋ ବନଜୀବ ଯୋଗାଡ଼ ଲାଗଇ ଜାଣ ଯେତେ

ନିତ୍ୟାପତି ମାରି ଆମ୍ଭେ ଦେଉଥିବୁଟି ତୋତେ ।୧୧୫।

ଆହୋ ସହଦେବ ସନ୍ତୋଷ ହୋଇଲେ ତ୍ରିକାଳହସ୍ତୀର ବଚନେ

ତହୁଂଣ ମହାତମା ଯେ ଗଲେ ଅନ୍ତର୍ଧାନେ ।୧୧୬।

ଚଳଇ ସହଦେବ ଘେନିଣ ସମଦଣ୍ଡ

ବିହଡ଼ନ୍ତି ଯୋଦ୍ଧାମାନେ ବଡ଼ାଇ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ।୧୧୭।

ଆହୋ କ୍ଷୀରୋଦ୍ର କୂଳେ ଯେ ବେଲାଳ ଦେଶ ବୋଲି

ତହିଂ ଯାଇ ସହଦେବର ଥାଠ ପଶଇ ପେଲି ।୧୧୮।

ସେ ଦେଶର ରାଜା ଯେ ବେଲାଳ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ବାଳକାଳେ ସେ ଗଉତମ ମହଋଷିନ୍ତ ହୋଇଲେ ଭଗତି ।୧୧୯।

ଗଉତମୀ କୂଳେ ସିଂଘ ବୃହସ୍ପତି ଯୋଗେ ଅପାର ଦାନ ଘେନି

ଦାନ ଘେନନ୍ତେଣ ହୋଇଲା ଗୋରୁ ପଲ ତିନି ।୧୨୦।

ଆହୋ ପଞ୍ଚ ଶତକେ ଯେ ଗୋଷ୍ଠେକ ବୋଲି

ଚଉବିଂଶ ଗୋଷ୍ଠେ ଯେ ହୋୟେ ୟେକ ପଲ୍ଲୀ ।୧୨୧।

ଚଉବିଂଶ ପଲେ ଲଉଡ଼ି ୟେକ ନିର୍ବାଣି

ଚଉବିଂଶ ଲଉଡ଼ି ସେ ମହାଖୁଡ଼ ୟେକ ଜାଣି ।୧୨୨।

ଚଉବିଂଶ ମହାଖୁଡ଼େ ଅଟଇ ଯେତକ ଗାଈ

ତେତେକ ଉପରେ ଯେ ଖଟଇ ୟେକ ମହାଭୋଇ ।୧୨୩।

ୟେମନ୍ତେ ଚଉବିଂଶ ମହାଭୋଇ ଗଉତମଂକର ତହିଂ ଥିଲେ

ତୋଷେଣ ମହାତମା ତାହା ବେଲାଳସେନକଇଂ ଦିଲେ ।୧୨୪।

ଆହୋ ଯେତେକ ଘୃତ ଲଗାଇ ତାହାଂକର ହୋମକୁ

ବେଲାଳସେନ ଦିଅଇ ଯେ ନିତ୍ୟେ ଗଉତମଂକୁ ।୧୨୫।

ସେ ଗଉତମଂକ ପ୍ରସାଦେ ବେଲାଳସେନ ରାଜା

ମଉଦଧି କୂଳେ ତାହାଂକୁ ସମସ୍ତେ କରନ୍ତି ପୂଜା ।୧୨୬।

ସହଦେବ ବିଜେକଲେ ବେଲାଳସେନ ରାଜ୍ୟେ

ବୀର ତୂର ବୀର ଢୋଲ ଯେ ଗହଳ ଧୁନିବାଜେ ।୧୨୭।

ଦେଶ ଉର ବାରତା କଲା ସେ ବେଲାଳସେନ ରାଜାକୁ

ସ୍ୱାମୀ ପରଦେଶୀ ରାଜାୟେ ଧାଡ଼ି ଦିଅଇ ଆମ୍ଭର ରାଜ୍ୟକୁ ।୧୨୮।

ଆଚମ୍ୱିତ ବାରତା ଯେ ପାଇଣ ବେଲାଳ

ବୋଇଲା ରାଜ୍ୟକୁ ପଶି ନ ଦିଅରେ ବହନ ଓଗାଳ ।୧୨୯।

ମୋହୋର ଛାମୁକୁ ଆଣ ଯେ ତାହାକଇଂ ଧରି

ଜୀବନ୍ତା ଧରିଆଣ ମୋହୋର ଛାମୁକୁ ବନ୍ଦୀକରି ।୧୩୦।

ରାଜାର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ଗୋପାଳ ବୀରମାନେ

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରି ସେ କୋପେ ଧାଇଂଲେ ବହନେ ।୧୩୧।

ପାଦେଣ କଢ଼ାଉ ବେନି କରେଣ ଯେ ଯାଠ

ମାଥେଣ ଖୋଲରି କରେ ବାଉଂଶୀ ଶର ଗୋଟି ।୧୩୨।

କର୍ଣ୍ଣେଣ ମନ୍ଦାର ପୁଷ୍ୟ ଗୁଂଜରା ଲଲାଟେ

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସାମରଥେ ଧାମନ୍ତି ଅଧର କରି ପୁଷ୍ଟେ ।୧୩୩।

କଢ଼ା ମର୍ଦ୍ଦଳ ଯେ ମୃଦଙ୍ଗ ଘୁମୁରା ଦାଉଣ୍ଡି

ମଦିରା ରସେ ଭୋଳ ଖେମଟା ନାଟଖଣ୍ଡି ।୧୩୪।

କଟିରେ କଟିସୂତ୍ର ଭିଡ଼ିଣ କାଛେଟି

ବିହଡ଼ନ୍ତି ଗୋପାଳେ ଦନ୍ତ ଯେ ପରକଟି ।୧୩୫।

ବୁଲାବନ୍ତି ଲଉଡ଼ି କୁଟୁଣୀ ଗୀତ ଗାଇ

ବଇଲେ ବଇଲେ ଚଢ଼ି କେ ଆସନ୍ତି ଖତାଇ ।୧୩୬।

ପାଣ୍ଡବ ସଇନି ଯେ ଗୋପାଳ ବଳ ଦେଖି

ପଶିଲେ ରଣରଙ୍ଗେ ଉପ୍ରୋଧ ଉପେକ୍ଷି ।୧୩୭।

ଗଦାନ୍ତ ବୁଲାଇଣ ବୀରେ ଧଇଲେ କରେ ଚାବ

କଉତୁକ ଦେଖି କରି ରୁହାଇଲେ ସହଦେବ ।୧୩୮।

ସମାର୍ଜନ୍ତି ସହଦେବ ଆପଣାର ସନ୍ୟବଳ

ବୋଇଲେ ଦେଖିବା ହୋ ଗୋପାଳଂକ କୁତୁହୋଳ ।୧୩୯।

ବଡ଼ାଇ ବଇଲେକ ଆରୋହି ଆସଇ ବେଲାଳ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ବାମ ଡାହାଣେ ଉଭାରିଲେ ସହସ୍ରେକ ମଜୁର ଝାଲିଛତୀ ।୧୪୦।

ସାରଥିକି ବୋଇଲେ ସେ ଅନୁଶୁୟାର ପ୍ରାଣନାହା

ବେଲାଳସେନ ଉପରକୁ ରଥ ମୋହୋର ବାହା ।୧୪୧।

ସହଦେବ ବଚନେ ସାରଥୀ ରଥ ବାହି

ସଇନ ଉପରେ ନେଲା ରଥନ୍ତ ଚଳାଇ ।୧୪୨।

ବେଲାଳସେନ ଛାମୁରେ ଟେକିଲା ରଥ ନେଇ

ରାଜା ପଚାରଇ ତୁମ୍ଭେ କାହିଂର ନରସାଇଂ ।୧୪୩।

ମୋହୋର ରାଜ୍ୟରେ ମୁଂ ଅଟଇ ନିର୍ଦ୍ୱନ୍ଦୀ

କାହାରି ତୁଲେ ମୁଂ ନୋହୋଇ ଯେ ବିବାଦୀ ।୧୪୪।

ସମୋଦ୍ର ଛଡ଼ା ୟେଥେ ନୋହେ ଆନ କୃଷି

ୟେ ଗୋଧନ ପଲ ଦିଲେ ଗଉତମ ମହଋଷି ।୧୪୫।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ତୋହୋରେ ବହୁତ ଅଛି କାର୍ଯ୍ୟ

ତୋତେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି ନେମି ମୁହିଂ ଆଜ ।୧୪୬।

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ଚାଲ ଯିବ ହୋ ବେଲାଳ

ପୃଥୀରେ ଯେତେ ରାଜା ଅଛନ୍ତି ସେ ସକଳ ।୧୪୭।

ଲକ୍ଷେ ରାଜା ଆଗମନ କରିଛନ୍ତି ମହାଯୋଗେ

ତୋତେ ହୋ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବି କାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗେ ।୧୪୮।

ସହଦେବର ବଚନେ ଯେ ବୋଲଇ ବେଲାଳ

ମୁହିଂ କିଂପା ଯିବି ତୋହୋର ରାଜ୍ୟକୁ କୁତୁହୋଳ ।୧୪୯।

ବହୁତ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଯହୁଂ ସେ କଲାକ ଅମାନୀ

ସହଦେବ ବିନ୍ଧିଲା ଯେ ମୋହୋନା ଶରେକ ଘେନି ।୧୫୦।

ବଇଲେକ ଚଢ଼ି ଯେ ବେଲାଳସେନ ଥିଲା

ମୋହେ ଅସାଷ୍ଟମ ହୋଇ ସେ ଢଳିଣ ପଡ଼ିଲା ।୧୫୧।

ରଥପରେ ଥାଇଂ ସେ ଅଶ୍ୱିନୀ କୁମାରଂକ ଦୁଲାଳ

ଆକ୍ରେଷି ଧଇଲେ ଯାଇଂ ବେଲାଳସେନ ବାଳ ।୧୫୨।

ପାଟ ଡୋରେକ ଘେନି ବନ୍ଧନ କଲା ରଥେ

ଦେଖିଣ ବେଢିଲେ ଗୋପାଳ ତିନି ଯେ ମର୍ଭୁତେ ।୧୫୩।

ଲାଉଡ଼ି ବୁଲାଇଣ ପିଟିଲେ ମହାରୋଷେ

ମାରରେ ଗୋପାଳନ୍ତ ବୋଇଲେ ମାଦ୍ରୀଦେବୀର ଶିଷ୍ୟେ ।୧୫୪।

ସହଦେବର ବଚନେ ବେଢିଲେ ସଇନି

କରନ୍ତି ପ୍ରହାର ବୀରେ କରେ ଶସ୍ର ଘେନି ।୧୫୫।

ଆହୋ ପର୍ବତ ବିନ୍ଧିବାକୁ ସାମରଥ ଯେବଣ ବୀରେ

ଗୋପାଳେ ସାମରଥ କି ତାହାଂକ ଛାମୁରେ ।୧୫୬।

କାଦମ୍ୱରୀ ପାନେଣ ମହାମତ୍ତ ଭୋଳେ

ଅନେକ ସମର ତହିଂ କଲେକ ସେ ଗୋପାଳେ ।୧୫୭।

ସମସ୍ତ ଗୋପାଳେ ଯେ ପଡ଼ିଲେ ସମରେ

ଜଣେ କେହି ନ ରହିଲେ ସହଦେବର କୋପଭରେ ।୧୫୮।

ପାଞ୍ଚ ଅହିବ୍ରତ ତିନି ମର୍ଭୁତ ଗଉଡ଼େ

ସମସ୍ତେହେଂ ଲୋଟିଲେ ପାଣ୍ଡବ ସଇନି ଶରେ ।୧୫୯।

ସହଦେବ ବୋଇଲେରେ ଅଡ଼ାଅ ଗୋରୁପଲ

ଧାଇଂଣ ବେଢ଼ିଲେ ସେନାପତି ମହାମଲ୍ଲ ।୧୬୦।

ଆହୋ ଘୋର ସଇନି ଦେଖି ବିହଡ଼ିଲେ ସର୍ବ ଗାଈ

ହେମ୍ୱାରାବ ଶବଦ କରି ଉଠିଲେ କୋପେ ଧାଇଂ।୧୬୧।

ତହୁଂଣ ଗୋରୁପଲ ଉଠିଲେ ଗଳଗାଜି

ପାଣ୍ଡବ ବଳ ସଇନି ପଳାଇଲେ ସର୍ବଭାଜି ।୧୬୨।

ଅନେକ ବାଗେ ବୀର କଲେକ କଟାଳ

କେମନ୍ତେହେଂ ସାଧ୍ୟ ନୋହିଲେ ଗୋକୁଳ ।୧୬୩।

ବେଲାଳସେନ ବୋଇଲା ଗୋସାଇଂ ଗୋରୁୟେ ବଡ଼ ପରମାଦୀ

ପରଚେ ଗୋପାଳେ ସେ ହୋଅନ୍ତି ସର୍ବସାଧି ।୧୬୪।

ସ୍ୱାମୀ ଦୁର୍ଭାର ଗାଈ ସେ ଅଟନ୍ତି ବଡ଼ ମନ୍ଦ

ଗୋରୁକଇଂ ତୁଲେ ମନିଷର କାହିଂ ଦ୍ୱନ୍ଦ ।୧୬୫।

ଭୋ ଦେବ ସନ୍ୟ ଲୋଚାୟେ ନାଶ ନ କର ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି

ତୋହୋର ବେଳେ ସେ ଗୋରୁପଲ ନୋହେ ଦେବ ସାଧି ।୧୬୬।

ସହଦେବ ସଇନି ପାଇଲେ ବଡ଼ ଦୁଃଖ

ଭାବିଣ ରହିଲେ ବୀରେ ପାଇଣ ବିମୁଖ ।୧୬୭।

ଯୁଗତେ ଗୋଧନେ ଯେ ଶହସ୍ର ନୋହୋନ୍ତି ବଧି

ଧର୍ମ ପାରିପାଳି ଛାଡ଼ିଲେ ମହାଯୋଧୀ ।୧୬୮।

ଆହୋ ବେଲାଳସେନକୁ ଘେନିଗଲେ ସହଦେବ

ଚଉପୁର ନଗ୍ରେ ବଜୟେ ବୀର ପାଣ୍ଡବ ।୧୬୯।

ଚନ୍ଦ୍ରକେଶୀ ବୋଲିକରି ୟେକଇ ନଦୀଗୋଟି

ଚଉପୀଢ଼ ପର୍ବତୁଂ ସେ ଅସୁଣ ଅଛି ଫୁଟି ।୧୭୦।

ସହଦେବ ପ୍ରବେଶ ଯାଇଂ ଚଉନଗ୍ର ଦେଶେ

ବାରତା ପାଇ ନୃପତି ମନେଣ ହରଷେ ।୧୭୧।

ଅନେକ ସମ୍ଭରେ ସେ ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡ଼ ରାଜା

ସହଦେବ ପଦ୍ମପାଦେ କରଇ ଆସି ପୂଜା ।୧୭୨।

ସ୍ୱାମୀ ମୁହିଂ ଅନେକ ପୁଣ୍ୟ ଯେ ଅଜିଥିଲି ପୂର୍ବେ

ତୋହୋର ଶ୍ରୀଚରଣ ଦେଖିବାକୁ ଭାର୍ଜନ ହୋଇଲି ୟେବେ ।୧୭୩।

ବହୁତ ବିନୋଇ ହୋଇ କହଇ ନୃପମଣି

ସହଦେବେ ପ୍ରୀତି ବଢ଼ାଇଲେ ଭଗତି ପରିଣାମି ।୧୭୪।

ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡ ରାଜାଂକୁ ଦିଲେ ଅକ୍ଷତ ଯେ ଗୁଆ

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ରାଜୁସି ଯାଗକୁ ଯାଅ ଯା ।୧୭୫।

ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡ ବୋଇଲା ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ସ୍ୱାମୀ ୟେହିକ୍ଷଣି ବେଗେ ଯିବି

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାୟେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକୁ ସେବିବି ।୧୭୬।

ସହଦେବର ଆଗ୍ୟାଂ ଶିରେଣ ନିବେଶି

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ବାହାର ହୋଇଲା ଚନ୍ଦ୍ରକେଶୀ ।୧୭୭।

ବୀର ତୂର ବାଦ୍ୟ ବଜାନ୍ତି ଗହନେ

ଚଳନ୍ତି ସହଦେବ ଅଲେଖ ରାଜ୍ୟସ୍ତାନେ ।୧୭୮।

ଅଲେଖସେନ ବୋଲି ରାଜା ହରିହର ବଂଶୀ

ସହଦେବକୁ ଦ୍ରଶନ କଲେ ସେ ସିନ୍ଧୁକୂଳେ ଆସି ।୧୭୯।

ଶତେକ ଭାର ଘେନି ପାଣିଦ୍ରବ୍ୟ ରାୟେ

ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡାମଣିର ଚରଣେ କରଇ ବିନୟେ ।୧୮୦।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ଯେ ତାକୁ ଦେଇ ବୋଇଲେ ସହଦେବ

ଆହୋ ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ତୁମ୍ଭେ ବହନ ହୋଇ ଯିବ ।୧୮୧।

ମନ୍ତ୍ରୀବର ଆଗ୍ୟାଂ ନିବେଶିତ ଶିରେଣ

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ରାଜା ବାହାର ତତକ୍ଷଣ ।୧୮୨।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ ଚଳନ୍ତି ସନ୍ୟ ଘେନି

ମନୋହର ଦେଶେ ବିଜୟେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି ।୧୮୩।

ତ୍ରିପୁରେଶ୍ୱର ବୋଲିଣ ତହିଂର ମହାରାଜା

ତ୍ରିଅମ୍ୱକ ବିଶ୍ୱବାସୀଂକୁ ସେ କରଇ ଅନେକ ପୂଜା ।୧୮୪।

ସେ ରାଜାର ରାଜ୍ୟେ ବିଜୟେ ସହଦେବ

ଛାମୁରେ ଦ୍ରଶନ କଲା ରାଜା ବଡ଼ାଇ ସମ୍ଭର୍ବ ।୧୮୫।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ଶୁଣ ହୋ ତ୍ରିପୁରାନ୍ତ

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ ବେଗେ ଚଳ ହୋ ନରନାଥ ।୧୮୬।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଦିଲେ ମଦନା ଦେବୀର ବଳା

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିୀ ତ୍ରିପୁରାନ୍ତକ ବିଜେ କରି ଗଲା ।୧୮୭।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ ଚଳନ୍ତି ଦଣ୍ଡ ସାଜି

ଯମନିକ ତୀର୍ଥେ ଯାଇଂ ଯମେଶ୍ୱର ଲିଙ୍ଗ ପୂଜି ।୧୮୮।

ନୀଳ କଳ୍ପବଟ ସନ୍ନଧ୍ୟେ ନୀଳ ସୁନ୍ଦର ପର୍ବତେ

ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡ଼ାମଣି ଯାଇଂ ବିଜୟେ ମହାତୀର୍ଥେ ।୧୮୯।

ଧନୁମାସ ଶୁକଲ ପକ୍ଷ ତ୍ରୟୋଦଶୀ ଅର୍କବାର

ପୁର୍ନବସୁ ରକ୍ଷଭୋଗ୍ୟ ଅଟେ ସେ ଦିନର ।୧୯୦।

ସହଦେବ ବିଜେ କଲେ ସେହି ଦିନ ନିଶି

ଭେଟିଲେ ମହାତମା ମାରକଣ୍ଡ ମହାଋଷି ।୧୯୧।

ବାହନ ତେଜ୍ୟା କରି ମାଦ୍ରୀ ଦେବୀର ସୁତ

ମାରକଣ୍ଡ ପଦ୍ମପାଦେ ବିନୟେ ଭଗତ ।୧୯୨।

ବଦୟନ୍ତି ମହାତମା କାଶ୍ୟପ ଋଷିର ନାତି

ପୂର୍ବଦିଗ ରାଜାନ୍ତ ବାବୁ ଅଇଲୁ କି ନିମନ୍ତି ।୧୯୩।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ତୋହୋର ଅନୁଗ୍ରହେ

ନିସନ୍ତିଲି ରାଜାନ୍ତ ମୁଂ କାର୍ଯ୍ୟର ସନ୍ଦେହେ ।୧୯୪।

ଭୋ ମାରକଣ୍ଡ ତୁମ୍ଭେ ଯିବଟି ରାଜୁସି ସଭାକୁ

ତୁମ୍ଭେ ନ ଥିଲେ ସେ ସଭା ନିବର୍ତ୍ତ ହୋଇ କି ଆନକୁ ।୧୯୫।

ମାରକଣ୍ଡେ ବୋଇଲେ ତହିଂ ଅଛନ୍ତି ବେଦବ୍ୟାସେ

ଆମ୍ଭେ ଯିବୁ ୟେହି ଦଶମୀର ଦିବସେ ।୧୯୬।

ଯେ ହାଦେ ଯମନିକ ପର୍ବତ ନୀଳସୁନ୍ଦର ଗିରି

କୋଟିୟେ ତୀର୍ଥ ଘେନି ପୁଷ୍କର ୟେଥେ ନିତ୍ୟେହେଂ ବିଜେ କରି ।୧୯୭।

ଦ୍ୱାପର ଅନ୍ତେ ୟେଥି ବିଜେ କରିବେ ଜଗନ୍ନାଥେ

ବଉଧ ରୂପ ହୋଇ ବିଜେ କରିବେ ଦଶ ସହସ୍ର ବର୍ଷ ପରିଯନ୍ତେ ।୧୯୮।

କଳିଯୁଗେ ଅନେକ ଜନ ଯେ କରିବେ ସେବା

ରଙ୍ଗ କଉତୁକେ ବିଜେ କରିବେ ୟେଥେ ରାମକୃଷ୍ଣ ଦୁଇ ଦେବା ।୧୯୯।

ତୁ ତ ସମସ୍ତ ଜାଣୁ ସର୍ବଗ୍ୟଂ ପଣ୍ଡିତ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ଗତ ଆଗତ ତୋହୋର ସମସ୍ତ ହୃଦଗତି ।୨୦୦।

ପରମ କଲ୍ୟାଣ ବାଞ୍ଛା କରନ୍ତି ମହାକଳ୍ପି

ଚଳ ଯା ସହଦେବ ରାଜନ୍ତ ଘେନି ଅଦ୍ୟାପି ।୨୦୧।

ମାର୍କଣ୍ଡଂକ କଇଲାଣ ପାଇ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ଅର୍କ ତୀର୍ଥେ ବିଜେ ଯାଇଂ ପାଣ୍ଡବ ସୁନ୍ଦର ।୨୦୨।

ଶ୍ରୀରାମଚଣ୍ଡୀ ଯେ ରାମେଶ୍ୱର ଦ୍ରଶନେ

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ସ୍ରାହାନ ବିରଞ୍ଚି ନାରାୟଣ ପ୍ରସନ୍ନେ ।୨୦୩।

ଶ୍ରୀ ଅର୍କତୀର୍ଥ ରାଜା ହୋୟେ ନାରାୟଣ ଦାସ

ତହିଂ ବିଜୟେ ପଣ୍ଡୁ ରାଜାର ଯେ ଶିଷ ।୨୦୪।

ସହଦେବ ବିଜୟେ ଦେଖିଣ ନାରାୟଣସେନ ନୃପତି

ଛାମୁରେ ଦ୍ରଶନ କଲା ଆସି ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୨୦୫।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ତାଂକୁ ଯେ ସହଦେବ ଦେଇ

ଅର୍କତୀର୍ଥେ ରନ୍ଧନ କରି କଲେକ ମୁଣୋହି ।୨୦୬।

ନାରାୟଣେ ଚଳାଇ ସେ ଆଶନ୍ତି ବହନେ

ମହ୍ଲାର ବଳରାମ ଭେଟିଲେ କନ୍ଦୁକ ଗହନେ ।୨୦୭।

ନବଲକ୍ଷ ଯୋଦ୍ଧା ଘେନି ସେ ମଲ୍‌ହାର ବନରେ

ବେଣ୍ଟ ବିନୋଦେ ଭ୍ରମଇ ସେ ଚିତ୍ରଉତ୍ପଳା ନଦୀ ତୀରେ ।୨୦୮।

ସହଦେବ ବଳ ଚଳନ୍ତେ ସେ ଓଗାଳିଲା ଆସି

କାହିଂର ରେ ଗର୍ବ ତୋର ଗମନ କଲୁ ବନେ ପଶି ।୨୦୯।

କ୍ରୀତିବାସ କ୍ଷେତ୍ର ୟେ ସୁବର୍ଣ୍ଣଚୂଡ଼ ଗିରି

ବିଜୟେ ପରମାନନ୍ଦ ଦେବ ତ୍ରିପୁରାରି ।୨୧୦।

ବଦୟନ୍ତି ସହଦେବ ଶୁଣ ହୋ ମଲ୍‌ହାର

ବିନ୍ଦୁତୀର୍ଥ ପରମ ସିଦ୍ଧ ସାର ।୨୧୧।

ପିତୃକାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଆମ୍ଭର ମହାଯୋଗ

ନୋହୁ ଦ୍ୱନ୍ଦୀ ବାଦୀ ଆମ୍ଭେ ତୁ କିଂପା ବହୁ ରାଗ ।୨୧୨।

ରାଜୁସି ଯାଗ ନିମନ୍ତେ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ଲକ୍ଷେ ରାଜା କରିବୁଂ ଆମ୍ଭେ ସଭାୟେଣ ।୨୧୩।

ତୋହୋରେଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି ଆମ୍ଭର ଯେ ବାବୁ

ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି ଆମ୍ଭେ ତୋତେ ଘେନିଯିବୁ ।୨୧୪।

ନ କର ବିବାଦ ତୁ ଶୁଣ ହୋ ମଲ୍‌ହାର

ଆସ ମୋର ସନ୍ନିଧ୍ୟକୁ ଘେନ ବରଣ ମାଳ ।୨୧୫।

ସହଦେବର ବଚନ ପାଇଣ ବନଚର

ଯାନ ବାହନ ତେଜି ରାୟେ ବିଜୟେ କଲା ପୟର ।୨୧୬।

କୃତ ଅଞ୍ଜଳି ହୋଇ ବିନୟେ ଭାବ ବୋଲି

ମୁହିଂ ଅପ୍ରାଧି ଜନ ନ ଜାଣି କୋପ କଲି ।୨୧୭।

ଘେନ ମୋର ଭଗତି ନ ଘେନ ଆନ ମନ

ଶୁଣ ସାଗର ନାଥ ଦୟିନୀ ମୋର ଘେନ ।୨୧୮।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ଶୁଣ ହୋ ମଲ୍‌ହାର

ରାଜୁସୀ ଯାଗକୁ ତୁ ଚଳ ଧାତିକାରେ ।୨୧୯।

ଯେ ତୋହୋର ଉପମା ପଦାର୍ଥ ମିଳଇ ବାବୁ

ସନ୍ୟବଳ ଘେନି ତୁ ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂକୁ ଚଳିଯିବୁ ।୨୨୦।

ମଲ୍‌ହାରସେନକଇଂ ସେ ନିମନ୍ତି ମନ୍ତ୍ରୀବର

ବିନ୍ଦୁସାଗରେ ପଶି ପଖାଳନ୍ତି ଶିର ।୨୨୧।

ବିଜୟେ ମନ୍ତ୍ରୀବର ସେ ୟେକାମ୍ୱର ତୀର୍ଥେ

ପିଣ୍ଡଦାନ ଦେଇ ପୂଜଇ ବିଶ୍ୱନାଥେ ।୨୨୨।

ଜୟତୁ ମହାଦେବ ଭୁବି ଭୁବନ ମଣ୍ଡି

ଅଭୟେ ଭୁବନବାସୀ ନାଥ ସକଳ ଦୁଖ ଖଣ୍ଡି ।୨୨୩।

ଗିରିଜାର ବଲ୍ଲଭ ନାଥ ସତାଂଶୁ ମଉଳି

ବୃଷଭ ବାହାନେ ବିଜୟେ ନାଥ ଜୟତୁ କାପାଳୀ ।୨୨୪।

ପର ଦୁଃଖେଣ କାତର ସ୍ୱାମୀ ପର ଲୋକର ବନ୍ଧୁ

ଭଗତ ଜନମତ୍ସଳ ସ୍ୱାମୀ ଆଶା ସାଗର ସିନ୍ଧୁ ।୨୨୫।

ଶ୍ରୀ ମହାଲିଙ୍ଗ ଭୁବନାଧି ଭୁବପତି

ଅଭୟେ ସୁନ୍ଦର ନାଥ ଫେଡନ୍ତା ଦୁର୍ଗତି ।୨୨୬।

ଜୟତୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମହାଲିଙ୍ଗ ଦେବରାଜା

ମଉଳେଣ ଧବଳାଙ୍ଗୀ ଯାହାର ବକ୍ଷସ୍ଥଳେଣ ଗିରିଜା ।୨୨୭।

ସ୍ୱାମୀ ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ସେବା ମୋହୋର ତୋହୋର ପଦ୍ମପାଦେ

ଲଭିବି ପରମ ଗତି ନାଥ ତୋହୋର ପରସାଦେ ।୨୨୮।

କୃତ୍ତିବାସନ ବେନିଦତ୍ୟ ନିବାରଣ ଦେବସ୍ୱାମୀ

ତବ ପଦ୍ମପାଦେ ଶତ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପରିଣାମି ।୨୨୯।

ଶ୍ରୀ ମହାଲିଙ୍ଗ କ୍ଷେତ୍ର ଆଧିପତି ଭୁବନେଶ୍ୱର ପୂଜା

ଶୁଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ଲିଙ୍ଗରାଜା ।୨୩୦।

ସହଦେବର ବିନୟେ ଦେଖି ବିଜୟେ କାପାଳୀ

ରଷଭ ଆରୋହି ବିଜେ ପଞ୍ଚଇ ମଉଳି ।୨୩୧।

ସହଦେବ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇଲା ଶତେ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ

ଭଗତ ଜନମତ୍ସଳ ନାଥ ଅପାଦ ମୋର ଖଣ୍ଡ ।୨୩୨।

ସହଦେବ ଭଗତି ଦେଖି ବିଶ୍ୱନାଥ ଦିଅନ୍ତି ସମ୍ଭାଷି

ଆହୋ ପଣ୍ଡୁର ନନ୍ଦନ ତୁ ପରମ କଲ୍ୟାଣ ହୁଅସି ।୨୩୩।

ଅନେକ ପରମାର୍ଥ ଯେ କହିଲେ ଲିଙ୍ଗରାଜା

ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧହୋଉ ତୁହୋ ବହନ ହୋଇ ଯା ଯା ।୨୩୪।

ରାଜାମାନନ୍ତ ବାବୁ ତୁ କଲୁ କି ନିମନ୍ତ୍ରିଣ

ଯାଗ ନିକଟ ଆସି ହୋଇଲା ହୋ କହିଲେ ନାରାୟେଣ ।୨୩୫।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ଦିଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡାମଣି

ଶିବଗଣନ୍ତ ଘେନି ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂକୁ ବିଜେ କରିବା ଶୂଳପାଣି ।୨୩୬।

ଶୁଣ ହୋ ସହଦେବ ବୋଲନ୍ତି ବିଶ୍ୱନାଥେ

ଅର୍ଜୁନ ନିମନ୍ତ୍ରିଲା ଆମ୍ଭନ୍ତ ଅଚଳ ହିମବନ୍ତେ ।୨୩୭।

ଆକାଶ ଦିଗ୍‌ବିଜେ କରିଛି ଫାଲଗୁନି

ସ୍ୱର୍ଗରୁ ଆସିବେ ସେ ଦେବଗଣମାନନ୍ତ ଘେନି ।୨୩୮।

ଆମ୍ଭେ ଯାଉଅଛୁ ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାକୁ

ତୁ ବହନ ଘେନି ଯାଅ ଯା ରାଜାଗଣମାନଂକୁ ।୨୩୯।

ୟେତେ ବୋଲି ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ଗଲେ ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର

ୟେକାମ୍ୱର ତୀର୍ଥରୁ ସହଦେବ ହୋଇଲେ ବାହାର ।୨୪୦।

ମଲ୍‌ହାରସେନ ବୋଲି ଯେଉଂଣ ଦଣ୍ଡପତି

ତାହାକଇଂ ସହଦେବ ଚଳନ୍ତି ନିମନ୍ତି ।୨୪୧।

ତହୁଂଣ ବିଜେ କରି ଗଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡାମଣି

ଚିତ୍ରୋତ୍ପଳା କୂଲେ ବିଜେ ଥାଠ ଯେ ପଲାଣି ।୨୪୨।

କୁଣ୍ଡଳ ଭୋଜ ବୋଲି ୟେକଇ ନୃପତି

ସହଦେବକଇଂ ଦ୍ରଶନ କଲା ପୁଷ ଶୁକଳ ଦଶମମୀର ରାତି ।୨୪୩।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ତାକୁ ଦିଲେକ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ରାଜୁସିଯାଗ ସଭାକୁ ୟେହିକ୍ଷଣି ହୁଅସି ବାହାର ।୨୪୪।

ଚଳଇ କୁଣ୍ଡଳ ଭୋଜ ଥାଠ ଯେ ଚଳାଇ

ତହୁଂଣ ଚଳିଲେ ସହଦେବ ରଥ ବାହି ।୨୪୫।

ଶ୍ରୀ ମହାଲିଙ୍ଗ ଉତ୍ପଳେଶ୍ୱର ପୂଜି

ଅନେକ ବିନୟେ ତଲୟେ ଚିତ୍ତ ଭଜି ।୨୪୬।

ବିଶ୍ୱନାଥ ସେବାକରି ଚଳଇ ସହଦେବ

କପିଳାସ ଶିଖରେ ବିଜୟେ ପାଣ୍ଡବ ।୨୪୭।

କାଶୀସେବା କରି ରହିଲେ ନନ୍ଦୀକେଶ୍ୱର ତୀର୍ଥେ

ଜାରାସେନ ବୋଲିକରି ୟେକଇ କିରାତେ ।୨୪୮।

ସେ ଯାଇଂ ଦ୍ରଶନ କଲା ପାଣ୍ଡବ ପଞ୍ଚାଳ

ଆହୋ ବନଚର ତୋହୋର ସଇନି ଘେନି ରାଜୁସି ଯାଗକୁ ଚଳ ।୨୪୯।

କିରାତ ସେନ ନୃପତି ସହଦେବର ଚରଣେ ପରିଣାମି

ୟେ ତୋହୋର ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ୟେହିକ୍ଷଣି ଯିବି ସନ୍ୟ ଘେନି ।୨୫୦।

ଅପୂର୍ବ ବନଜୀବ ଦୋହଳ ଗଣ୍ଡାଭାର ଘେନି

ତକ୍ଷଣେ କିରାତେଶ୍ୱର ଚଳାଇ ସଇନି ।୨୫୧।

ଚଳନ୍ତି ସହଦେବ ଈଶାଣ କୋଣ ଦିଗେ

ଜଳତରଙ୍ଗ ରାଜ୍ୟେ ବିଜୟେ ଯାଇଂ ବେଗେ ।୨୫୨।

ବାଜନ୍ତି ବୀର ତୂର ଯେ ଟମକ ନିଶାଣି

ବିହଡ଼ନ୍ତି ରାଉତେ ଖେଦନ୍ତି ଆଗିଆଣି ।୨୫୩।

ରାଜ୍ୟେଣ ପଶନ୍ତେ ତହିଂ ଶୁଭଇ ଘୋର ବାଣୀ

ଡଗରେ ବାରତା କହିଲେ ଜଳତରଙ୍ଗ ନୃପମଣି ।୨୫୪।

ସ୍ୱାମୀ କେଉଣ ଦେଶର ରାଜା ୟେଟି ଆସୁଅଛି ଥାଠ ଯେ ପଲାଣି

ରାଇଜେ ପଶନ୍ତି ଦେବ କାହାକଇଂ ନ ଗଣି ।୨୫୫।

ରଥଗଜ ଅଶ୍ୱ ଦେବ ବହୁତ ନାହିଂ ଦଣ୍ଡ

କ୍ଷେପନ୍ତି ଯୋଦ୍ଧାୟେ ଯେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ।୨୫୬।

ଚାରଗଣ ମୁଂଖ ଶୁଣି ୟେସନ ବାରତ

ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲା ଜଳତରଙ୍ଗ ସାଜରେ ମୋହୋର ରଥ ।୨୫୭।

ରାଜାର ବଚନେ ସେ ସାଜିଲେ ସଇନି

ରହ ରହ ବୋଲିଣ ସେ ଡାକନ୍ତି ଘୋର ଧୁନି ।୨୫୮।

ଅନେକ ଶହସ୍ର ଧରି ଆରୋହନ୍ତି ହୟେ

ଚୋଖାର ତୁରଙ୍ଗମ ଖେଦନ୍ତି ନିର୍ଭୟେ ।୨୫୯।

ବହୁତ ସଇନି ତାର ନ ଯାଇ ଗଣନା

କରେଣ ଛେଲଚକ୍ର ତାଡେଣୀ ବଜ୍ରସେନ୍‌ହା ।୨୬୦।

ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱମାନ ଅପାର ପାଦାନ୍ତି

ତିନିଶତ ପାରିଦଣ୍ଡ ତୁଲେ ଘେନିଣ ନୃପତି ।୨୬୧।

ଆହୋ ଲୋହାର ରଥ ଯେ ଶାର୍ଦ୍ଦୋଳ ଚର୍ମର ଛାୟେଣୀ

ଉଭୟେ ବଳ ମଧ୍ୟେ ଟେକିଲେ ରଥ ରାୟେ ଆଣି ।୨୬୨।

ଆଗିଆଣି ଥାଠେ ଓଗାଳିଲେ ରାୟେ ଆସି

ଚନ୍ଦ୍ର ଦେବତାଂକୁ ଦେଖି ରାହୁ ଯେହ୍ନେ ଗ୍ରାସି ।୨୬୩।

ପାଞ୍ଚଲକ୍ଷ ଯୋଦ୍ଧା ଘେନି ସେ ଜଳତରଙ୍ଗ

ଆକାଶେ କ୍ଷେପିବାକୁ ସାମରଥ ସେ ଯେବଣ ତୁରଙ୍ଗ ।୨୬୪।

ରାଜାର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଦେଖି ପାଣ୍ଡବ ସଇନି

ଗର୍ଜିଣ ଉଠିଲେ ବୀରେ କରେ ଶସ୍ର ଘେନି ।୨୬୫।

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସାମରଥ ସେ ଜଳତରଙ୍ଗ ମହାବଳୀ

ଆପଣେ ମହାରାଜା ସଇନି ଓଗାଳି ।୨୬୬।

ସନ୍ୟ ଦୁଇଭାଗ ହୋଇଲେ ରାଜାର ଉଠନ୍ତେ

ସହଦେବର ଛାମୁରେ ଓଗାଳିଲେ ୟେକ ରଥେ ।୨୬୭।

ଆହୋ ମହାତ୍ମା ତୁ ଅଟୁ କେଉଣ ଦେଶର ରଥୀ

କି ନିମନ୍ତେ ଆସିଣ ତୁହି ମୋହୋର ରାଜ୍ୟ ମନ୍ଥି ।୨୬୮।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ତୁ କେଉଣ ମନ୍ଦପ୍ରାଣୀ

ସହଦେବ ପୂର୍ବଦିଗ ବିଜୟେ ବୋଲି ତୁ କି ନ ଜାଣି ।୨୬୯।

ରାଜୁସି ଯାଗ ଆମ୍ଭେ କରିବା ନିମନ୍ତେ

ଚଉଦିଗେ ବିଜେ ଆମ୍ଭେ କରିଅଛୁ ଚାରି ଭ୍ରାଥେ ।୨୭୦।

ଲକ୍ଷେକ ନୃପତି ମିଳିବେ ତହିଂ ହୋଇବ ରାଜସୂୟ ସଭା

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି କରି ଚାଲ ବହନ ହୋଇ ଯିବା ।୨୭୧।

ସହଦେବର ବଚନେ ଜଳତରଙ୍ଗ ରାୟେ

ରଥ ତେଜ୍ୟା କରି ପ୍ରଣପତ୍ୟ ଯାଇଂ କୟେ ।୨୭୨।

ତୁ ଦେବ ସୋମବଂଶୀ କ୍ଷତ୍ରିୟ ଉତ୍ତମା

ଦଶଦୋଷ ଅପ୍ରାଧ କରିବା ମୋହୋର କ୍ଷମା ।୨୭୩।

ରାଜକୁ କୋଳକଲେ ସେ ସହଦେବ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ଅକ୍ଷତ ଯୋଗାଡ଼ ଦେଇ ଜଳତରଙ୍ଗ ରାଜାକୁ ନିମନ୍ତି ।୨୭୪।

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ବାହାର ତୁ ହୁଅସି ୟେହିକ୍ଷଣେ

ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ନି ସମସ୍ତ ରାଜାଗଣେ ।୨୭୫।

ଶୁଣିଣ ନରେନ୍ଦ୍ର ଯେ ହୋଇଲାକ ସାନନ୍ଦ

ବହୁତ ହରଷେ ସେ ମନେଣ ଆନନ୍ଦ ।୨୭୬।

ଚଳଇ ଜଳତରଙ୍ଗ ନିଜ ବଳ ଘେନି

ତରଙ୍ଗ ଦେଶୁଂ ବାହାର ହୋଇଲେ ସଇନି ।୨୭୭।

ଅନେକ ସମ୍ଭରେ ସେ ଯେ ଚଳଇ ନୃପମଣି

ହସ୍ତିନା ପୁରକୁ ବୋଲି ଦଣ୍ଡ ଯେ ପଲାଣି ।୨୭୮।

ଗୋମତୀ ନଦୀକୂଳେ ଚଳଇ ସହଦେବ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

କଇବ୍ରତରାଜା ସେ ନିଷାଦପୁର ଆଧିପତି ।୨୭୯।

ପଞ୍ଚବିଂଶ ମର୍ଭୁତ ମର୍ଭୁତ ସେ ନାବ ଯେ ପଲାଣି

ସତ୍ୟଯୁଗହୁଂ ସେ ବ୍ରତି ଅଛଇ ନୃପମଣି ।୨୮୦।

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ସେ ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ରଂକୁ କଲାପାରି

ତୋଷେ ଶ୍ରୀରାମ ତାହାକୁ ଅମର ପଦ ଅବଧାରି ।୨୮୧।

ସେ ରାଜାର ରାଜ୍ୟେ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ସହଦେବ

ଜଗତ ବାରାତ ରାଜାନ୍ତ କହିଲେ ସଦିଭାବ ।୨୮୨।

ସହଦେବ ରହିଛନ୍ତି ନଦୀ ଦକ୍ଷିଣର କୂଳେ

ଉତ୍ତର କୂଳେଣ ଥାଇ ଦେଖଇ ନିଷାଦ ମହୀପାଳେ ।୨୮୩।

କଇବ୍ରତକଇଂ ରାଇଣ ବୋଲଇ ନରନାହା

ଦକ୍ଷିଣ କୂଳକୁ ରେ ନାବ ମୋର ବହନ କରି ବାହା ।୨୮୪।

କେବଣ ଦେଶର ରାଜା ଯେ ରହିଛନ୍ତି ତେଣେ ପାରି

ଦଣ୍ଡଘେନି ଆସିବ ୟେ କୂଳକୁ ବିଜେ କରି ।୨୮୫।

ରାଜାର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ସାଜିଲେ ନାବମାନ

ଫରହର ପାତାଙ୍ଗେ ଝଲକନ୍ତି ରତ୍ନମାନ ।୨୮୬।

ନାବ ଲାଗିଲା ଯାଇଂ ଦକ୍ଷିଣକୂଳ ଆଡେ

ହେମା ପର୍ବତ ଯେ ବନସ୍ତର କଇଛାଡେ ।୨୮୭।

ସହଦେବ ବିଜେକଲେ ନାବର ଉପରେ

ସଇନି ପାର ହୋଇଲେ ନଦୀର ଉତ୍ତର ତୀରେ ।୨୮୮।

ଆସ୍ତାନ ତେଜ୍ୟା କରି ସେ ନିଷାଦ କଇବ୍ରତ ରାଜା

ଅର୍ଘ୍ୟ ଗୋଟିୟେକ ଘେନି ସହଦେବଂକୁ କଲା ପୂଜା ।୨୮୯।

ନିଜ ପୁରେଣ ଉଚ୍ଛବ ଯେ କରାଇ ନୃପତି

ଧବଳ ଘର କରି ମଣ୍ଡିଲା ମେଢ ମଣ୍ଡୋପ ଦେଉଳ ଜଗତୀ ।୨୯୦।

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ସିଂଘାସନେ ସହଦେବଂକୁ ବସାଇ

ଲକ୍ଷେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଘେନି ଶୁତିଲା ପାଦାଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ ।୨୯୧।

ବହୁତ କୃତ କୃତ ହୋଇଲା ସେ ରାଜା ନିଷାଦ

ବାବୁ ଦ୍ରଶନେ ଖଣ୍ଡିଲି ମୁଂ ସକଳ ଅପାଦ ।୨୯୨।

ଯାବତ କାଳେ ଥାଇଂ ମୁହିଂ ୟେହି ନଦୀର କୂଳେ

ପଥଶ୍ରାନ୍ତ ଜନନ୍ତ ମୁହିଂ ଦେଉଥାଇ ପାରେ ।୨୯୩।

ବାବୁ ତୋହୋର ଉପରେ ବଂଶେଣ ନୃପତି ଯଯାତି

ତାହାନ୍ତ ପାରିକରି ଦେଇଅଛି ମୁଂ ଶତେଘାନ୍ତି ।୨୯୪।

ବାବୁ ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ହାଦେ ବନବାସ ଯିବାକାଳେ

ସୀତା ଲକ୍ଷଣ ଘେନି ଆସି ହୋଇଲେ ୟେହି କୂଳେ ।୨୯୫।

ତାହାନ୍ତ ପାରିକରି ଦିଲି ବନବାସ ଯିବାକୁ

ୟେହି ବାଟେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଗଲେ ବଞ୍ଛାବଟ ତଳକୁ ।୨୯୬।

ରାବଣ ମାରିଣ ରାମ ବାହୁଡ଼ିବାର କାଳେ

ଅନେକ ସମ୍ପଦ ରାମ ଅଯୋଧ୍ୟାକୁ ଯିବା ବେଳେ ।୨୯୭।

ପଦ୍ମେକ ନାବ ପଠିଆଇ ଦିବାରାତି

ତିନିଦିନେ ପାରିଆଇଂ ମୁଂ ଦିଲଇଂ ସବୁନ୍ତି ।୨୯୮।

ତୋଷେଣ ପ୍ରସନ୍ନ ମୋତେ ହୋଇଲେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର

ବୋଇଲେ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଆମ୍ଭନ୍ତ ପାରିଆଇ ଦେଉଥାଅ ରେ
ନିଷାଦ ।୨୯୯।

ସ୍ୱାମୀଂକର ଆଗ୍ୟାଂ ମୁଂ ଯେ ହୃଦେ ଧରିଥିଲି

କଂସବଧ କରିବାର କାଳେ ରାମକୃଷ୍ଣ ସମସ୍ତ ଗୋପାଳନ୍ତ
ପାରିକରି ଦିଲି ।୩୦୦।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ତୁ ତ ପର ଉପକାରୀ

ଆଗାଦ ସାଗରୁ ତୁ ଧର୍ମେ କରୁ ପାରି ।୩୦୧।

ସମଦଣ୍ଡ ସଇନି ଘେନି ତୋହୋର ନାବମାନ

ରାଜାମାନଙ୍କର ଯେତେ ଦେଖା ଦରଶନି ଧନ ।୩୦୨।

ସହସ୍ରେକ ଶତେଭାର ଧନ ଦେଇଗଲେ ମୋତେ

ଅପ୍ରମିତ ହିରଣ୍ୟ ୟେହା ମୁଁ ବହିଥିବି କେମନ୍ତେ ।୩୦୩।

ସମତୁଲେ ସହସ୍ରେ ନାବରେ ପୂରୋଇଲେ ଧନ ମନ୍ତ୍ରୀବର

ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ଘେନି ଯାଅ ସଙ୍ଗତେ ତୋହୋର ।୩୦୪।

କରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନିଣ ସେ ପାଣ୍ଡବ ପଞ୍ଚାଣ

ନିଷାଦ ନୃପତିକି କଲାକ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ।୩୦୫।

ସହସ୍ରେକ ନାବ ତୋହୋର ଥାଉ ୟେହି ତୀରେ

ଆସନ୍ତା ରାଜାମାନନ୍ତ ପାରିଆଇ ଦେଉଥିବେ କଣ୍ଡେଆରେ ।୩୦୬।

ଆଉ ସଇନି ଘେନି ତୁ ଚଳ ଯା ସଭାକୁ

ରାତ୍ର ଦିବସେ ବାହି ଯାଅ ଯା ରାଜୁସି ଯାଗକୁ ।୩୦୭।

ନିଷାଦ ରାଜା ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ତୋହୋର ଆଗ୍ୟାଂ ପରମାଣେ

ହସ୍ତିନା ରାଜ୍ୟକୁ ମୁହିଂ ଯାଉଅଛି ୟେହିକ୍ଷଣେ ।୩୦୮।

ଚଳନ୍ତି ସହଦେବ ଦିଗବିଜେ କରି

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ଗ୍ୟାନନଗ୍ରି ପୁରୀ ।୩୦୯।

ସେ ରାଜ୍ୟର ରାଜା କୁଳଚନ୍ଦ୍ର ବୋଲି

ତାହାର ରାଜ୍ୟେ ସଇନି ପଶିଲେ ଯାଇଂ ପେଲି ।୩୧୦।

ବୀରତୂର ବାଦ୍ୟନାଦେ ଯେ ଗଗନ ଉଛୁଳେ

ରାଜ୍ୟରେ ପଶିଲେ ସଇନି ସନ୍ଧ୍ୟା ଅବସାନ ବେଳେ ।୩୧୧।

କଟକ ରକ୍ଷଣୀ ତାର ଚାରିଲକ୍ଷ ଯୋଧୀ

ରାଜ୍ୟେଣ ପଶନ୍ତେ ଆସି ଆପଣେ ନିରୋଧି ।୩୧୨।

କାହିଂର ରେ ସଇନି ତୁମ୍ଭେ ପଶ ଅନମିତେ

କେବଣ ଦେଶର ରାଜା ତୁମ୍ଭେ ନ କହି ବାରତେ ।୩୧୩।

ଯମକଇଂ ଅଭୟା କି ହୋଇଲେ ମନ୍ଦପଣେ

ୟେ ମହୀଆଳୀ ରାଜା ଯାହାକୁ ଜିଣନ୍ତା ନାହିଂ ରଣେ ।୩୧୪।

ମହା ପ୍ରତାପୀ ରାଜା ୟେ କଉସ୍ତୁଭ ବଂଶୀ

ଅପୁଚ୍ଛା ଆଗୋଚରରେ କିମ୍ପା ରାଜ୍ୟରେ ଆମ୍ଭର ପଶି ।୩୧୫।

କହୁଂ କହୁଂ ରାଜାର ଯୋଦ୍ଧାୟେ ବିକାଶିଲେ ମହାତେଜ

ସହଦେବ ଉପରକୁ ବିନ୍ଧିଲେ ନାରାଜ ।୩୧୬।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ହୋ ରହ ରହ ସଇନି

ବନ୍ଧୁବାସ ଲୋକନ୍ତ କିମ୍ପେ ବିନ୍ଧ ନାରାଜ ଘେନି ।୩୧୭।

କୁଳ ଚନ୍ଦନ ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭେ କେବଣ ଦେଶର ରାଜା

ପରରାଷ୍ଟରେ ପଶି କିଂପା ତୁମ୍ଭେ ବୀରତୂର ବାଦ୍ୟ ବଜା ।୩୧୮।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ଆମ୍ଭେ ଅଭୟେ ସୋମବଂଶୀ

ରାଜୁସି ଯାଗ ନିମନ୍ତେଣ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରିଣ ଆସି ।୩୧୯।

ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ଯେ ଦିଲେ ସୋମବଂଶୀ ମହାଛତ୍ରୀ

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ହୋ ଚଳ ଦିବାରାତି ।୩୨୦।

ସହଦେବ ଆଗ୍ୟାଂୟେ ସେ କୁଳଚନ୍ଦନ ମହାରାଜା

ସହଦେବର ପଦ୍ମପାଦେ ସେ କଲା ବହୁତ ପୂଜା ।୩୨୧।

ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ଆମ୍ଭେ ପୁଣ୍ୟ ଯେ ଅର୍ଜିଅଛୁଂ ପୂର୍ବେ

ରାଜୁସିଯାଗ ଦେଖିବାକୁ ସାମରଥ ହେଲୁଂ ୟେବେ ।୩୨୨।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ସେ ଗ୍ୟାନପୁର ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ନିଜ ରାଜ୍ୟ ଛାଡି ରାଜା ବାହାର ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୩୨୩।

ଚଳନ୍ତି ସହଦେବ ତହୁଂ ଚଳାଇଣ ନିଜ ବଳ

ସାହେର ସଙ୍ଗମେ ପ୍ରବେଶ ଯାଇଂ ପଣ୍ଡୁରାଜାର ଦୁଲାକ ।୩୨୪।

ସେ ତୀର୍ଥେ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି କପିଳ ମହଋଷି

ତ୍ରିବେଣୀ ସଙ୍ଗମ ତୀରେ ତପ କରୁଛନ୍ତି ବସି ।୩୨୫।

ଲମ୍ୱିତ ଜଟା ଦୀର୍ଘ ଭୂମିତେଣ ଅଛି କଣ୍ଡି

ତିନିଯୁଗ ହୋଇଲାନି ମହାତମାର ୟେକଲୟେ ଆସନ ଗୋଟି ।୩୨୬।

ରଥରୁ ଓହ୍ଲାଇ ସେ ମଦନା ଦେବୀର ବଳା

ଋଷିଂକର ପାଦତଳେ ସହଦେବ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହେଲା ।୩୨୭।

ପରମ ଯୋଗୀ ପୁରୁଷ ସେ କହନ୍ତି ସମ୍ପାଦ

ପ୍ରସନ୍ନେ ବାରତା କହିଲେ ଭାବନା ସଦାନନ୍ଦ ।୩୨୮।

ସହଦେବକଇଂ କହନ୍ତି କପିଳା ମହାଯତି

ରାଜୁସଯାଗ ବାଭିୟେ କରୁଅଛ ଯହିଂର ନିମନ୍ତି ।୩୨୯।

କଉତୁକେ ଭାରା ନିବାରଇ ଅନନ୍ତ

ଜାତ କରାଇଣ ସେ ପୁଣ କରାବଇ ଅନ୍ତ ।୩୩୦।

ଶାସନ ନାଶକ ସେ ଉଦ୍ଧରଇ ପରମ ଯୋଗୀ

କଉତୁକୀ ପୁରୁଷ ସେ ଭରାଭର ପରିତ୍ୟାଗୀ ।୩୩୧।

ତୁମ୍ଭେ ବ୍ରତ ବାବୁ ରେ ଯେଉଂ ବିଷ୍ଣୁର ଆଶ୍ରିତେ

ସେ ପରମାନନ୍ଦ ପୁରୁଷ ତୁମ୍ଭନ୍ତ ଯାଗ କରାନ୍ତି ଭଦିତ ଅର୍ଥେ ।୩୩୨।

ଲକ୍ଷେ ନୃପତିକି ଆଉ ସବୁ କରାଉଅଛି ସାଧି

ତୁମ୍ଭନ୍ତ ୟେକଛତ୍ରୀ କରାଇବାକୁ ତାହାର ଯେ ବୁଦ୍ଧି ।୩୩୩।

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ସରସ୍ୱତୀ ୟେ ଯେ ତିନିଧାର

ତିନିହେଂ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ କରାନ୍ତି ଋଷିଂକ ଜଟା ଭିତର ।୩୩୪।

ସାହେର ସଙ୍ଗମେ ପୁଣ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ତିନିମୂର୍ତ୍ତି

ଦେଖିଣ ଆଶ୍ରିଜ ହୋଇଲା ଯେ ସହଦେବ ମହାମନ୍ତ୍ରୀ ।୩୩୫।

କପିଳ ମହାଋଷିଂକି ସେ ପଚାରଇ ବାଣୀ

ବିନୟେଭାବ ହୋଇଣ ସେ ଯୋଡ଼ଇ ବେନିପାଣି ।୩୩୬।

ବଡ଼ାଇ ଆଶ୍ରିଜ ସେ ସ୍ୱାମୀ ଦେଖିଲି ମହାତ୍ମା

ତୁମ୍ଭନ୍ତ ନ ଲଘଂଇ ୟେ ଗଙ୍ଗା ସତ୍ୟଧର୍ମା ।୩୩୭।

ସହଦେବର ବଚନେ ଯେ ବୋଲନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଋଷି

ବହୁତ କାଳର କଥା କହିବା ତୁ ସାବଧାନ ଦଣ୍ଡେ ହୋଅସି ।୩୩୮।

ଆହୋ ବିଜୟା ନାମେ ସେ ସତ୍ୟ ଯୁଗର ଯେ କଥା

ପ୍ରୋହିଣୀ ନାମେଣ ଯେ ପୃଥୀର ବାରତା ।୩୩୯।

ଇଚ୍ଛାକୁର ବଂଶେଣ ସଗର ନାମେଣ ନୃପତି

ରାଜାକୁ ବିବାଦେ ଷାଠିୟେ ସହସ୍ର ପୁତ୍ରନ୍ତ କଲାକ ଉତପତ୍ତି ।୩୪୦।

ମାତା କାଳେ ତାହାନ୍ତ ନୁଆରିଲା ପୋଷି

ମୃତ୍ତିକା ଆହାର କର ବୋଲି ପୁତ୍ରନ୍ତ ବଚନ ପ୍ରକାଶି ।୩୪୧।

ଷାଠିୟେ ସହସ୍ର ପୁତ୍ର ୟେକମୁଖ ହୋଇ

ଜମ୍ୱୁଦୀପ ପୃଥୀୟେ ଦେଉଛନ୍ତି ଖାଇ ।୩୪୨।

ନବଲକ୍ଷ ନଉସହସ୍ର ଯୋଜନ ୟେ ପୃଥୀ

ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ବ ପଶ୍ଚିମ ତିନିଦିଗ ଖାଇ ଯାଉଛନ୍ତି ।୩୪୩।

ଆହୋ ସହଦେବ ନିତ୍ୟାପଡ଼ି ଖାଉଛନ୍ତି ୟେହିବାଗେ

ଦ୍ୱାଦଶ ବରଷ ପରିଯନ୍ତେ ଆହାର କଲେ ସତ୍ୟଯୁଗେ ।୩୪୪।

ବିଦ୍ୟାଧର ପୁରୁଷମାନେ କହିଲେ ଯାଇ ପିତାଂକୁ

ଜମ୍ୱୁଦୀପ ପୃଥୀ ନାଶଗଲା ଦେବ କହିଲୁ ତୁମ୍ଭଂକୁ ।୩୪୫।

ପୃଥୀନାଶ ଯାଆନ୍ତେ ଜଗତ ପିତାମହ

ଆମ୍ଭନ୍ତ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେୁ ସାଗର ରାଜାର ପୁତ୍ରନ୍ତ ଦହ ।୩୪୬।

ଧାତାର ବଚନେ ଆମ୍ଭେ କଲୁ କୋପମୂର୍ତ୍ତି

ସଗର ରାଜା ଷାଠିୟେ ସହସ୍ର ପୁତ୍ରନ୍ତ ଦହିଲୁଂ ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୩୪୭।

ତାହାଂକର ନନ୍ଦନ ଯେ ଉପୁଜିଲା ଭାଗ୍ୟରଥୀ

ଆକାଶୁଂ ଗଙ୍ଗା ଆଣିଲା ସେ ମଧ୍ୟସ୍ୱର୍ଗ ପୃଥୀ ।୩୪୮।

ଚଉଦନ୍ତେ ପ୍ରହାର କଲା ମେରୁ ମେଖଳନ୍ତ ଅଇରାବ୍ରତ

ତିନିଦଂଡ଼ ଫୁଟିଲା ଭାଗି ରହିଲା ୟେକଦନ୍ତ ।୩୪୯।

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ସରସ୍ୱତୀ ତିନିଧାର ଫୁଟି

ସେ ଅଇରାବ୍ରତ ନାଗ ପଡ଼ିଲା ମହୀ ଲୋଟି ।୩୫୦।

ଆଗେଣ ଭାଗୀରଥୀ ପଛେଣ ଆଦିନାରୀ

ଗଙ୍ଗାକୁ କଢ଼ାଇ ଆଣଇ ସେ ଦିଗାମ୍ୱରୀ ।୩୫୧।

ଜନହୁ ନାମେ ମହଋଷି କୃତାନ୍ତେକ ବନେ ତପ କରୁଅଛି

ତିନିଧାର ମହାତମା ଗଣ୍ଡୁଷ କରି ତାହା ଭଛି ।୩୫୨।

ଅନେକ ଭଗତି ପୁଣ ସେ ସଗର ରାଜାର ନାତି

ଜାନୁ ବିଦାରି କଲା ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ସରସ୍ୱତୀ ତିନିମୃତ୍ତି ।୩୫୩।

ଗଙ୍ଗାକୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଯହୁଂ ମାଗିଲା ଦୃଢବାକି

ତହୁଂ ସେ ଜାହ୍ନବୀ ନାମ ବହିଲେ ଧବଳ ମୁଖୀ ।୩୫୪।

ଗଙ୍ଗାକୁ କଢ଼ାଇ ତହୁଂ ଯେ ଆଣି ଭାଗୀରଥୀ

ନବ ସହସ୍ର ନବଶତ ଯୋଜନ ଆଣିଲା ଈଶାନ ମୃତ୍ତି ।୩୫୫।

ଆହୋ ବିଜୟା ନଗ୍ରେ ଶାରଦା ବୋଲିଣ ୟେକଇ ଗନ୍ଧାକାରୀ

ଗଙ୍ଗା ବହି ଆସନ୍ତେଣ ଆଣି ପାତିଲା ସୁରାଜାରୀ ।୩୫୬।

ଆକାଶ ହାନ୍ଦୋଳିତ ତିନିଧାର ରୂପ

ଗନ୍ଧକାରୀ ସୁରାଜାରୀରେ ତିନିଧାର ରୂପ

ଗନ୍ଧକାରୀ ସୁରାଜାରୀରେ ତିନିହେଂ ହୋଇଲେ ଗୋପ୍ୟ ।୩୫୭।

ତାହାକଇଂ ଅନେକ ସେବାକଲେ ଭାଗୀରଥୀ

ଗଙ୍ଗାକୁ ସେ ମହାତ୍ମା ମାଗିଲା ଅଭ୍ୟର୍ଥୀ ।୩୫୮।

ତୁହି ସେ ମହାତ୍ମାଣୀ ଗୋ ପଶିଲୁ ୟେ ମୋହୋର ସୁରାଜାରୀ

ଆଜହୁଂ ନାମ ତୋହୋର ବହିବୁ ସୁରାଶୁରୀ ।୩୫୯।

ସତ୍ୟ ମନାଇଣ ସେ ଛାଡିଲା ଗଙ୍ଗାକୁ

ଆହୋ ଭାଗୀରଥୀ ଭେଟାଇଲା ନେଇ ତାହାର
ପିତାମହମାନଂକୁ ।୩୬୦।

ଅଗ୍ନିର ଭିତରେ ନ ପଶଇ ଭାଗୀରଥୀ

ଆମ୍ଭଂକୁ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ କଲାକ ତିନିଘାନ୍ତି ।୩୬୧।

ଗଙ୍ଗାହିଂ ବେଢ୍‌ଅଛି ତିନିବେଳ ପରିଯନ୍ତେ

ଭାଗୀରଥୀ ବୋଇଲା ମାଗୋ ମୁଂ ଆଣିଲି ପିତାମହଂକ ନିମନ୍ତେ ।୩୬୨।

ୟେ ଦହନ ଅଗ୍ନି ଲିଭାଇବୁ ନା ମୋହୋରେ ଭଗତି ଅର୍ଥେ

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ସରୂପ କହୁଂ ତୋତେ ।୩୬୩।

ଯାହାର ମଣ୍ଡୋଳ ପୋଡୁଅଛିଟି ସଭାବେ

ଆପଣେ ନ ଝାସିଲେ କେହୁ ପଶିବ ସେହୁଠାବେ ।୩୬୪।

ଭାଗୀରଥୀ ବୋଇଲା ମୁଂ ଯେ ତୋହୋରେ ଶରଣ

ବଂଶର ନିମନ୍ତେ ଦେହ ଝାସୁଅଛି ମୋତେ ଅଛିଟି କି କାରଣ ।୩୬୫।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ୟେ ଚାରିଯୁଗର ମଧ୍ୟେ

ଭାଗୀରଥୀ ଗଙ୍ଗା ବୋଲି ସ୍ରାହାନ କଲେ ଧର୍ମ ହୋଇବ ସାଧ୍ୟେ ।୩୬୬।

ଦେବ ଦାନବ ଯେ ମାନବ ଆଦିକରି

ସାହାନ କରୁଥିବେ ଯେ ତୋହୋର ନାମ ସୁମରି ।୩୬୭।

ଗଙ୍ଗାର ଅଗ୍ୟାଂୟେ ସେ ହୋଇା ଶାନ୍ତିମୂର୍ତ୍ତି

ଦହନ ଅନକେ ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ଝାସିଲା ଭାଗୀରଥୀ ।୩୬୮।

ସଗର ରାଜା ଷାଠିୟେସହସ୍ର ପୁତ୍ରନ୍ତ ମୁକତି କରି ଧବଳାଙ୍ଗୀ

ମମ ଲଲାଟେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ କରିଅଛନ୍ତି ସଉଭାଗୀ ।୩୬୯।

ସାଗରେ ସଙ୍ଗମ ଯେ ହୋଇଛନ୍ତି ମାହେଶ୍ୱରୀ

ୟେଥିର ମହିମା ଅସଂଖ୍ୟ କେହୁ ଅନ୍ତ କରିପାରି ।୩୭୦।

ବାବୁ ଶୁଣରେ ସହଦେବ ସାଗର ସଙ୍ଗମର କଥା

କୋଟିୟେ ତୀର୍ଥ କଲେ ସେ ପୁଣ୍ୟ ସରି ନୁହଇ ୟେହୁ କଥା ।୩୭୧।

ଆହୋ ସୁରସନ୍ଧି ବୋଲି ସତ୍ୟଯୁଗେ ଗଙ୍ଗାଇଡୁବାଇ
ନାମରେ ବେନି ଏକ ପକ୍ଷୀ

ଆକାଶେ ଉଡନ୍ତେଣ ସେ ଜଳେଣ ମୀନ ଦେଖି ।୩୭୨।

ମତ୍ସ୍ୟର ନିମନ୍ତେ ୟେଥେଂ ପଡ଼ିଲା ଅବଗାହି

ସଙ୍ଗମୁଂ ବାହାର ହୋଇ ନୁଆରିଲା ଜାଣ ସେହି ।୩୭୩।

ନିଜକାୟା ଝାସିଲା ସେ ସଙ୍ଗମ ଭିତରେ

ଇନ୍ଦ୍ରପଦେ ବସିଲା ସେ ଅମର ସ୍ୱର୍ଗରେ ।୩୭୪।

ୟେସନେକ ମହିମା ୟେ ତୀର୍ଥର ଅପ୍ରମିତି

ଆମ୍ଭର ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ଖଣ୍ଡଣ ଗଲା ୟେଥି ।୩୭୫

ତୁ ୟେବେ ୟେଥେଂ ସ୍ରାହାନ କରସି ପାଣ୍ଡବ

ପଣ୍ଡୁର ନାମ ଧରି ସ୍ରାହାନ କଲେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ପାର ଯିବ ।୩୭୬।

କପିଳ ମହଋଷିଂକ ବଚନେ ସେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଚୂଡାମଣି

ମହାତୀର୍ଥେ ସ୍ରାହାନ କରଇ ବଂଶର ପାକେତ ଗୁଣି ।୩୭୬।

ସ୍ରାହାନ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିଣ ସହଦେବ

ପିଣ୍ଡଦାନ ଦିଲା ପିତାର ନିମନ୍ତେ ପାର୍ଥିବ ।୩୭୮।

ପଣ୍ଡୁ ରାଜାର ପାତେକ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷମାନ

ଖଣ୍ଡିଲା ମହାପାତେକ ସେ ମହୀତୀର୍ଥେ କରି ସ୍ରାହାନ ।୩୭୯।

କପିଳଋଷିଂକି ନିମନ୍ତିଲା ସେ ଅଟନ୍ତି କ୍ଷେତ୍ରାଧିପତି

ରାଜୁସିଯାଗ ସଭାକଇଂ ମହାତ୍ମା ଯିବା ହୋ ବ୍ରହ୍ମଯତି ।୩୮୦।

ସାନନ୍ଦେଣ ସନମତ ସେ କଲେକ କପିଳ

ରାଜାନ୍ତ ଘେନିଣ ବାବୁ ଶୁଭଯୋଗେ ଚଳ ।୩୮୧।

ଆହୋ ଅସ୍ତୁକାର ପୁରୁଷେ ମହାତୀର୍ଥେ ଥିଲେ

ଅସ୍ତୁ ଅସ୍ତୁ ବୋଲି ମଙ୍ଗଳେ ବାକ୍ୟ କଲେ ।୩୮୨।

ତହୁଂଣ ସହଦେବ ଚଳନ୍ତି ଦୁର୍ଗମେ

ସୁମରନ୍ତି ଶ୍ରୀନାରାୟଣେ ଶ୍ରୀପୁରୁଷୋତ୍ତମେ ।୩୮୩।

ଜୟେ ଜୟେ ନାରାୟଣ କୃତାନ୍ତେକ ଦର୍ପଭଞ୍ଜା

କଉଶିକର ମନ୍ତ୍ରେ ଯେ ତାତେକୀ ବଳଗଞ୍ଜା ।୩୮୪।

ମହାବ୍ରହ୍ମ ପୁରୁଷ ସ୍ୱାମୀ କୋଦଣ୍ଡ ଦୀକ୍ଷା ଗୁରୁ

କଉତୁକ କୁତୂହୋଳେ ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ ଯୁଦ୍ଧ କଲୁ ।୩୮୫।

ହିରଣ୍ୟ ବିଦାରଣ ନାଥ କଣକଳ୍ପ ଯୁଦ୍ଧେ

କଉପଣ ଦର୍ପ ଧଂସିଲୁ ବାରାନିଧି ସେତୁବନ୍ଧେ ।୩୮୬।

ସୟଳଜନ ବଲ୍ଲଭ ସ୍ୱାମୀ କମଳୀ ପ୍ରାଣୂନ୍ଧୁ

କମଳାର ପ୍ରିୟଭାବେ ମଛନ ସପ୍ତସିନ୍ଧୁ ।୩୮୭।

ଶ୍ରୀହରିଂକ ପଦ୍ମପାଦ ବିଘଂସୁ ମମହୃଦେ

ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସ ବଦନ୍ତି ପରମ ସାନନ୍ଦେ ।୩୮୮।୮୧୫୨।

ଘଟଋଷିଂକ ନନ୍ଦନ ଅଗସ୍ତି ମହାତପୀ

ଯାହାଂକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣନ୍ତେ ତରନ୍ତି ମହାପାପୀ ।୧।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ପରସ୍ତାବେ

ଇତି ଶ୍ରୀ ବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ କହିବା ଅଗସ୍ତି ମୁନିଦେବେ ।୨।

ଭୀମସେନ ଗଲା ଯେ ପଚ୍ଛିମ ଦିଗକୁ

ସଞ୍ଚପି ସାଧ୍ୟ କଲାଟି ତହିଂ ରାଜାଗଣମାନଂକୁ ।୩।

ରାଜାଗଣମାନନ୍ତ ଘେନି ଭୀମସେନ ଅଇଲାଟି କି ଶୁଭେ

ତବ ମୁଖୁଂ ମହାତମା ଶୁଣିମି ମୁହିଂ ୟେବେ ।୪।

ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଶୁଣସି ଯୁଗପତି

ପଛିମେ ନିମନ୍ତିଲା ଭୀମ ଚାରିଉଣା ପଞ୍ଚାଶସହସ୍ର ନୃପତି ।୫।

ପଛିମର ଅନ୍ତେ ଯେ ମେରୁର ଦକ୍ଷିଣ ପାରୁଶେ

ଦୁମେଖଳ୍‌ ବୋଲି ପର୍ବତ ହୋଟିୟେ ହର ଉଦ୍ୟାନ ଦେଶେ ।୬।

ହରିନାଥ ବୋଲିଣ ଯେ ତହିଂର ନରପତି

ଇସିକିନ୍ଧା ରାଜ୍ୟେ ଅପାର କାଳହୁଂ ତାର ଥିତି ।୭।

ହରିବଳ ସଇନି ଘେନିଣ ସେ ଖଟିଲା ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ରଂକୁ

ରାବାୟେଣ ଯୁଦ୍ଧେ ଜୟେ କଲେ ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରସନ୍ନ
ହୋଇଲେ ତାହାକୁ ।୮।

ନିଜ ଆଷ୍ୟ ବିହିଲେ ସ୍ୱାମୀ ତାକୁ ଚିର ଆଷ୍ୟ କରି

ସ୍ୱାମୀର ଆଗ୍ୟାଂ ପରମାଣେ ରହିଲା ଇସ୍କିନ୍ଧା ରାଜ୍ୟପୁରୀ ।୯।

ଅପାର କାଳୁଂ ସେ ରାଜ୍ୟ କରଇ ବନେ

ଖଣ୍ଡିଲା ସଇନି ତାର ଶ୍ରୀରାମ ପରସନେ ।୧୦।

ହରିବଳ ସଇନି ତାର ଅଷ୍ଟାଦଶ ମର୍ଭୁତ

ଯମଦଣ୍ଡ ନିର୍ଭୟେ ରାଜା ନିର୍ଦ୍ୱନ୍ଦେ ଥାଇ ବନସ୍ତ ।୧୧।

ସେ ରାଜ୍ୟେଣ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ପାବେନି

ରାଜ୍ୟେଣ ପଶନ୍ତେ ତହିଂ ଶୁଭଇ ଘୋର ଧୁନି ।୧୨।

କିଳିକିଳା ରାବ କରି ପର୍ବତୁଂ ଧାଇଂଲେ କପିବୀରେ

କରେଣ ଶୋଭାବନ ସେ ବୃକ୍ଷ ଯେ ପଥରେ ।୧୩।

ରେ ରେ କାର ଶବଦେ କିଳିକିଳା ବୃତ୍ତବାଣୀ

କମ୍ପିଲେ ବୃନ୍ଦାଅର୍କେ ଓହୋବଳ ଶବଦ ଶୁଣି ।୧୪।

କିଟି କିଟି ବାକ୍ୟେଣ ମିଟି ମିଟି ବେନି ତୋଳେ

ଖେଦନ୍ତି ଖେପନ୍ତି ଉଠନ୍ତି ବୃକ୍ଷତାଳେ ।୧୫।

ଭିଡନ୍ତି ଦଶନ ଓଷ୍ଠେ ଖଡାନ୍ତି ବିକଟ ମୁଖେ

ଦେଖିଣ ପାଣ୍ଡବବଳ ସଇନି ଧାମନ୍ତି ପରିକକ୍ଷେ ।୧୬।

ଧରନ୍ତେଣ ନ ପାଇଟି ପିଟନ୍ତେଣ ନୋହୋନ୍ତି କତି

ତର୍ଜନ୍ତି ଗର୍ଜନ୍ତି ବୀରେ ଅଭୟେ ସର୍ବରଥୀ ।୧୭।

ଭୀମସେନ ପଶିଲେ ସାଂଗ୍ରାମ ଉପେକ୍ଷି

ନଗ୍ରେଣ ପଶିଲେ ବୀରେ ହରିବଳନ୍ତ ନ ଲେଖି ।୧୮।

ଉତାଉଳ ବାଦ୍ୟ ଶୁଣିଲେ ସେ ହରିନାଥ ରାୟେ

ବେଲାଉଳ ବଳ ଘେନି ଆପଣେ ବିଜୟେ ।୧୯।

ଭୀମସେନ ଛାମୁରେଣ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଆସି

ପାଣ୍ଡବବଳ ସଇନି ଦେଖିଣ ସର୍ବେ ତ୍ରାସି ।୨୦।

ହରିନାଥ ପଚାରଇ ଶୁଣ ହୋ ମହାତମା

ମାନବ ଜନମ ହୋଇ ତୋର ଦୁସହ ମହିମା ।୨୧।

କପିବଳ ସଇନି ମୋହୋର ଅଟନ୍ତି ମହାଯୋଧୀ ।

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର କଲେ ମୋତେ ସାଧି ।୨୨।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲେ ତୋହୋର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ବହୁତ

ମୁହିଂ ସେ ପାଣ୍ଡବ ହୋ ସୋମବଂଶେ ଅଟଇ ଜାତ ।୨୩।

ପବନ ନନ୍ଦନ ଯେ ଭୀମସେନ ମୋର ନାମ

ପଛିମ ଦିଗକୁ ବିଜେକଲି ମୁଂ ସୋମରାଷ୍ଟ ସୋମ ।୨୪।

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ଯୁଝେଷ୍ଠି କରିବା ନିମନ୍ତେ

ସମସ୍ତ ରାଜାମାନ ଯାଉଛନ୍ତି କଟକ ବାରୁଣାବନ୍ତେ ।୨୫।

ତୁ ମହାରାଜା ବନସ୍ତର ଅଧିକାରୀ

ତୋତେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ନିମନ୍ତେ ପଶିଲି ତୋର ପୁରୀ ।୨୬।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ତୁହୋ ଯିବୁ ୟେବେ ହସ୍ତିନା

ନୋହୁଂ ଆମ୍ଭେ ଦ୍ୱନ୍ଦକାରୀ ଉଚ୍ଛବ କାର୍ଯ୍ୟ ସିନା ।୨୭।

ଭୀମସେନର ବଚନେ ସାନନ୍ଦ ହରିନାଥ

ବୋଇଲା ପବନର ନନ୍ଦନ ତୋର ସୋଦର ହନୁମନ୍ତ ।୨୮।

ଭୀମସେନର ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ନୃପତି ବିଜୟେ ପ୍ରିୟଭାବେ

ଭୀମସେନକଇଂ ପୂଜା କଲା ବଡାଇ ସମ୍ଭର୍ବେ ।୨୯।

ରାଜ୍ୟେଣ ନୃପତି ଯେ କରାଇ ଉଚ୍ଛବ

ବହୁତ ବନତୋହଳ ଦିଲାକ ସମ୍ଭର୍ବ ।୩୦।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ତାକୁ ଦିଲାକ ପଞ୍ଚାଳ

ଦଣ୍ଡସାଜି ବାହାର ହୋଇଲା ସେ ହରିନାଥ ମହୀପାଳ ।୩୧।

ତହୁଂଣ ମାରୁତି ଯେ ଚଳଇ ଦଣ୍ଡ ଘେନି

ମେଖଳ ଦେଶେ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ପାବେନି ।୩୨।

ଲୋକାଲୋକ ନାମେଣ ଯେବଣ ପର୍ବତ

ତହିଂ ଯାଇଣ ପ୍ରବେଶ ପବନର ସୁତ ।୩୩।

ବାଜଇ ବୀରତୂର ଟମକ ନିଶାଣ

ମୁଖରାବ ଶବଦେ କମ୍ପଇ ପ୍ରୟାଣ ।୩୪।

ମୃଗସେନ ନାମେଣ ଯେ ତହିଂର ନୃପତି

ବଡାଇ ପ୍ରତାପୀ ରାଜା ସେ ମେରୁ ମେଖଳେ ତାର ଥିତି ।୩୫।

ଭୀମସେନ ବିଜେକଲା ସେ ରାଜାର ରାଜ୍ୟେ

ମେଦିନୀ ଦଲଦଲିତ ହୋଇଲା ଘୋର ବାଦ୍ୟ ଶବଦ ବାଜେ ।୩୬।

ବୀରତୂର ଶବଦ ଶୁଣି ସେ ମୃଗସେନ ମହାରାଜା

କନ୍ଦର ଉପରେ ଥାଇ ଦେଖଇ ନୃପତି ମହାତେଜା ।୩୭।

ଶ୍ରୀଭୁଜେ ଶୋଭାବନ ଧନୁଶର ଭାରତୀ

ଅଧର ପୁଷ୍ଟକରି ରାଜା ଚାହଂଇ ପୂର୍ବ ମୂର୍ତ୍ତି ।୩୮।

କନ୍ଦର ବେଢ଼ିଲା ଯାଇଂ ପାଣ୍ଡବବଳ ଥାଠ

ଦେଖଇ ନୃପତି ଗହଳ ଗୁର ରାଷ୍ଟ ।୩୯।

ବୀରବର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଯହୁଂ କରନ୍ତି ସର୍ବଯୋଧୀ

ଆକ୍ରେଷି କରିଣ ଯେ ନାରାଜ ବେଗେ ବିନ୍ଧି ।୪୦।

ଯୋଦ୍ଧାଂକର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଶୁଣିଲା ମୃଗସେନା

କୋପେଣ ନାରାଜ ବିନ୍ଧଇଲା ତୀକ୍ଷମୁନା ।୪୧।

ଶିଂଗ ତୁରଙ୍ଗ ଧନୁରେ ପଞ୍ଚନାରାଜ ସନ୍ଧି

ଆକର୍ଣ୍ଣ ପୂରୋଇ ନୃପତି କୋପେଣ ଶର ବିନ୍ଧି ।୪୨।

ପଞ୍ଚ ନାରାଜ ଘୋଟିଲା ପାଣ୍ଡବବଳ ଥାଠ

ତ୍ରାସେ ପଳାବନ୍ତି ସଇନି ନ ଦିଶଇ ବାଟ ।୪୩।

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ପଡିଲା ଆସି ଭୀମସେନ ସଇନିର

ଯୋଦ୍ଧା ୟେକା ଘାନ୍ତିକେ ହୋଇଲେ ଅପହାର ।୪୪।

ପୁଣ ପ୍ରହାର କଲା ସେ ଶହସ୍ର ଯେ ବାରି

ପଞ୍ଚଦଶ ଯୋଦ୍ଧା ପୁଣ ପଡ଼ିଲେ ପ୍ରାଣହାରି ।୪୫।

ବାତ ଘାତେ ଯେନହେ ପଡ଼ଇ କଦଳୀ

ପୁଣ ପୁଣ ପ୍ରହାରେ ସଇନି ପଡୁଛନ୍ତି ଢଳି ।୪୬।

ସଇନି ନାଶ ଦେଖି ସେ ପାଣ୍ଡବ ପଞ୍ଚାଳ

ରଥ ଛାଡି ଡେଇଂ ପଡ଼ିଲା ସେ ପବନ ନନ୍ଦନ ମହାବଳ ।୪୭।

ପୁଣ ପୁଣ ପ୍ରହାର ସେ କଲା ମୃଗସେନ

ଭୀମସେନର ସଇନି ସର୍ବ ହୋଇଲେ ଦହନ ।୪୮।

ଥାଠ ପଳାବନ୍ତେ ଯେ କୋପେଣ ମାରୁତି

ବଜ୍ରଶିଳା ୟେକ ଘେନି ପର୍ବତେ ଉଠିଲା ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୪୯।

ରେ ରେ କାର ଶବଦେ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଘୋଟଇ ଯେନ୍‌ହେ ରାହୁ

ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱଗତେ ନୃପତିକି କଲା ବେନି ବାହୁ ।୫୦।

ଭୀମସେନର ମୃର୍ତ୍ତି ଦେଖିଣ ମୃଗସେନ

ପୁଣ ଶତେ ନାରାଜ କଲାକ ଆଧାନ ।୫୧।

ଗିରିବର ଉହାଡ଼େ ଯେ ରହିଥିଲେ ସଇନି

ପଡ଼ିଲା ନାରାଜ ଯେ ଝଲକିଲା ବହନି ।୫୨।

ଶତେକ ରଥ ଯେ ଚାରିଶତ ହାଥୀ

ବେନି ଅହିବ୍ରତ ସନ୍ୟ ପଡ଼ିଲେ ତତ୍‌କ୍ଷଣାନ୍ତି ।୫୩।

ଶତେକ ନାରାଜ ପୁଣିହିଂ କଲା ବୃଷ୍ଟି

ଭୀମସେନ ଥାଠେ ପତି ବହନି ତେଜ ଉଠି ।୫୪।

ଯେସନେକ ପବନ ବହନ୍ତେ ପ୍ରଖର ଅନଳ

ସହସ୍ରେକ ତେଜ କରି ଦହଇ ପାଣ୍ଡବ ବଳ ।୫୫।

ଯେତେକ ସଇନି ଅଇଲେ ଭୀମସେନର ତୁଲେ

ସମସ୍ତ ଦହନ ହୋଇଲେ ମୃଗସେନର ନାରାଜ ପଡିଲେ ।୫୬।

ୟେକାମାତ୍ର ରହିଲେ ଭୀମସେନ ମରୁତ ସାରଥି

ସଖା ସୋଦର କେହି ନାହିଂ ତାର କତି ।୫୭।

ନିଜବଳ ସଇନି ତାର ସମସ୍ତ ଅବସ୍ତା ଦେଖି

ଅରୁଣ ଉଲ୍ଲୋଳ ଧାରାଶ୍ରାବଣ ବହଇ ବେନି ଆଖି ।୫୮।

କ୍ରୋଧେଣ ରୋବଇ ସେ ପାଣ୍ଡବ ପଞ୍ଚାଣ

ସାରଥିକି ପ୍ରଣପତ୍ୟେ ସେ ବୋଲଇ ଭୀମସେନ ।୫୯।

ତୁ ମୋହୋର ପିଅର ଯେ ପିତାମହ ସରି

ସଖା ସୋଦର ମୋହୋର ସମସ୍ତ ଅପହାରି ।୬୦।

ନିଲଜ୍ଜେ ରହିଅଛି ଯେ ମୋହୋର ର ପଞ୍ଚୁଆତ୍ମା

କ୍ଷତ୍ରୀବର ସୋହୋଡ଼ ଯେ ସାଧିୁ ମହାତମା ।୬୧।

ଆମ୍ଭନ୍ତ କିମ୍ପା ନାଶ ନ କଲା ସେହୁ ରଣେ

ଜୀବନ୍ତେ କିସ ପିରୋଜନ ପ୍ରାପତ ହୋଉ ମରଣେ ।୬୨।

ସଖା ସୋଦରନ୍ତ ଯେ ସମସ୍ତ ମରାଇ

ଛତ୍ରୀକୁଳକୁ ଲାଜ ଯେ ବ୍ରତିବା କିସ ପାଇଂ ।୬୩।

ଭୋ ପିତାମହ ବେଗେ ତୁ ବାହା ମୋର ରଥ

ମୃଗସେନ ନ ମାଇଲେ କିସ ମୋହୋର ଜୀବିତ ।୬୪।

ଭୀମସେନକଇଂ ସମାର୍ଜଇ ସାରଥିବର ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ଅପଣ୍ଡିତ ଛତ୍ରୀ ତୁ ପ୍ରକୃତି ତୋର ଦୁଷ୍ଟ ।୬୫।

ଯଦ୍ୟପି କ୍ଷତ୍ରୀବର ସେ ଅଟଇ ଶୂରବନ୍ତା

ଅବଶ୍ୟ ହାରିବା ପଡ଼ିବା ସର୍ବଥା ନୋହୋଇ ଜିତା ।୬୬।

ୟେସନେକ ବିଚାରନ୍ତେ ଧାଇଂଲା ମୃଗସେନ

ହାବୋଡା ଶରକେ ଆଣି ମାଇଲା ବହନ ।୬୭।

ବଜ୍ରଗିରି ସମାନେ ନାରାଜ ତାର ପଡ଼ି

ଭୀମସେନ ରହୁବର ହୋଇଲା ସର୍ବ ଚୂରି ।୬୮।

ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱ ଭଙ୍ଗ ଯହୁଂ ହୋଇଲା ସାଂଗ୍ରାମେ

ପାଦଗତି ହୋଇ ଧାମଇ ବୀର ଭୀମେ ।୬୯।

ସାରଥିର ବଚନେ କରଇ ନିରେଖା

ରାଗେଣ ମାରୁତି ଯେ ଧର୍ମ କଲାକ ଉପେକ୍ଷା ।୭୦।

ବାଆନ ବାଆନ ଭାର ବୁଲାଇ ଗଦା ବେନି

ମୃଗସେନକଇଂ ପ୍ରହାର କଲା ଆକ୍ରଷଣ ମାତ୍ର ଘେନି ।୭୧।

ନିଦାଘକାଳେ ଯେହ୍ନେ ରାହୁର ତେଜ ଦିଶି

ସେହି ସରୂପେ ଭୀମସେନ ମୃଗସେନକଇଂ ଆକ୍ରେଷି ।୭୨।

ବୁଲାଇଣ ପ୍ରହାର କଲା ସେ ହିଡିମ୍ୱକୀର ନାହା

ଦେଖିଣ ମୃଗସେନ ପାତିଲା ବେନି ବାହା ।୭୩।

ଭୀମସେନ ଗଦା ପ୍ରହାରିଲା ଗଳଗାଜି

ମୃଗସେନ ଉପରେ ପଡ଼ି ଗଦା ଗଲା ଭାଜି ।୭୪।

କୋଇନ୍ତାଂକର ନନ୍ଦନ ଯହୁଂ ହୋଇଲା ଶୂନ୍ୟ ହାଥ

ଲୋହସାର ଗଦା ଘେନି ପ୍ରହାର କଲା ମୃଗସେନ ନରନାଥ ।୭୫।

ଦେଖିଣ ବ୍ରିକୋଦର ପାଡ଼ିଲା ବାମ ଅଙ୍ଗ

ମୃଗସେନ ଗଦାବେନି ହୋଇଲାକ ଭଙ୍ଗ ।୭୬।

ଗର୍ଜଇ ବ୍ରିକୋଦର ପାଇଣ ମହାଖଂଗ

ବଜ୍ରମୁଥକେ ପ୍ରହାର କଲା ମୃଗସେନର ଅଙ୍ଗ ।୭୭।

ମୃଗସେନ ପ୍ରହାର କଲାକ ବଜ୍ରମୁଥେ

ଘାୟେଣ ବଞ୍ଚାଇଲା ତାହା ପବନର ସୁତେ ।୭୮।

ଦେଖିଣ ମୃଗସେନ ନୃପତି ଯେ ଧାଇଂଲା ମହାକ୍ରୋଧେ

ଆକ୍ରେଷି ବ୍ରିକୋଦରକୁ ଧଇଲା ମାଲଯୁଦ୍ଧେ ।୭୯।

ପବନ ନନ୍ଦନ ଯେ ମହାବଳବନ୍ତା

ମୃଗସେନ ନୃପତି ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟେଣ ଜିତା ।୮୦।

ଭୁଜେ ଭୁଜ ଭିଡି ପାଦେଣ ପାଦ ଛନ୍ଦି

ଶିରେ ଶିର ପଡ଼ିତାଳ ହୃଦେଣ ହୃଦ ବାନ୍ଧି ।୮୧।

ସମର ସମ୍ଭର୍ବେ ବୀରେ ପଡ଼ିଲେ ମେଦିନୀ

ସତ୍ୟଯୁଗେ ସାଂଗ୍ରାମେ ଯେସନେକେ କେତୁ ମଙ୍ଗଳ ବେନି ।୮୨।

ତେସନେକେ ସାଂଗ୍ରାମେ ଯେ ପଡ଼ିଲା ମହାରୋଳ

ମୁଖରାବ ଶବଦ ଯେ ଶୁଭଇ ଗରୁଗୋଳ ।୮୩।

ଦେବ ଦାନବ ଯେ ପକ୍ଷ କିନ୍ନରମାନେ

ଭୟେଣ ତ୍ରାସିଲେ ନ ରହିଲେ ଶୂନ୍ୟସ୍ତାନେ ।୮୪।

ଶିରେ ଶିରେ ପଡ଼ିତାଳ କରନ୍ତେଣ ବେନି

ରଣଝଣ ଶବଦେ ଉଠଇ ଯେ ବହନି ।୮୫।

ଗଳଇ ରୁଧିର ଯେ ରୋମେ ରୋମେ ଶ୍ରୋଣି

ଦେହେ ଦେହ ଜଡ଼ି ହୋଇଲା ଯାମଳା ବୃକ୍ଷ ଜାଣି ।୮୬।

ଖାଇ ଖଣା ଆବର ଡିଙ୍ଗର ପର୍ବତ

ପଡ଼ିଣ ଧୂଳି ହୋଇଲେ ଗଡ଼ିଣ ଶରୀର ଘାତ ।୮୭।

ଦଲଦଲିତ ହୋଇଲା ସପତଦୀପା ପୃଥୀ

ମହାଭାରା ପାଇଣ ତ୍ରାସିଲା ବସୁମତୀ ।୮୮।

ଭୀମସେନକଇଂ ପଡ଼ିଲା ନୃପତି ମୃଗସେନ

ବକ୍ଷସ୍ଥଳେଣ ମାଡ଼ି ବସିଲା କୋପମନ ।୮୯।

ମହାନଗରକଇଂ ସିଂଘ ଯେହ୍ନେ ମାଡ଼ି ବସଇ ଆକ୍ରେଷି

ଭୀମସେନ ହୃଦଗତେ ତେହ୍ନେ ମୃଗସେନ ମାଡ଼ିବସି ।୯୦।

ଗନ୍ଧମାର୍ଦ୍ଦନ ମାଡ଼ି ଯେହ୍ନେ ବସଇ ମନ୍ଦର

ସେହି ସାଦ୍ରିଣେ ଦିଶଇ ମୃଗସେନ ମହାବୀର ।୯୧।

ବାମକର ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ ଦକ୍ଷିଣରେ ମୁଥ ମାରି

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରି ବୋଲଇ ରେ କେ ତୋତେ ରକ୍ଷା କରି ।୯୨।

ନୟନ କଟାକ୍ଷ କରି ଅଧରେ ଦନ୍ତ ଚାପି

ରାହୁର ତେଜ ପ୍ରାୟେ ମୃଗସେନ ବିକାଶଇ କାମରୂପୀ ।୯୩।

ଘାୟେଣ ନିଚେଷ୍ଟ ସେ ହୋଇଣ ମାରୁତି

ଶତଶୃଂଗ ପର୍ବତକୁ ସିମରଣା କଲା ଝାତି ।୯୪।

କନ୍ଦରବର ରାଜା ଭୀମସେନର ଅଙ୍ଗେ ବିଜେ

ପାଇଲା ସାଷ୍ଟାମ ସେ ପବନର ଆତ୍ମଜେ ।୯୫।

ୟେକଉତ୍ତର ଶତଶୃଂଗ ପ୍ରାକ୍ରମ ବ୍ରିକୋଦର ମହାବଳେ

ଲେଉଟାଇ ମୃଗସେନକୁ ଭୀମ ପଡ଼ିଲାକ ତଳେ ।୯୬।

ମହା ବଳବନ୍ତା ସେ ପବନର ସୁତେ

ଗାଢ଼େଣ ବସିଲା ସେ ମୃଗସେନ ହୃଦଗତେ ।୯୭।

କୋଇନ୍ତାର ନନ୍ଦନ ସେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ମହାଗରୁ

ବୁଡ଼ିଲା ନିଜ ଜୀବନ ଆଜ କେ ପାରୁ ରକ୍ଷାକରୁ ।୯୮।

ସୁମର ମୃଗସେନ ରେ ତୋହୋର ପିତା ମାତା

ସୁମର ପାମର ରେ ତୋହୋର ଇଷ୍ଟ ସେ ଦେବତା ।୯୯।

ଭୀମସେନ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ମୃଗସେନ ଶୁଣି

ଗର୍ଜିଣ ଭୀମସେନକୁ ଲେଉଟାଉଲା ବୀର ପୁଣି ।୧୦୦।

ଧାତିକାରେ ମାଡ଼ି ବସିଲା ଭୀମସେନର ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ

ପୁଣ ପୁଣ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସେ କରଇ ମହାବଳେ ।୧୦୧।

ଆରେ ଆରେ ପାମର ମହିମାଂ ତୋର ଧନି

ରେ ରେ ପାମର ସାଧୁ ତୋହୋର ପିଅର ଜନନୀ ।୧୦୨।

ରେ ରେ ପାମର ରେ ସାଧୁ ତୋହୋର ଦର୍ପ

ରେ ରେ ପାମର ମାନବ ତୋହୋର କେଉଣ ଗୁଣ ପ୍ରତାପ ।୧୦୩।

ରେ ରେ ପାମର କିସ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଦୁଷ୍ଟ କରୁଂ

ରେ ରେ ପାମର କେ ତୋତେ ଆଜ ରକ୍ଷା କରୁ ।୧୦୪।

ରେ ରେ ପାମର ତୋର ବିଦାରିବି ବକ୍ଷସ୍ଥଳ

ରେ ରେ ପାମର ଆଜ ପୂରିଲା ତୋର କାଳ ।୧୦୫।

ରେ ରେ ପାମର ତୁ କେଉଣ ପ୍ରଦେଶୀ

ରେ ରେ ପାମର ତୋତେ ଛନ୍ଦିଲା କାଳଫାଶି ।୧୦୬।

ରେ ରେ ପାମର ଅଗ୍ୟାନ ଦୁଷ୍ଟ ତୋର ହିୟା

ରେ ରେ ପାମର ଆଜ ବିଦାରିବି ତୋର କାୟା ।୧୦୭।

ରେ ରେ ପାମର କିମ୍ପେ ବାଜିଲୁ କାଳସର୍ପ

ରେ ରେ ପାମର ଅଗ୍ୟାନେ ବୁଡ଼ାଇଲୁ ୟେଡ଼େ ଦର୍ପ ।୧୦୮।

ରେ ରେ ପାମର ତୋର ମହିମା ପ୍ରଚଣ୍ଡ

ରେ ରେ ପାମର ତୋର ମୋଡ଼ିବି ଆଜ ମୁଣ୍ଡ ।୧୦୯।

ରେ ରେ ପାମର ତୁ ଜନ୍ମିଲୁ କେଉଣ ଦେଶେ

ୟେଥେ ସେ କାୟା ଗୋଟିରେ କରାଇଲୁ ଧ୍ୱଂସେ ।୧୧୦।

ଯହିଂ ଯାହାର କର୍ମରେ ଅଛଇ ଲେଖିତ

ଦଇବ ସେ କରଇ ନା କର୍ମଣା ଗଳହାଥ ।୧୧୧।

କେଉଂଣ ଦେଶେ ସେ କେବଣ ରାଜ୍ୟେ କେବଣ କୁଳେ ଜନ୍ମି

ବୁଡ଼ାଇଲୁ ନିଜ ଶରୀର ପଡ଼ିଲୁ ୟେ ଭୂମି ।୧୧୨।

ସ୍ୱର୍ଗରେ ଦେବଲୋକେ ପାତାଳେ ନାଗଲୋକେ

ମଞ୍ଚେଣ ନରଲୋକେ ଅଛନ୍ତି ଅନେକେ ।୧୧୩।

ୟୋ ତୋହୋର ଅବସ୍ତା ଯେ ସମସ୍ତ ଭୁବନ ଦେଖୁଂ

ୟେ ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟେଣ କେ ତୋତେ ପାରୁ ରଖୁ ।୧୧୪।

ଦୁରାପଦ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଯେ କରଇ ବୀରମଣି

ବିଚାରଇ ପ୍ରାଣେ ୟେହାକୁ ନାଶିବି ୟେହିକ୍ଷଣି ।୧୧୫।

ପୁଣି ବିଚାରଇ ୟେ କାହାର ତନୟେ

ସରୂପ ଲକ୍ଷଣ ଦିଶଇ ୟେ ଦିଗପାଳ ଅଂଶପ୍ରାୟେ ।୧୧୬।

ମାରିବି କି ମାରିବି ବୋଲି ବିଚାରଇ ପଞ୍ଚୁମନେ

ଯୁଗତେ ୟେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷୀ ୟେହାକୁ ବଧ କରିବି କେସନେ ।୧୧୭।

ପୁଣିହିଂ ମୃଗସେନ ପଚାରଇ ମୁଖ ଚାହିଂ

କେବଣ କୁଳେ ଜାତ ବାସ ତୋର କାହିଂ ।୧୧୮।

ଭୀମସେନ ପ୍ରତିଉତ୍ତର ଦିଅଇ ମାଲ ଯୁଦ୍ଧେଣ ହାରି

ମୁହିଂ ସେ ସୋମବଂଶୀ ବ୍ୟାସଂକ ଅଂଶକାରୀ ।୧୧୯।

ଚନ୍ଦ୍ରର ନନ୍ଦନ ସେ ବୁଧନାମେ ନୃପତି

ପୁରରବା ବୋଲିକରି ତାହାଂକର ସନ୍ତତି ।୧୨୦।

ପୁରରବା ନନ୍ଦନ ଆୟୁ ଦଣ୍ଡଧାରୀ

ନଘୋଷ ବୋଲିକରି ପୁତ୍ରେକ ତାହାଂକରି ।୧୨୧।

ନଘୋଷର ନନ୍ଦନ ଯେ ଅଟନ୍ତି ଯଯାତି

ୟେହାଂକର ନନ୍ଦନ ଯେ ପୁରୁନାମେ ନୃପତି ।୧୨୨।

ତାହାଂକର ନନ୍ଦନ ଯେ ନୃପତି ପ୍ରବୀର

ମନୁସାନନ୍ଦ ବୋଲିକରି ପୁତ୍ରେକ ୟେହାର ।୧୨୩।

ଇଳାବୀର ବୋଲିଣ ଯେ ତାହାର ନନ୍ଦନ

ଦୁଷ୍ୟନ୍ତ ବୋଲିକରି, ତାହାର ପୁତ୍ରେକ ଉତପନ୍ନ ।୧୨୪।

ଦୁଷ୍ୟନ୍ତ ରାଜାର ଯେ ଭ୍ରଥ ବୋଲି ୟେକ ତନୁ

ଭ୍ରଥର ନନ୍ଦନ ଯେ ହୋଇଲା ଭୂମନୁ ।୧୨୫।

ତାହାର ନନ୍ଦନ ହୋଇଲା ଯେ ବୀରଥ ବୋଲି ବତ୍ସ

ବୀରଥର ନନ୍ଦନ ଯେ ନାମ ବିଭୁରୀକ୍ଷ ।୧୨୬।

ବିଭୁରୀକ୍ଷ ନନ୍ଦନ ଯେ ନୃପତି ଶମ୍ଭୁରାଣ

କୁରୁନାଥ ବୋଲିକରି ତାହାର କୁମର ପଞ୍ଚାଣ ।୧୨୭।

କରୁର ନନ୍ଦନ ଯେ ପ୍ରତୀପ ନୃପତି

ପ୍ରତୀପ ନନ୍ଦନ ଯେ ଶାୟଂନ୍ତନ ମହାଯତି ।୧୨୮।

ଶାୟନ୍ତନୁର ନନ୍ଦନ ଯେ ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ଭୀଷ୍ମେ

ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲେ ୟେ ସେ ପାପ ଦୁଷୁକର୍ମେ ।୧୨୯।

ପାରେଶ୍ୱରଂକଭାରିଯା ଅଟନ୍ତି ସତ୍ୟବତୀ

ତାହାଂକର ନନ୍ଦନ ହୋଇଲେ ବେଦବ୍ୟାସ ମହାଯତି ।୧୩୦।

ବ୍ୟାସଂକର ନନ୍ଦନ ଯେ ପଣ୍ଡୁ ଧୃତିରାଷ୍ଟି

ପଣ୍ଡୁରାଜର ନନ୍ଦନ ଯେ ନୃପତି ଯୁଝେଷ୍ଠି ।୧୩୧।

ରାଜୁସି ଯାଗ ହୋ ସେ କରିବା ନିମନ୍ତେଣ

ମୁହିଂ ଅଇଲି ପଛିମ ଦିଗ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରିଣ ।୧୩୨।

ସମସ୍ତ ନୃପତି କଲାଇଂ ମୁହିଂ ସାଧି

ୟେ ପୃଥୀ ମଧ୍ୟେ ମୋତେ ସମାନ ନାହିଂ ଯୋଧୀ ।୧୩୩।

ଜରାସନ୍ଧକୁ ବଧ କଲି ମୁଂ ମାଲଯୁଦ୍ଧ କୁତୂହୋଳେ

ତୋତେ ହାରିଲି ମହାତମା କର୍ମର ଅବଳେ ।୧୩୪।

ମୃଗସେନ ବୋଇଲା ତୁ ଅଟୁ ଯେବେ ବ୍ୟାସବଂଶୀ

ଦେଖି ତଲୟେ କରି ସୁମରନି ଆସନ୍ତୁ ବ୍ୟାସ ମହଋଷି ।୧୩୫।

ମୃଗସେନର ବଚନେ ଭୀମସେନ ତଲୟେ କଲା ହୃଦଗତେ

ତତକ୍ଷଣେ ବିଜେକଲେ ବ୍ୟାସ ଭଗବନ୍ତେ ।୧୩୬।

ଦେଖିଲେ ଭୀମସେନର ଦୁସହ ଅବସ୍ତା

ଛାଡ଼ ଛାଡ଼ ମୃଗସେନ ହୋ ବଦନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା ।୧୩୭।

ବ୍ୟାସନ୍ତ ଦେଖି ସେ ମୃଗସେନ ପରିଣାମି

ନ ଛାଡଇ ୟେହାକୁ ଅବଶ୍ୟ ମାରିବି ଦେବସ୍ୱାମୀ ।୧୩୮।

ବ୍ୟାସ ବୋଇଲେଣ ତୁ ବାବୁ ଛାଡୁକିନା ବହନ

ୟେ ଆମ୍ଭର ସୋଦର ନାତି ଅଟେ ଭୀମସେନ ।୧୩୯।

ତୁ ଆମ୍ଭର ନନ୍ଦନ ୟେ ଆମ୍ଭର ପୁତ୍ରର ପୁତ୍ର

ସୋଦର ସୋଦର ବିବାଦୀ ତୁମ୍ଭେ ହେଉଛ କେମନ୍ତ ।୧୪୦।

ବ୍ୟାସଂକର ବଚନେ ସେ ଛାଡ଼ିଲା ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି

କୋଳରେ ମହାତ୍ମା ବସାଇଲେ ତଡ଼ତି ପୁତ୍ର ନାତି ।୧୪୧।

ମୃଗସେନକଇଂ ସମମାର୍ଜନା କରନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଯତି

ୟେ ତୋହୋର ପୁତୁରା ଆମ୍ଭର ଅଟଇ ନାତି ।୧୪୨।

ସୋଦର ଦେଖିଣ ସେ ସାନନ୍ଦ ମୃଗସେନ

ଭୀମସେନକଇଂ କୋଳେ ବସାଇଲା ବହନ ।୧୪୩।

ଗତ ପୁରାଣ ବାକ୍ୟ କହନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଯତି

ଭୀମସେନକଇଂ ବଞ୍ଚାଇଲେ ମୃଗସେନର ଉତପତ୍ତି।୧୪୪।

ବହୁତ କାଳର କଥା ବଞ୍ଚାଇଲେ ସାନନ୍ଦେ

ନ ଜାଣି ବ୍ରିକୋଦର ତୁ କିମ୍ପେ ପଶିଲୁ ୟେଡ଼େ ପରମାଦେ ।୧୪୫।

ମୃଗସେନ ବୋଲିକରି ୟେ ଯେବଣ ମହାବୀର

ୟେହାର ଜନ୍ମ ହୋଇଲାଉଂ ନାରାୟେଣ ଜନ୍ମ ହୋଇଲେନି
ଶତେକ ଅବତାର ।୧୪୬।

ଅନେକ ଯୋଗାଡ଼ କରାଇଲା ମୃଗସେନ

ସାନନ୍ଦେଣ ଭୋଜନ କରାଇଲା ଭୀମସେନ ।୧୪୭।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଦିଲେକ ପାବେନି

ହସ୍ତିନା ବିଜେ କରିବା ତାତ ନିଜ ବଳନ୍ତ ଘେନି ।୧୪୮।

ମୃଗସେନ ବୋଇଲା ରେ ସନ୍ୟ ସାଖା ମୋର ନାହିଂ

ୟେ ମେରୁ ମେଖଳେ ମୁଂ ୟେକା ଥାଇଂ ରହି ।୧୪୯।

ନ ଜାଣଇଂ ରାତ୍ର ମୁଂ ରେ ନ ଜାଣଇଂ ଦିବସ

ନ ଜାଣଇଂ ଯୁଗତେ ଚର ଆତଯାତ ପ୍ରଦୋଷ ।୧୫୦।

ନ ଜାଣଇଂ ଆଦିତ୍ୟ ମୁଂ ନ ଜାଇଂ ସୋମ

ନ ଜାଣଇଂ ଯମ ମୁଂ ଜାଣଇଂ ଧର୍ମ ।୧୫୧।

ନ ଜାଣଇଂ ଚନ୍ଦ୍ର ନ ଜାଣଇଂ ତ୍ରିପୁରାରି

ନ ଜାଣଇଂ ବ୍ରହ୍ମା ନ ଜାଣଇଂ ଦେବହରି ।୧୫୨।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ହୋ ଜୀବନ ତୋହୋର ଧନ୍ୟ

ତୋତେ ଭେଟିଲି ସ୍ୱାମୀ ମୋହୋର ସାର୍ଥୁକ ଜୀବନ ।୧୫୩।

ବ୍ୟାସେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ତୁମ୍ଭେ ଚଳ ବେଗ ହୋଇ

ରାଜାଗଣମାନନ୍ତ ସମସ୍ତ ନିଅ ଯା କଢ଼ାଇ ।୧୫୪।

ୟେ ବଚନ ଶୁଣି ବୋଇଲ ଭୀମସେନ

ବ୍ୟାସଂକର ମୁଖ ଚାହିଂ କରଇ ରୋଦନ ।୧୫୫।

ଭୋ ପିତାମହ ମୋତେ ହୋଇଲା ଅଯଶ

ଅକାରଣେ ସନ୍ୟ ମୋହୋର ହୋଇଲେ ପ୍ରାଣେ ନାଶ ।୧୫୬।

ମୃଗସେନର ଶହସ୍ର ଘାତେ ସନ୍ୟ ମୋହୋର ଲୋଟି

କେସନେକେ ୟେକା ରଥେ ମୁଂ ଯିବଇଂ ଲେଉଟି ।୧୫୭।

ହସ୍ତିନା ପୁରେ ଯାଇଂ ଚାହିଂବି କାହାର ମୁଖ

ସଖାନ୍ତ ମରାଇ କେନ୍‌ହେ ଯିବଇଂ ନିରେଖ ।୧୫୮।

କଉରୋବ ସଭାରେ ମୋତେ କରିବେ ଉପହାସ୍ୟ

ଜଗନ୍ନାଥଂକର କୋପେ ମୁହିଂ ଯିବଇଂ ପ୍ରାଣେ ନାଶ ।୧୫୯।

ଆସିବାର ବେଳେ ଆଗ୍ୟାଂ ମୋତେ ଦିଲେକ ଚକ୍ରଧର

ସନ୍ୟ ଗଣିତା ଦେବୁ ଆଣି ମୋହୋର ଛାମୁର ।୧୬୦।

ୟେସନେକେ ଆଗ୍ୟାଂ ମୋତେ ଦେଇଅଛନ୍ତି କେଶବ

କେସନେକେ ଯିବି ୟେଥୁଂ ସନ୍ୟର ଅଭାବ ।୧୬୧।

ଯେମନ୍ତେ ସନ୍ୟ ଜୀଅନ୍ତି ତାହା କର ମୁନିବର

ୟେ କଷଣୁଂ ପିତାମହ ପ୍ରତିକାର କର ।୧୬୨।

ବ୍ୟାସ ମହଋଷି ହୋଇଲେ ପରମ ଶାନ୍ତି

ବୋଇଲେ କେତେ କ୍ରୋଧକରୁ ଥିର ହୋଅ ହୋ ମାରୁତି ।୧୬୩।

ଭୀମର କ୍ରୋଧ ଦେଖି ଦୟା କଲେ ତପୀବର

ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଣି ସିଞ୍ଚିଲେ ସନ୍ୟର ଉପର ।୧୬୪।

ଗତପ୍ରାଣ ଜାଣିଥିଲେ ବୀରେ ପଡ଼ି

ଜୀବନ ପାଇ ଉଠିଲେ କରିଣ ସିଂଘରଡ଼ି ।୧୬୫।

କରେଣ ଶହସ ଧରି ଧାଇଂଲେ ମତ୍ତଭୋଳେ

ସନ୍ୟନ୍ତ ସମାର୍ଜଇ ପବନର ବାଳେ ।୧୬୬।

ବ୍ୟାସେ ବୋଇଲେ ହୋ ତୁ ବହନ ହୋଇ ଚଳ

ବାଟେ ପ୍ରମାଦ ତୋତେ ନ କରୁ କଟାଳ ।୧୬୭।

ବହନ ଘେନିଯାଅ ରାଜାଗଣମାନଂକୁ

ୟେକାମାତ୍ର କଟାଳ ନ କରିବୁ ବିରାଟକୁ ।୧୬୮।

ତାହାର ଇଚ୍ଛାୟେ ସେ ଯାଉ ସଭାସ୍ତାନେ

ୟେତେ ବୋଲି ବ୍ୟାସେ ତହୁଂ ଗଲେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନେ ।୧୬୯।

ମୃଗସେନକଇଂ ଘେନିଣ ସେ ପାଣ୍ଡବ ପଞ୍ଚାଣ

ପୁଣ ପୁଣ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ସେ ନୃପତି ପାଦ ତଳେଣ ।୧୭୦।

ପଛିମ ଦିଗ ସାଧି ଆସଇ ଭୀମସେନ

ଯେ ଯାହାର ସନ୍ୟ ଘେନି ଗଲେ ରାଜାଗଣ ।୧୭୧।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଅଗସ୍ତିଂକି ପରସ୍ତାବେ

ମୃଗସେନର ଚରିତ ତ ଅଶକ୍ୟ ମୁନିଦେବେ ।୧୭୨।

କାହାର ତନୟେ ୟେ କାହାର କୂଳେ ଉତପନ୍ନ

କାହାକୁ ସେବାକରି ଅମୃତ ପାଇଲା ମୃଗସେନ ।୧୭୩।

ଅଗସ୍ତି ବୋଇଲେ ତୁ ହୋ ଶୁଣ ମହାରାଜା ।

ୟେଥୁର ଚରିତ ତୋତେ କହିବା ମନୁଦ୍ୱିଜା ।୧୭୪।

ସୁରସିଦ୍ଧ ବୋଲିଣ ହୋ ୟେକଇ ସତ୍ୟଯୁଗେ

ଯୁଗ ବୟସେ ବ୍ୟାସେ ମୃଗୁଣୀ ସତସଙ୍ଗେ ।୧୭୫।

ମୃଗୁଣୀର ରଜେ ଯେ ବ୍ୟାସଂକର ବୀର୍ଯ୍ୟେ

ତହୁଂ ଜାତ ହୋଇଲା ୟେକଇ ଆତ୍ମଜେ ।୧୭୬।

ମନୁଷ୍ୟ ଶରୀର ଯେ ମୃଗର ମୁଣ୍ଡ ଗୋଟି

ଅମୃତ ଯୋଗରେ ତାକୁ ଜାତକଲେ ମୁନି ତପନିଷ୍ଠୀ ।୧୭୭।

ଅଭେଦ କବଚ ବଜ୍ରସେନ୍‌ହା ଲେପିଲେ ତାର ଅଙ୍ଗେ

ତ୍ରଇଲୋକେ ଜିଣନ୍ତା କେହୁ ନାହିଂ ସାଂଗ୍ରାମେ ତାର ସଙ୍ଗେ ।୧୭୮।

ମନୁଷ୍ୟ ଶରୀର ତାର ମୃଗର ମୁଣ୍ଡ ଗୋଟି

ମୃଗସେନ ନାମ ତେଣୁ ଦିଲେ ତପନିଷ୍ଠୀ ।୧୭୯।

ମେରୁ ମେଖଳେ ତାହାକୁ ରଖିଲେ ତପ ଦେଇ

ୟେକାନ୍ତେ ବିହରଇ ସଙ୍ଗତେ କେହି ନାହିଂ ।୧୮୦।

ଅମୃତ ପାନ ଦିଲେ ବ୍ୟାସ ମହାଯତି

ଅତୁଟ ଶରୀର ତାର କେବେହେଂ ନ ତୁଟି ।୧୮୧।

ଶୁଣିଲୁ କି ଯୋଗେଶ୍ୱର ହୋ ଯାହା କଲୁ ପୁଚ୍ଛା

ମୃଗସେନ ଜନ୍ମ ଶୁଣି ପୁରାଅ ମନବାଞ୍ଛା ।୧୮୨।

ଦଣ୍ଡଘେନି ବାହାର ସେ ପବନ ତନୟେ

ସଙ୍ଗରେ ଆସଇ ତାର ମୃଗସେନ ରାୟେ ।୧୮୩।

ଆହୋ ଧନୁମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ତ୍ରୟୋଦଶୀ ଚନ୍ଦ୍ରାବାରେ

ପୁନର୍ବସୁ ନକ୍ଷତ୍ରକୁ ଭୋଗ ସେ ଦିନରେ ।୧୮୪।

ସେ ଦିନ ନକ୍ଷତ୍ରେ ଭୀମସେନ ବାହୁଡ଼ଇ

ୟେଥିର ଚରିତ ଯେ କହିଲେ ମୁନେହିଂ ।୧୮୫।

ପଚ୍ଛିମ ଦିଗ ସମସ୍ତ ରାଜାମାନ ନିମନ୍ତି

ଚଳଇ ମାରୁତି ଯେ ହରଷ ଭାବମତି ।୧୮୬।

ଜୟ ଜୟ ମହମାୟା ଗୋ ଅନାଦି ଶକତି

ହେମବନ୍ତର ନନ୍ଦନୀ ଗୋ ଅଭୟା ପାର୍ବତୀ ।୧୮୭।

ଯୁଗାନ୍ତକ ପୁରୁଷ ଗୋ ବରିଲୁ ବିଶ୍ୱବାସୀ

ହଟକେଶ୍ୱର ପୁରେ ଯାହାର ତେଳ ପରକାଶି ।୧୮୮।

ଯୋଗେଣ ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ ମା ଗୋ ତୋହୋର ମହିମା ଉତ୍ତମି

କଳିକାଳ ନିବାରଣୀ ଗୋ ପ୍ରସନ୍ନେ ମହାବ୍ରହ୍ମୀ ।୧୮୯।

ମହାଯୋଗ ସାଧନୀ ଗୋ ଯୋଗିନୀ ତୋହୋର ରୂପ

ବାରଣ ନ ଯାଇ ମାଗୋ ଯାହାର ସରୂପ ।୧୯୦।

କ୍ଷଣେ ବୃଦ୍ଧା ମାଗୋ କ୍ଷଣେ ବାଳୁତ ରୂପ ଧରି

କ୍ଷଣକେ ଜଗମୋହିନୀ କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକେ ମହାନ୍ତାରୀ ।୧୯୧।

ମହାରୁଦ୍ର ମନ୍ତ୍ରେ ମାଗୋ ଅଭୟ କାମାଚ୍ଛୀ

ମନୁକଳ୍ପ ବଞ୍ଚାଇଲୁ ଅଜପା ଲୟେ ବାଞ୍ଛି ।୧୯୨।

କଣକଳ୍ପ ସାର୍ଥୁକ ଗୋ ନୀଳେନ୍ଦୀ ଦଳ ରୁଚି

ପ୍ରସନ୍ନେ ଅପର୍ଣ୍ଣା ଗୋ ମୁର୍ଦ୍ଧୁନି ପିଙ୍ଗଳାକ୍ଷୀ ।୧୯୩।

ଖଟ୍ୱାଙ୍ଗ ତମ୍ୱରୁ ଗୋ ଖଡ଼ଗ ତ୍ରିଶୁଳ ଚକ୍ର ବଜ୍ର କାତି

କେଶରୀବାହନୀ ଗୋ ଭ୍ରମଣି ନିଶାରାତି ।୧୯୪।

କଢ଼ା ଘୁମୁରା ମର୍ଦ୍ଦଳ ଗୋ ବିଜିଘୋଷ ଦାଉଣ୍ଡି

ମଧୁପାନେ ମତ୍ତା ଗୋ ମତୁଆଳ ନାଟଖଣ୍ଡି ।୧୯୫।

ପାତାଳେ ଚରଣ ଯାହାର ଅର୍ଦ୍ଧରେ ଗବନା

ପ୍ରସନ୍ନ ଖର ନିଃଶ୍ୱାସ ଗୋ ସୁଦିବ୍ୟ ମୁର୍ଦ୍ଧନା ।୧୯୬।

ମନୁମଥ ସୁନ୍ଦରୀ ଗୋ ସୟଳଜନ ଚିନ୍ତା

ପରଲୋକ ବାନ୍ଧବୀ ଗୋ ବାଞ୍ଛିତ ବରଦ୍ୟନ୍ତା ।୧୯୭।

ତବ ଚରଣେ ଭଗତି ବିନୟ ମୋର ସଦା

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ସେବଇ ଗୋ ସଉଭାଗୀ ନର୍ମଦା ।୧୯୮।

ମଙ୍ଗଳ ଶୁଭ ଯାହାର ଅଭୟେ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ

କିଞ୍ଛିତେ ଚିନ୍ତିଲେ ଫିଟାଇ ନାଶକର କାଳଫାଶୀ ।୧୯୯।

ଦ୍ରଶନେ ପ୍ରସନ୍ନ ଗୋ ପ୍ରସନ୍ନେ ସମସ୍ତ ପାପ ଖଣ୍ଡି

ଅଭୟେ ବର ଦାୟିନୀ ଗୋ ସିଦ୍ଧ ସାରୋଳ ନାମେ ଚଣ୍ଡୀ ।୨୦୦।

ତବ ପଦ୍ମପାଦେ ମୋର ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ସେବା

ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସକୁ ଅଭୟ ବର ଦେବା ।୨୦୧।

ଇତିଶ୍ରୀ ବିଷ୍ଣୁପୁରାଣ ସଭାପର୍ବ ବାଣୀ

ସଂସାର ଜନହିତେ ୟେକା ମୁଂ ବଞ୍ଚାଇଲି ଆଣି ।୨୦୨।

ପଛିମ ଦିଗ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ସମାପତ ୟେଥୁ

ସଂସାରକୁ ଦେଖାଇଲି ମୁଂ ମୁକତି ବାଟ ହେତୁ ।୨୦୩-୮୩୫୫।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପଚାରିଲେ ଅଗସ୍ତି ଦେବଂକୁ

ଉତ୍ତର ଦିଗେ ସାଧିଲା ଅର୍ଜୁନ ସକଳ ରାଜାମାନଂକୁ ।୧।

ଆବର କେଉଣ କୃତ ସେ କଲାକ ସର୍ବସାଚୀ

ୟେଥିର ଚରିତ ମୋତେ କହିବା ମୁନି ପାଞ୍ଚି ।୨।

ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଯେ କୁମ୍ଭଋଷିର ବଳା

ଶୁଣ ହୋ ଯୋଗପୁରୁଷ ଯୁଗାନ୍ତକ ମତିଭୋଳା ।୩।

ଉତ୍ତର ଦିଗେ ବିଜେ ଅର୍ଜୁନ ଚାଳିଶ ୟେକଉଣା ଚାଳିଶ
ସହସ୍ର ରାଜା ସାଧି

ଯମାଗୋଷ୍ଠ ରାଜାକୁ ରଥରେ ଅଛି ବାନ୍ଧି ।୪।

ମାତଳି ସାରଥିକୁ ବୋଲଇ ଫାଲଗୁନି

ଆକାଶକୁ ଚାଲ ହେ ମୋହୋର ରଥ ଘେନି ।୫।

ଇନ୍ଦ୍ରଦେବତାଂକୁ ଯାଇ ନିମନ୍ତିବା ସ୍ୱର୍ଗେ

ଅମର ଭୁବନକୁ ମୋର ରଥ ବାହା ବେଗେ ।୬।

ସ୍ୱର୍ଗ ମଞ୍ଚ ରାଜାମାନେ ସମସ୍ତେ ଛନ୍ତି ତୁଲେ

ହିମବନ୍ତ ପର୍ବତେ ସମସ୍ତ ଦଣ୍ଡ ଲାଇ ଶୁତିଲେ ।୭।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଯାଅ ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରଶସ୍ତେ

ୟେ ମୋହୋର ଥାଠ ସନ୍ୟ ଯୋଦ୍ଧାମାନଂକ ସହିତେ ।୮।

ରାଜାମାନେ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଆମ୍ଭର ଭଗତି ଘେନିମା

ଯମାଗୋଷ୍ଠ ରାଜାକୁ ଆମ୍ଭର ଗୋଚରେ ଛାଡ଼ିଦେବା ।୯।

ୟେହାକଇଂ ଘେନିଣ ଯେ ସମସ୍ତେ ଆମ୍ଭେ ଯିବୁ

ରାଜୁସି ଯାଗ ସଭାରେ ନେଇ ଦ୍ରଶନ କରାଇବୁ ।୧୦।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ନ ବୋଲ ୟେହାର ପାଇଂ

ଅଭାବି ନୃପତି ୟେ ୟେହାକଇଂ ସମ୍ପ୍ରତେ ମୋହୋର ନାହିଂ ।୧୧।

ଅବଶ୍ୟ ବନ୍ଧନ କରି ନେମଇଂ ସଭାକୁ

ଭୀମସେନ ଠାକୁର ସେ ୟେହାର ଦୋଷ ବିଚାରକୁ ।୧୨।

ଅନେକ କଷ୍ଠୋରେଣ ସେ ବୋଲଇ କିରୀଟୀ

ପାଷାଣ ରେଖ ଜାଣି ଯାହାର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ବାକ୍ୟ ଗୋଟି ।୧୩।

ଚଳନ୍ତି ରାଜାମାନେ ଥାଠ ସନ୍ୟ ଚଳାଇ

ମାତଳି ସାରଥି ସେ ଆକାଶକୁ ନେଲା ରଥ ବାହି ।୧୪।

ସତ୍ୱରେ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲା ସେ ସୋହୋଦ୍ରଲାର ପ୍ରାଣନାହା

ଅମର ଭୁବନକୁ ୟେବେ ବେଗକରି ମୋର ରଥ ବାହା ।୧୫।

ଅର୍ଜୁନ ବଚନେ ସେ ମାତଳି ସାରଥି

ପବନହୁଂ ବେଗ ରଥ ବାହିଲା ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱଗତି ।୧୬।

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ଦେଖିଲା ସେ ଦିନକର ନାଥେ ସ୍ୱାମୀ ।

ଆଦିତ୍ୟ ଦେବତାକୁ ଅରଜୁନ ପରଣାମି ।୧୭।

ଜୟତୁ ଜୟତୁ ଦେବ ଦିନକର ନାଥ ସ୍ୱାମୀ ।୧୮।

ଜୟ ଜୟ ଦିନକର ନାଥ ଅର୍କଦତ୍ୟ ନିବାରଣ

ସଂଗ୍ୟାର ବଲ୍ଲଭ ସ୍ୱାମୀ ତିମିରି ବିଦାରଣ ।୧୯।

ତୁ ଦେବ ଗଗନାଥି ପ୍ରତକ୍ଷେ ବ୍ରହ୍ମରୂପୀ

ୟେ ଗୋପ୍ୟାନ ରୂପ ସ୍ୱାମୀ ଜଗତେ କାୟା ବ୍ୟାପି ।୨୦।

ଦୁସହ ତିମିର ଯେ ଅନ୍ଧାର ଦର୍ପ ଧ୍ୱଂସି

ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟ ତାରଣ ନାଥ କ୍ଷୀରୋଦ୍ର ଗୋପ୍ୟବାସୀ ।୨୧।

ଅରଜ ଅବୀଜ ଯାହାର ଅମାତ୍ୟା ଅପିତା

ତୁହି ନ ଜାଣୁ ସ୍ୱାମୀ କେ ତୋହୋର ପିତା ମାତା ।୨୨।

ସୟଳ ଜନ ଚିନ୍ତାମଣି ନାଥ ଶୂନ୍ୟେ ରଥେ ଭ୍ରମୁ

ପ୍ରାତ ଆହନ୍ନିକ ସନ୍ଧ୍ୟା ନୋହନ୍ତି ତୋହୋର ଛାମୁ ।୨୩।

ଅକାରଣ ଅନଙ୍ଗମୟେ ଅଜୟେ ଜନ ଚିନ୍ତା

ଭଗତେ ଅଭଗତେ ନାଥ ତୁହି ସେ ବର ଦ୍ୟନ୍ତା ।୨୪।

ଅନନ୍ତ ଦେବତା ବୋଲି ପୁରାଣ ବେଦେ ଭାଷି

କେହିତ ବିଦିତ ନାହିଂ ତୋହୋର ତେଜ ପରକାଶି ।୨୫।

ପୁଣ୍ୟବନ୍ତ ପୁରୁଷଂକର ନାଥ ତୁହି ସେ ଦିବ୍ୟଚଛୁ

ସତ୍ୟ ତ୍ରେତୟା ଦ୍ୱାପର କଳି ସମସ୍ତ ତୁହି ଯେ ସ୍ରିଜିଅଛୁ ।୨୬।

ଦିବସ ରାତ୍ର ଦେବ ତୋହୋର ସେ କଲା

ତୋହୋର ଦେଖୁଂ ଦେଖୁଂ ନାଥ ସମସ୍ତ ନାଶଗଲା ।୨୭।

ଅସ୍ତୁକାର ପୁରୁଷନ୍ତ ନାଥ ତୁହି ସେ ଦେବ ପେଷି

ଯେ ଯାହାର ବାଞ୍ଚାୟେ ସେ ହୋଉଛନ୍ତି ଦେବ ଧ୍ୱଂସି ।୨୮।

ଚାରିଖାନି ଚଉରାଶି ଲକ୍ଷ ଜୀବଜନ୍ତୁ

ତୋହୋର ଦ୍ରୋଛନାୟେ ସିନା ନାଥ ସବୁଂକରି ବ୍ରତ ହେତୁ ।୨୯।

ନ ଜାଣି ସଂସାରେ ଦେବ ହେଉଛନ୍ତି ବଣା

ଗ୍ୟାନ ଚିନ୍‌ହି ନ ପାରି ନାଶ ହେଉଛନ୍ତି ଆପଣା ।୩୦।

ସାଧୁ ସାଧୁ ସ୍ୱାମୀ ୟେ ତୋହୋର ସପତ ହୟେ

ତୋହୋର ତେଜ ଲାଗି ସିଝିଲା ୟେହାଂକର କାୟେ ।୩୧।

ସ୍ୱାମୀ ସାଧୁ ସାଧୁ ୟେ ବିନତା ନନ୍ଦନ ଅରୁଣ

ୟେ ତୋହୋର ତେଜ ସହି କରଇ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ।୩୨।

ତୋହର ସ୍ୱରୂପ ସ୍ୱାମୀ ୟେହାଂକ ଆଷ୍ୟ ଅତୁଟ

ତୋହୋର ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ଥିଲେ ଯମଦଣ୍ଡ ନାହିଂ ଭେଟ ।୩୩।

ଅପାର ମହିଂମା ତୋର ସ୍ୱାମୀ ନ ସରଇ କହନ୍ତେ

ପ୍ରଣପତ୍ୟ ଫାଲଗୁନି ବିରଞ୍ଚି ନାରାୟଣ ପାଦଗତେ ।୩୪।

ପ୍ରସନ୍ନେ ପ୍ରତିଉତ୍ତର ଦିଲେକ ଦିନାଧି

ଯାଅ ଯାଅ ଅର୍ଜୁନ ତୋହୋର ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟ ହେଉ ସାଧି ।୩୫।

ରାଜୁସି ଯାଗ ଯେ ଯୁଝେଷ୍ଠି କରିବା ନିମନ୍ତେ

ତୁହି ବିଜେକଲୁ ଅରଜୁନ ଆକାଶ ବରଣର ଅର୍ଥେ ।୩୬।

ପ୍ରସନ୍ନେଣ ବର ତାକୁ ଦିଲେକ ଦେବରାଜା

ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧି ହୋଉ ତୁ ଆକାଶକଇଂ ବେଗେ ଯାଆ ଯା ।୩୭।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଛାମୁରେଣ ଦେଇ

ଅର୍ଜୁନ ଶୁତିଲା ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଳମ୍ୱିତ ହୋଇ ।୩୮।

ପ୍ରସନ୍ନେ ସନ୍ତୋଷ ଯେ ହୋଇଲେ ବିରଞ୍ଚି

ତହୁଂଣ ରଥ ଆଗକରି ଚଳଇ ସର୍ବସାଚୀ ।୩୯।

ସ୍ୱାମୀର ଆଗ୍ୟାଂ ଯେ ପରମାଣ କରି

ଚଳଇ ଅର୍ଜୁନ ଯେ ଆକାଶକୁ ବେଗକରି ।୪୦।

ଶୂନ୍ୟ ପୁରୁଷ ସମସ୍ତଂକୁ କରଇ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ବିଶ୍ୱଦେବା ସନକାଲୋକ ଆଦିକରି ସେ କରଇ ବରଣ ।୪୧।

ଭୁଅଲୋକ ପିତୃଲୋକ ଗ୍ରହଗଣ ଆଦିକରି

ଚନ୍ଦ୍ର ଦେବତାଂକୁ ସେ ଭେଟିଲା ଦୁତୀ ହରି ।୪୨।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଯେ ଦିଲେ ଛାମୁରେଣ ନେଇ

ଅର୍ଜୁନ ଶୁତିଲା ଛାମୁରେ ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇ ।୪୩।

ଅନେକ ବିନୋଇ ଯେ ଚନ୍ଦ୍ରଂକୁ କରଇ ତୁସ୍ତି

ପ୍ରସନ୍ନେ ସମସ୍ୟା ଯେ ଦିଅନ୍ତି ନିଶାପତି ।୪୪।

ବଦୟନ୍ତି ଶଶଧର ତୁ ଶୁଣ ରେ ଫାଲଗୁନି

ଅମରାଧି ନାଥଂକୁ ଯାଇଂ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କର ସସ୍ରଯୋନି ।୪୫।

ତୁ ତ ଆମ୍ଭର ବଂଶରେ ହସ୍ତିନା ଅଧୟକାରୀ

ପୃଥୀ ଭାରାଭର ନିମନ୍ତେ ତୁ ମଧ୍ୟସ୍ୱର୍ଗେ ଅବତରି ।୪୬।

ବାବୁ ଯେଉଂଣ କୃତ୍ୟ ରେ କରିଅଛୁ ମଧ୍ୟସ୍ୱର୍ଗେ

ବଂଶହିଂ ସାଧୁ ସାଧୁ ମୋହୋର ଅସଂଖ୍ୟ ପୁଣ୍ୟ ପୂର୍ବେ ।୪୭।

ଦେବତାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କର ଫାଲଗୁନି

ଆମ୍ଭେ ଯାଇଂ ସିନା ସଭାକୁ ଗ୍ରହଗଣନ୍ତ ସଙ୍ଗେ ଘେନି ।୪୮।

ଚନ୍ଦ୍ର ଦେବତାଂକୁ ନିମନ୍ତ୍ରିଣ ଧନୁର୍ଜୟେ

ଅଳକା ଭୁବନେ ବିଜୟେ ବାସବ ତନୟେ ।୪୯।

କୁବେର ଭୁବନ ଯେ ଦେଖଇ ଗହନ

ବିଶ୍ୱକର୍ମା ଲୋକେ ଘଟଣ କରୁଛନ୍ତି କମପୁରମାନ ।୫୦।

ଅନେକ ରତ୍ନ ଯୋଗାଡ଼ମାନ ନିର୍ବାଣ କରୁଅଛନ୍ତି ବେଗ ବେଗ

ପ୍ରବେଶ ସର୍ବସାଚୀ ଅଳକାନାଥ ଆଗ ।୫୧।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଯୋଗାଡ଼ ଯେ ଛାମୁରେ ଥୋଇଣ ଫାଲଗୁନି

କୁବେର ଦେବତା ଚରଣେ କରଇ ଦଇନି ।୫୨।

ଅଳକାର ନାଥ ଅର୍ଜୁନକଇଂ କୋଳେ ଧରି

ସମସ୍ତ କୁଶଳ ଯେ ବାରତାମନାନ ପଚାରି ।୫୩।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ରାଜୁସିଯାଗକଇଂ ଯିବା

ବୃନ୍ଦାଅର୍କ ମେଳେ ଷୋହଳ ଦିବସ ରହିବା ।୫୪।

କୁବେର ବୋଇଲେ ବାବୁ ଦେଖ ରେ ଫାଲଗୁନି

ପଦ୍ମେକ ବିନ୍ଧାଣି ଲାଗିଛନ୍ତି ଦିହବା ଯେ ରୟଣୀ ।୫୫।

ନାରାୟଣେ ଆଗ୍ୟାଂ ବାବୁରେ ଦେଇଛନ୍ତି ମୋତେ

ରତ୍ନ ଘଟଣ କରାଉଛନ୍ତି ଯାଗକୁ ଲାଗଇ ଯେତେ ।୫୬।

କୁବେରଂକ ବଚନେ ସେ ପାଣ୍ଡବ ବିବତ୍ସ

ଘଟଣାମାନନ୍ତ ଅର୍ଜୁନ ଦେଖିଲା ପ୍ରତକ୍ଷ ।୫୭।

ଦେଖିଣ ଫାଲଗୁନି ଯେ ଅନେକ ସାନନ୍ଦେ

ସୁମରଇ ପାର୍ଥିବ ସ୍ୱାମୀ ପରମାନନ୍ଦେ ।୫୮।

ତୁ ଦେବ ଜଗୁମୋହୋନ ଜଗତ ଅଧିକାରୀ

ତୋହୋର ପ୍ରସାଦେ ସେ ଆମ୍ଭେ ଧବଳିଲୁ ବସୁନ୍ଧରୀ ।୫୯।

ଯେତେ ଯେତେ ପ୍ରତାପୀ ୟେ ପୃଥୀର ରାଜାମାନେ

ୟେହାନ୍ତ ଜିଣିବାକୁ ଆମ୍ଭେ ସାମରଥ ୟେକା ତୋହୋର ପ୍ରସନ୍ନେ ।୬୦।

ତୁହି ସେ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଦେବ ସର୍ବଦା ସଂପକ୍ଷ

ତୋହୋର ପ୍ରସାଦେ ଆମ୍ଭେ ସମସ୍ତପୁରେ ଦଚ୍ଛ ।୬୧।

ଅନେକ ବିନୋଇ ସେ ପାଣ୍ଡବ ଫାଲଗୁନି

ଜଗନ୍ନାଥ ନାମ ଧରି ହୃଦେ କରଇ ଦଇନି ।୬୨।

କୁବେରକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରଇ ସର୍ବସାଚୀ

ମାତଳି ସାରଥି ରଥ ବେଗେଣ ବାହୁଅଛି ।୬୩।

ଚଳନ୍ତି ତୁରଙ୍ଗମେ ଯେ ପବନୁଂ ଆପାତେ

ଅମର ଭୁବନେ ପ୍ରବେଶ ବାସବର ସୁତେ ।୬୪।

ଆକାଶ ସଭାୟେ ବିଜୟେ ସହସ୍ରାକ୍ଷ

ଆସ୍ତାନ ତଳେ ଯାଇଂ ଉଭା ହୋଇଲା ବିବତ୍ସ ।୬୫।

ଦେଖିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ଅମରାଧି ନାଥ ସ୍ୱାମୀ

ପୁଣ ପୁଣ ଅର୍ଜୁନ ଯେ ବାସବ ତରେଣ ପରିଣାମି ।୬୬।

ଅନେକ ହରଷେଣ ଯେ ଦେବ ଆଖଣ୍ଡଳେ

ଅର୍ଜୁନକୁ ସୁରନାଥ ନେଇ ବସାଇଲେ କୋଳେ ।୬୭।

ଅନେକ ରତ୍ନ ଯେ ଆଭରଣ କଲେ ବୀର ପାର୍ଥେ

ପଚାରନ୍ତି ସୁରନାଥ ଅନେକ ପୁରୁଷାର୍ଥେ ।୬୮।

ରମ୍ଭା ଉର୍ବଶୀ ଯେ ମେନକା ଚିତ୍ରରେଖା

କାମସେଣା ମଦନିକା ମୋହିନୀ ଅମ୍ୱିକା ।୬୯।

ୟେହାଂକର ମୂଳେ ଚଉଷଠି କୋଟି ବିଳାସୁଣୀ

ଖଟନ୍ତି ଭରହରଷେ ସୁସ୍ୱର ଗାୟେଣୀ ।୭୦।

ଚଞ୍ଚପୁଟ ଚାଞ୍ଚପୁଟ ଘଟିତ ଉଦୁଘଟି

ମହା ମୋହିନୀ ସେ ତାଣ୍ଡବ ରସେ ଘଟି ।୭୧।

ବାସବର କୋଳେ ଯେ ବିଜୟେ ବିବତ୍ସ

ଅନେକ ସାନନ୍ଦେଣ ବୋଇଲେ ସହସ୍ରାକ୍ଷ ।୭୨।

ନୃତ୍ୟ ସରନ୍ତେଣ ଅନେକ ଯୋଗାଡ ଦେଇ

ତ୍ରିପୁତି କରାଇଲେ ଅର୍ଜୁନକୁ ଘେନିଣ ସୁରସାଇଂ ।୭୩।

ସମସ୍ତ ଦେବସ୍ତିରୀମାନେ କରେଣ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନି

ଅର୍ଜୁନକୁ ବନ୍ଦାପନା କରାନ୍ତି ସହସ୍ରଯୋନି ।୭୪।

ସମସ୍ତ ଗଣିକାୟେ ଅର୍ଘ୍ୟ ବନ୍ଦାବନ୍ତି ଧନୁର୍ଜୟେ

ସାଧୁ ସଆଧୁ ଅର୍ଜୁନ ତୋହୋର ଗର୍ଭଧାରୀ ମାୟେ ।୭୫।

ଦେବାଧି ଦେବଂକର ଯେ ସ୍ୱାମୀ ଶିରୋମଣି

ତୋତେ ତୋଳେ ବସାଇଲେ ଦୁତୀଇନ୍ଦ୍ର ଜାଣି ।୭୬।

ୟେକକ୍ଷଣକଇଂ ଜୀବନ ତୋର ସାଧୁ

ଚିରାନ୍ତନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନ ଛାଡୁ ତୋର କନ୍ଧୁ ।୭୭।

ଅନେକ ସୁଲଭ କହିଲେ ସମସ୍ତ ଯୁବତୀ

ନୟେନ ଦେଖନ୍ତେଣ ଅଶାନ୍ତି ଅତ୍ରିପୁତି ।୭୮।

ଈଶ୍ୱର ଯେ ଦହିଲା ଅନଙ୍ଗ କାମଦେବ

ଦୁତୀ ଅବତାରେ ତୁ ପ୍ରତକ୍ଷେ ସଦାଶିବ ।୭୯।

ଦିବାରାତ୍ରେ ଆମ୍ଭେ ତୋତେ ଦେଖିତେ ବଡ଼ ଇଚ୍ଛା

ସବୁରି ବଲ୍ଲଭ ହୋଇ ତୁ ପୂରାଅ ଆମ୍ଭ ମନବାଞ୍ଛା ।୮୦।

ପୁଣ ପୁଣ ଅନେକ ପ୍ରାର୍ଥନା ବାକ୍ୟ ବୋଲି

ବିରହ ଅସାଷ୍ଟମେ କେହି ନୁଆରନ୍ତି ଚାଲି ।୮୧।

କଷ୍ଟ କଷ୍ଟ ହୋଇ ଚଳନ୍ତି ନିଜ ବାସେ

ଅନୁବ୍ରତେ ଭାଳନ୍ତି ଦେବୀ ଯେ ଦିବସେ ।୮୨।

ଅର୍ଜୁନ ବଦନ ଚାହିଂ ବଦନ୍ତି ସୁରନାଥ

ବାବୁ କେବଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଅର୍ଥେ ବିଜୟେ କଲୁ ୟେଥ ।୮୩।

ଅର୍ଜୁନ ବିନୋୟୀ ହୋଇ ବୋଲଇ ବେନିକର ଯୋଡ଼ି

ସ୍ୱାମୀ ରାଜୁସି ଯାଗ ନିମନ୍ତେ ଅଇଲି ତୁମ୍ଭନ୍ତ ବରି ।୮୪।

ଉତ୍ତର ଦିଗେ ବିଜେକରି ସାଧିଲି ରାଜାମାନ

ବିଦ୍ୟାଧରମାନନ୍ତ ଘେନି ବିଜେ କରିବା ମଘବାନ ।୮୫।

ଇନ୍ଦ୍ର ପୁଚ୍ଛାକଲେ ବାବୁ ଶୁଣ ରେ ଧନୁର୍ଜୟେ

ଆଗହୁଂ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଆଗ୍ୟାଂ ଦେଇଅଛନ୍ତି ଦେବାଧି ଦେବରାୟେ ।୮୬।

ନନ୍ଦନ ବନର ଅଛି ଯେତେକ ପଂକୁ ଫଳ

ନାବେ ପୂରୋଇ ଦେଉଅଛଇ ନିତ୍ୟେ ଇନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଶସ୍ତ କୂଳ ।୮୭।

ବାବୁ ନାବ ପଖାଳି କରି ପଚିଶ ଖର୍ବ

କଦଳୀ ନଟିକାଳ ଆମ୍ୱ ପଣସ ଆଦି ସକଳ ଦ୍ରବ୍ୟ ।୮୮।

ଚତୁର୍ମାସ୍ୟାଉଂ ବହି ନେଉଛନ୍ତି ହସ୍ତିନା

ଆମ୍ଭେ ସେ ଯାଗର ଭୃତ୍ୟର ଭୃତ୍ୟ ସିନା ।୮୯।

ଅକ୍ଷତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ତାଂକୁ ଦିଲେକ ସର୍ବସାଚୀ

ସ୍ୱାମୀ ପୁତ୍ର ପଉତ୍ର ବିଦ୍ୟାଧରନ୍ତ ଘେନି ଯିବ ଯେତେକ
ତୋହୋର ଅଛି ।୯୦।

ସ୍ୱାମୀ ସୁରନାଥ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଅ ଯିବି ମୁହିଂ ବ୍ରହ୍ମାର ଭୁବନକୁ

ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବିଟି ପିତାମହ ଦେବତାଂକୁ ।୯୧।

ଶୁଣିଣ ପ୍ରସନ୍ନ ଯେ ହୋଇଲେ ମଘବାନ

ତୋଷେଣ ଦିଲେ ଆପଣାର ପୁଷ୍ୟକ ବିବାନ ।୯୨।

ବୋଇଲେ ୟେହି ବିବାନେ ବସି ଯେଉଂଣ ଭୁବନକଇଂ କରିବୁ ଇଚ୍ଛା

ୟେହିକ୍ଷଣି ଭେଟିବୁ ତୋହୋର ଯହିଂକି ମନବାଞ୍ଛା ।୯୩।

ସୁରନାଥ ବଚନ ଶୁଣି ସର୍ବସାଚୀ

ବିବାନେ ବିଜେକରି ଯଷୋବନ୍ତୀ ଭୁବନକଇଂ ଇଚ୍ଛି ।୯୪।

ଅର୍ଜୁନ ଆଗ୍ୟାଂଦିଲେ ମାତଳି ସାରଥିକି

ୟେ ଯମାଗୋଷ୍ଠ ରାଜାକୁ ତୁ ଥାଅ ସି ୟେଥେ ରଖି ।୯୫।

ମନେଣ ଚିନ୍ତିଲା ବୀର ବୀବାନେଣ ବସି

ଯଶୋବନ୍ତୀ ବ୍ରହ୍ମାପୁରେ ପ୍ରବେଶ ପାଥ ଆସି ।୯୬।

ହାହା ହୁହୁ ତିନିକୋଟି ଅଛନ୍ତି ଗନ୍ଧର୍ବେ

ଅର୍ଜୁନକୁ ଓଗାଳିଲେ ରଣମତ୍ତ ଗର୍ବେ ।୯୭।

କେରେ ମାନବ ତୁହି ରେ ଦିଗପାଳେ ନୋହିଂ

ବ୍ରହ୍ମାର ଭୁବନରେ ତୁରେ ପଶିଛୁ କାହିଂ ପାଇଂ ।୯୮।

ଆହୋ ! ବାସବର ନନ୍ଦନ ମୁଂ ପାଣ୍ଡବ ଫାଲଗୁନି

ତୁମ୍ଭେ ବିଦ୍ୟାଧରେ ମୋତେ କି ନିମନ୍ତେ ନ ଚିହ୍ନି ।୯୯।

ପିତାମହଂକୁ ନିମନ୍ତ୍ରିବି ମୁଂ ରାଜୁସିଯାଗ ଅର୍ଥେ

ମୁକୁଇଂ ପେଷିଲେ ସିନା ଯୁଝେଷ୍ଠି ନୃପତ୍ୟେ ।୧୦୦।

ବିଦ୍ୟାଧରେ ବୋଇଲେ ପାଥ କ୍ଷଣକେ ବିଶ୍ରାମ

ଜଣାଇଂ ଛାମୁକୁ ରାଇବା ତୋର ସତ୍ୟବାକ୍ୟ ହେଉ ଧର୍ମ ।୧୦୧।

କେବଣ କ୍ଷଣେ ତୁହୋ ହୋଇଅଛୁ ଜନ୍ମ

ବ୍ରହ୍ମାର ପୁରକୁ ଅଇଲୁ ସାଧୁ ତୋ ଜୀବନ ।୧୦୨।

ୟେମନ୍ତର ସମୟେ ବଶିଷ୍ଠ ତପୋଧନି

ପିତାମହର ଭୁବନକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତ ମହାମୁନି ।୧୦୩।

ଅର୍ଜୁନ ନମସ୍କାର କଲେ ବଶିଷ୍ଠଂକୁ ଦେଖି

ଅବଲୋକନେ ଚାହିଂଲେ କିଞ୍ଚିତେ ବେନି ଆଖି ।୧୦୪।

ଅର୍ଜୁନର କର ଯେ ଧରିଣ ବଶିଷ୍ଠେ

ପ୍ରଣପତ୍ୟ କରାଇଲେ ପିତାମହର ପାଦପୃଷ୍ଠେ ।୧୦୫।

ଅର୍ଜୁନକୁ ଦେଖି ଧାତା କିଞ୍ଚିତ ଦ୍ରହାସି

ମଉନେ ପିତାମହ ନ ଦିଲେ ସମାପି ।୧୦୬।

ଅର୍ଜୁନ ଶତ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଣପତ୍ୟ

କରଇ ତୁସ୍ତି ପାଥ ମସ୍ତକେ ଦେଇଣ ହାଥ ।୧୦୭।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଜଗତଗୁରୁଧାତା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଜଗତନାଥ କର୍ତ୍ତା ।୧୦୮।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପୁରଷ ଅବର୍ଣ୍ଣା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅତୁଟ ବଜ୍ରସେନ୍‌ହା ।୧୦୯।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ନିରଞ୍ଜନ ଗୋତ୍ରୀ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପିତାମହ ଅବୀର୍ଯୁଂ ଉତପତ୍ତି ।୧୧୦।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅଣାକାର ପୁରୁଷେ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅକ୍ଷୋଭ ଶୂନ୍ୟବାସେ ।୧୧୧।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଚିନ୍‌ହି ବାପ ମାୟେ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅକ୍ଷୟେ ଅବୟେ ।୧୧୨।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ସତ୍ୟ ସେ ଶୁଦ୍ଧଚେତା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଭୂତଭବିଷ୍ୟ ଗ୍ୟାଂତା ।୧୧୩।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ନବ ସୃଷ୍ଟି କରତା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଧାତା ଯେ ବିଧାତା ।୧୧୪।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଚତୁରାନନ ରୂପ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ନିର୍ଧୂମ ବନ୍‌ହି ସରୂପ ।୧୧୫।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଭୁବନ ଯଶୋବନ୍ତୀ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ତେଜମୂର୍ତ୍ତି ।୧୧୬।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ କମଣ୍ଡଳେ ଗଙ୍ଗା ଆଦି

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ବେଦଶାସ୍ର ମନ୍ତ୍ରବାଦୀ ।୧୧୭।

ଦେବ ଦେବ ଧାତୁବାଦ ପୁରଷ ପରମ ବନ୍ଧୁ

ଦେବ ଦେବ ବାରଣ ତାରଣ ସତ୍ୟ ସିନ୍ଧୁ ।୧୧୮।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଧାତା ଅନଙ୍ଗ ଦର୍ପ ଭଞ୍ଜା

ଦେବ ଦେବ ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା ରାକ୍ଷସ ବଳ ଖଞ୍ଜା ।୧୧୯।

ଦେବ ଦେବ ରୁଚିର ତନୁ ଧବଳାଙ୍ଗ

ଦେବ ଦେବ ନିଷ୍କଳଂକ ନିର୍ମଳ ଯାହାର ଅଙ୍ଗ ।୧୨୦।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ସିଦ୍ଧ ବଚନ ମୋକ୍ଷଗୁରୁ

ତେବ ଦେବ ଧାତାମୁଖେ ଚତୁର୍ବେଦ ପଢୁ ।୧୨୧।

ଦେବ ଦେବ ସତ୍ୟ ସର୍ବଦା ନିର୍ମଳମୟେ

ଦେବ ଧନଞ୍ଜୟେ ତୋହୋର ଚରଣେ ବିନୟେ ।୧୨୨।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଆଗେ ବ୍ରହ୍ମପଦ ଗୋଟି

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପକ୍ଷାନ୍ତେ ବିରଞ୍ଚି ପଦ ସେଟି ।୧୨୩।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଚତୁର ମୁଖ ଅଷ୍ଟଲୋଚନା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଯାହାର ଶରାରକୁ ଗାୟିତ୍ରୀ ବଜ୍ରସେହ୍ନା ।୧୨୪।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ରୁଦ୍ରେଣହିଂ ବିବାଦୀ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପଞ୍ଚୁବଦନେ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗଯୋଗ ସାଧି ।୧୨୫।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ତାରକ ବ୍ରହ୍ମଗ୍ୟାନ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ସିଦ୍ଧ ସାଧନ ଆସନ ।୧୨୬।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଜାତ ଅନ୍ତ ମଧ୍ୟସ୍ତାନ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ସାଧନ ବୋଧନ ବ୍ରହ୍ମଗ୍ୟାନ ।୧୨୭।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅରୂପ ଅକାଳ ଅକାମ

ଦେବ ଦେବ ପିତା ପିତାମହ ତୋର ନାମ ।୧୨୮।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଆଗେ ବ୍ରହ୍ମପଦ ଗୋଟି

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପକ୍ଷାନ୍ତେ ବିରଞ୍ଚିପଦ ସେଟି ।୧୨୯।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଚତୁର ମୁଖ ଅଷ୍ଟଲୋଚନା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଯାହାର ଶରୀରକୁ ଗାୟତ୍ରୀ ବଜ୍ରସେହ୍ନା ।୧୩୦।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ରୁଦ୍ରେଣ ଦେବହିଂ ବିବାଦୀ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ପଞ୍ଚୁବଦନେ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ଯୋଗ ସାଧି ।୧୩୧।

ଦେବ ଦେବ ଚତୁରାନନ ଚତୁର ବଦନେ ଦେବ ବାଚି

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଚାରିଖାନି ଚଉରାଶି ଲକ୍ଷ ଜୀବ ସଞ୍ଚି ।୧୩୨।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅଗ୍ୟାନ ପ୍ରାଣୀଂକି ଗ୍ୟାନ ଦ୍ୟନ୍ତା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ମନୁକଳ୍ପ ମହା ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା ।୧୩୩।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ମହାବିଦ୍ୟା ରୂପୀ

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ତପୋବ୍ରହ୍ମ ବ୍ୟାପି ।୧୩୪।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଅଲୋକିତ ଲୋକାନନ୍ ଆଦି

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଭଗତମତ୍ସଳ ସର୍ବସିଦ୍ଧି ।୧୩୫।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଉପାୟେଣ ସର୍ବସଞ୍ଚା

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ କାଳକାମ ନିଦ୍ରା ତିନିବଞ୍ଚା ।୧୩୬।

ଦେବ ଦେବ ପିତାମହ ଶୂନ୍ୟ ଅବକାଶ ପଦ୍ମଯୋନି

ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରାପତେ ଭାଷିଲା ସାରୋଳା ଦାସ ଶୂଦ୍ରମୁନି ।୧୩୭।

ଧାତାକୁ ବିନୋୟୀ କରି ପାଣ୍ଡବ ଫାଲଗୁନି

ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା ଚରଣେ ଯେ ବିନୟେ ଦଇନି ।୧୩୮।

ଅର୍ଜୁନ ବଚନେ ଯେ ବଦନ୍ତି ଦେବଗୁରୁ

ଯହିଂ ନିମନ୍ତେ ଅର୍ଜୁନ ସେ ବିନୟ ମୋତେ କରୁ ।୧୩୯।

ତୋହୋର ଜୀବନରେ କଲୁ ଯେତେ କୃତ୍ୟ

ମାନବ ହୋଇ ଚାରିଯୁଗେ ନାହିଂନା ୟେମନ୍ତ ।୧୪୦।

ଜଗମୋହନ ନାଥ ଯାହାକୁ ସଂପକ୍ଷ

ମାୟାୟେ ସକଳ ଯେ ଭିଆଇ ଶ୍ରୀବତ୍ସ ।୧୪୧।

ଆନନ୍ଦେ ବଦନ୍ତି ଦେବ ପଦ୍ମଯୋନି

ମଧ୍ୟପୁରେ ଜାତ ହୋଇ ସାଧୁ ସାଧୁରେ ଫାଲଗୁନି ।୧୪୨।

ଚଳ ଯା ଅର୍ଜୁନ ଆକାଶ ନିମନ୍ତ୍ରେ

ଆମ୍ଭେ ଯାଉଂ ସିନା ବୃନ୍ଦାଅର୍କ ସଙ୍ଗତେ ।୧୪୩।

ଛାମୁରେ ପାଦାଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇଣ ଧନର୍ଜୟେ

ପୁଣ ପୁଣ ଶତ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଣମ୍ୟ ବିନୟେ ।୧୪୪।

ବଶିଷ୍ଠ ପଉଲସ୍ତି ବାମଦେବ ଅଗସ୍ତି

ଦୁଭାସ୍ୟା ବାଲମୀକ ମାରକଣ୍ଡ ସର୍ବଯତି ।୧୪୫।

ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର ପାରେଶ୍ୱର ବ୍ୟାସେ ଭଗବନ୍ତେ

ଗଉତମ ଅଙ୍ଗିରା ଅଷ୍ଟବକ୍ର ସହିତେ ।୧୪୬।

ସବୁନ୍ତି ନିମନ୍ତ୍ରିଣ ପାର୍ଥ ପିତୃକାର୍ଯ୍ୟ ଅର୍ଥେ

ରାଜୁସି ଯାଗକୁ ଯିବା ଗୋସାଇଂମାନେ ବାଳଖିଳାଂକ ସହିତେ ।୧୪୭।

ସମସ୍ତେ ସନମତ କଲେ ପାର୍ଥର ବଚନ ଶୁଣି

ପିତାମହ ସଙ୍ଗତେ ଆମ୍ଭେ ଯିବୁ ୟେହିକ୍ଷଣି ।୧୪୮।

ଯୋଶୋବନ୍ତୀ ପୁରେ ପିତାମହଂକୁ ନିମନ୍ତ୍ରି

ସାଧୁ ଧନଞ୍ଜୟ ବୋଲି ପିତାମହ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି ।୧୪୯।

ବାହୁଡଇ ଅର୍ଜୁନ ଯେ ବାସବ ଭୁବନେ

ଅନେକ ସାନନ୍ଦେଣ ପୁଛନ୍ତି ମଘବାନେ ।୧୫୦।

ବ୍ରହ୍ମା ବୋଇଲେ ନାରଦ ମୁନିଂକ ହକାରି

ପାର୍ଥ ଅଇଲା ଆକାଶ ଦିଗବିଜେ କରି ।୧୫୧।

ତେତିଶ କୋଟି ଦେବତାଂକୁ କଲେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ଯମ ସଞ୍ଜୀବନୀ ପୁରକୁ ପାଥ ଯିବ ସେହିକ୍ଷଣ ।୧୫୨।

ପଣ୍ଡୁର ଅବସ୍ତା ଦେଖଇ ନିକି ସର୍ବସାଚୀ

ପିତାର କଷ୍ଟ ଦେଖିଲେ ଯମ ରାଜାକୁ କରିବ ବହୁତ ବାଚି ।୧୫୩।

ୟେ ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟ ଭୁବନରେ ଅରଜୁନ ମହାରଥା

ତାହାର କୋପନ୍ତେ କେହି ନାହିଂଟି ରଖନ୍ତା ।୧୫୪।

ତୁଯାଇ କହ ବାବୁ ଯମ ଦେବତାର ଆଗେ

ଆସ୍ତାନେ ପଣ୍ଡୁକୁ ବସାଇ ଅତି ବେଗେ ।୧୫୫।

ଅନେକ ଉପହାର ଦିବ୍ୟ ଅଳଂକାର ଦେଇ

ପଣ୍ଡୁର ଛାମୁରେ ଯମ ଥାଉ ଉଭାହୋଇ ।୧୫୬।

ପିତାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଦେଖି ଯମକୁ କରିବ ଅନୁଗ୍ରହ

ୟେସନକ ଚରିତ ତୁ କୃତାନ୍ତକ ଆଗେ କହ ।୧୫୭।

ପିତାର ବଚନେ ସେ ଚଳିଲେ ତପନିଷ୍ଠି

ସଞ୍ଜୀବନୀ ପୁରେ ଯାଇଂ ଯମକଇଂ ଭେଟି ।୧୫୮।

ପିତାମହ ବାରତା କହିଲେ ଯମର ଅଗ୍ରତେ

ଶୁଣିଣ ନାଶକର ପରମ ତୋଷଚିତ୍ତେ ।୧୫୯।

ପଣ୍ଡୁକୁ କରଇ ଅନେକ ପୁରୁଷାର୍ଥ

ଧର୍ମେଣ ପଞ୍ଚୁଗୋଟି ପୁତ୍ର କଲୁ ରାୟେ ଜାତ ।୧୬୦।

ରାଜୁସି ଯାଗ ଆରୋପଣ କଲେକ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ଖଣ୍ଡିଲୁ ହତ୍ୟାଦୋଷ ପାରଗଲା ସମସ୍ତ ଅରଷ୍ଟି ।୧୬୧।

ଧନ୍ୟ ତୋହୋର ଜନନୀ ପିଅର ଧନି ଧନି

ସନ୍ତାନ ଉପୁଜାଇଲୁ ଶୁଭ ଅନକୂଳ ଘେନି ।୧୬୨।

ନ ଜାଣି ଶୃଙ୍ଗାର ଯେ ମୂର୍ଖେ କରନ୍ତି ଅନିର୍ଯାପ

ଆପଣାକୁ ଅଗତି ବଂଶକୁ ହୋଅଇ ମହାପାପ ।୧୬୩।

ଆପଣେ ନ ଜାଣନ୍ତି ମତ୍ତଗର୍ବେ ହୋଅନ୍ତି ବଣା

ଆପଣାର କଲାଦୋଷ ଯମକୁ ବୋଲଣା ।୧୬୪।

ସୁକ୍ଷଣେ ପୁତ୍ର ଉପୁଜାଇଲୁ ରାୟେ ପଣ୍ଡୁ

ଧର୍ମ ବର୍ଦ୍ଧୁତେ ତୋହୋର ଅପାଦ ଯେ ଖଣ୍ଡୁ ।୧୬୫।

ୟେସନେକ ବନ୍ଦନା ଯେ କରଇ ନାଶକର

ପଣ୍ଡୁଂକୁ ବସାଇଲା ନେଇ କଣୟ ସଭାର ।୧୬୬।

ଉପରେ ମଣ୍ଡିତ ବାରସ୍ୱତୀ ଭୁବନ ଜାଣି

ନେତର ଚନ୍ଦ୍ରାତପେ ରତ୍ନ ଢଳନ୍ତି ଶୁଦ୍ଧମଣି ।୧୬୭।

ଛାମୁରେ ନୃତ୍ୟଗୀତ କରନ୍ତି ବନିତା

ଖଟନ୍ତି ବିଳସୁଣୀ ତାଣ୍ଡବ ରସଗୀତା ।୧୬୮।

ମୃଦଙ୍ଗ ତାଳ କଂସାଳ ବେଣୁ ବଇଂଶୀ ବାଦ୍ୟ

ସରଗୁଣା ଅଧାଟୀ ଗାୟନ ସୁସବଦ ।୧୬୯।

ୟେମନ୍ତର ସମୟେ ବୀର ଫାଲଗୁନି

ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବତା ଚରଣେ କରଇ ଦଇନି ।୧୭୦।

ଭୋ ତାତ ଯାଉଅଛି ମୁଂ ସଞ୍ଜୀବନୀ ପୁରେ

ପିତାଂକୁ ଦେଖିବି ମୋର ପିତୃଲୋକଂକ ସଙ୍ଗତରେ ।୧୭୧।

ଅର୍ଜୁନକୁ କୋଳେ ବସାଇ ବୋଲଇ ସହସ୍ରାକ୍ଷ

ବାବୁ ଯମକଇଂ କୋପ ନ ପୁଣ କରୁସି ବିବତ୍ସ ।୧୭୨।

ଅନାଦି ପୁରୁଷ ବାବୁ ଯାହାକଇଂ ଦିଲା ଦଣ୍ଡ

ପାପୀ ଲୋକଂକର ସେ ଦଳଣ କରଇ ପିଣ୍ଡ ।୧୭୩।

ବାବୁ ଜାତ କରଇ ବ୍ରହ୍ମା ସିନା ନାଶ କରଇ ଯମ

ୟେସନେକ ବେନି ଦେବତା ଅଟନ୍ତି ଯମଧର୍ମ ।୧୭୪।

ପୁଣ୍ୟବନ୍ତ ଲୋକଂକୁ ଅନେକ ବାଗେ ମଣ୍ଡଇ

ପାପୀଲୋକ ହୋଇଲେ ତାହାକୁ ଅନେକ ବାଗେ ଦଣ୍ଡଇ ।୧୭୫।

ଆପଣାର ଅର୍ଜିଲା ପାପ ସେ ଭୋଗ କରଇ ସବୁ

ନ ପୁଣ ଯମ ଦେବତାଂକୁ କୋପକରୁ ବାବୁ ।୧୭୬।

ଅନେକ ତିଆରି ପଠାଇଲେ ମଘବାନ

ତହୁଂଣ ନନ୍ଦୀଘୋଷ ରଥ ଆରୋହି ବିଜୟ ଅର୍ଜୁନ ।୧୭୭।

ମାତଳିଂକି ବୋଲଇ ସେ ସୁଭଦ୍ରାର ପ୍ରାଣନାହା

ସଞ୍ଜୀବନୀ ପୁରକୁ ଯେ ରଥ ବେଗେ ବାହା ।୧୭୮।

ବାସେବିର ବଚନେ ସେ ମାତଳି ସାରଥି

ସଞ୍ଜୀବନୀ ପୁରେ ରଥ ବାହିଲା ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି ।୧୭୯।

ବିଜୟେ ଫାଲଗୁନି ଯାଇ ନାଶକର ଭୁବନେ

ଦେଖିଣ ତରିଲେ ଅନେକ ଦୁର୍ଗତି ପାପୀଜନାମାନେ ।୧୮୦।

ନି କର୍ମ ତେଜିଣ ତରନ୍ତି ସର୍ବପାପୀ

ତ୍ରାସେ କାଳ ବିକାଳେ ପଳାଇଲେ ଶୂନ୍ୟଭୁବନ କ୍ଷେପି ।୧୮୧।

ଯମର ଆସ୍ତାନେ ଯାଇ ବିଜୟେ ଦୁତୀକୃଷ୍ଣ

ଦେଖିଣ ନାଶକର ହୋଇଲା ଅନେକ ତୁଷ୍ଟ ।୧୮୨।

ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନିଣ ଜନ୍ତୁରାଜା

ଅର୍ଜୁନର ପଦ୍ମପାଦେ କଲାକ ଦିବ୍ୟପୂଜା ।୧୮୩।

ପ୍ରତକ୍ଷେ ନାରାୟଣ ୟେ କୃଷ୍ଣ ଅବତାର ଦୁତୀ

ତବ ଦ୍ରଶନେ କରିଣ ମୋର ଖଣ୍ଡିଲା ଦୁର୍ଗତି ।୧୮୪।

ୟେ ତୋହୋର ବଦନ ଦେଖିଣ ଅଦ୍ୟାପି

ଇହଲୋକେ ପରଲୋକେ ତରିବେ ବହୁତ ପାପୀ ।୧୮୫।

ୟେତେକାଳ ଅନେକ ପୁଣ୍ୟ ମୋହୋର ଧନି

ୟେବେ ସେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇଲା ମୋହୋର ଭୁବନ ସଂଜୀବନୀ ।୧୮୬।

ଅନୁଗ୍ରହ ନାଥ କାର୍ଯ୍ୟ ତୋହୋର କିସ

ପୃଥୀ ଭରାଭର ଦର୍ପକୁ ତୁ କରନ୍ତା ଉଶ୍ୱାସ ।୧୮୭।

ତବ କାର୍ଯ୍ୟେ ଗମନ କି ମୋତେ କରି ଅନୁଗ୍ରହ

ସୋମବଂଶ ମଣ୍ଡନ ନାଥ ମୋତେ ସରୂପ କହ ।୧୮୮।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ଶୁଣ ନାଶକର ଦଇବତେ

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ଆମ୍ଭର ପିତାକାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ।୧୮୯।

ମଞ୍ଚଭୁବନ ପ୍ରାଣୀଂକି ତୁହି ସେ ଅଟୁ ମୂଳ

ତୋହୋର ଦୟାଭାବେ ବ୍ରତନ୍ତି ସକଳ ।୧୯୦।

ମମ ପିତା ପଣ୍ଡୁ ଅଛନ୍ତି କେବଣ ଥାନେ

ଦେଖିବି ପିତାଂକୁ ମୋହୋର ତୋହୋର ପରସନ୍ନେ ।୧୯୧।

ନାଶକର ବୋଇଲା ଦେବ ଶୁଣିମା ସବ୍ୟସାଚୀ

ଦେଖ ତୋହୋର ପିତାମହ ଯେବଣଠାରେ ବିଜେ କରିଅଛି ।୧୯୨।

ଆଗେଣ କୃତାନ୍ତେକ ଯେ ପଛେଣ ଫାଲଗୁନି

ଦିବ୍ୟ ସିଂଘାସନେ ଯମ ଦେବତା ଅର୍ଜୁନକୁ ଗଲା ଘେନି ।୧୯୩।

ବିଜୟେ ନରନାଥ ଅଭୟେ ସୋମବଂଶୀ

ଦିବ୍ୟ ସିଂଘାସନେ ଯେ ପଣ୍ଡୁରାଜା ଛନ୍ତି ବସି ।୧୯୪।

ଅନେକ ରତ୍ନ ଆଭରଣ ତାର ହୃଦେ

ଦେଖିଣ ଫାଲଗୁନି ଯେ ପରମ ସାନନ୍ଦେ ।୧୯୫।

ଶ୍ରୀକରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଯେ ଘେନିଣ ଅର୍ଜୁନ

ପଣ୍ଡୁର ପାଦତଳେ ପ୍ରଣମିତ ତୋଷମନ ।୧୯୬।

ଅର୍ଜୁନକୁ ଦେଖି ପରମ ସାନନ୍ଦ ମହାରାଜା

ତୋହୋର ପ୍ରସାଦେ ବାବୁ ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟେ ମୋତେ ପୂଜା ।୧୯୭।

କାଳାନ୍ତକ ଭୁବନ ୟେ ନିଶାଚର ପୁରୀ

ୟେ ପୁରେ ପୂଜା ମୋ ତବ ପ୍ରସାଦେଣ କରି ।୧୯୮।

କରପତ୍ର ଯୋଡ଼ିଣ ଯେ ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲା

ଆମ୍ଭର ପୁରେ ଦିନେ ନାରଦ ବିଜେକଲା ।୧୯୯।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ପଚାରିଲେ ହୋ କାହିଂ ଥିଲ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ଥିଲୁ ସଞ୍ଜୀବନୀ ପୁରୀ ।୨୦୦।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ପଚାରିଲେ ଦେବ ମୋର ପିତା ପଣ୍ଡୁ ନୃପତି

ଯମର ସଭାମଧ୍ୟେ ଦେଖିଲ କି ବ୍ରହ୍ମଯତି ।୨୦୧।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ଦେଖିଲୁଂ ଯେ ତୋହୋର ତାତ

ଅନେକ ହନ୍ତସନ୍ତ କରଇ ଜନ୍ତୁନାଥ ।୨୦୨।

ଯମରାଜର ସଭା ତିନି ପାବଚ୍ଛର ତଳେ

ହେଠମାଥ ହୋଇ ଉଭା ହୋଇଚି କାଖେ ଲାଇଂ କରସ୍ଥଳେ ।୨୦୩।

ବସ ବୋଲି ପଣ୍ଡୁଂକୁ ଯେ ନ ବୋଲଇ ଯମ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ପଚାରିଲେ ପିତା ମୋହୋର କଲା କେଉଣ ଅଧମ ।୨୦୪।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ମୁଂ ପଚାରିଲି ପଣ୍ଡୁଂକୁ

କେବଣ ପାପେ ନାଶକର ୟେତେକ ଶାସ୍ତି ବିହିଲା ତୁମ୍ଭଂକୁ ।୨୦୫।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଅଗ୍ରତେ ଯେ କହିଲେ ନାରଦେ

ତୋହୋର ପିତା ପଣ୍ଡୁ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା କଲା ହାଦେ ।୨୦୬।

ୟେତେ କହି ନାରଦେ ଗଲେ ଅର୍ନ୍ତଭାବେ

ଶୁଣିଣ ଉପହାସ କଲେକ କଉରୋବେ ।୨୦୭।

ପଣ୍ଡୁ ବୋଇଲେ ମୋତେ ନାରଦେ ନ ଦେଖିଲେ

ଗୁରୁପୁତ୍ର ନିମନ୍ତେ ହରି ୟେଥକୁ ଆସିଥିଲେ ।୨୦୮।

କୁମ୍ଭମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ଗୁରୁବାର ଚଉଠି

ଅଶ୍ୱିନୀ ନକ୍ଷତ୍ର ସେ ଦିନବେଳ ନବଘଟି ।୨୦୯।

ଗୁରୁପୁତ୍ର ଘେନି ହରି ଯେ ବାହୁଡ଼ିବା ବେଳେ

ମୋତେ ଦେଖିଲେ ଯମସଭାର ତିନି ପାବଚ୍ଛ ତଳେ ।୨୧୦।

ଯମଦେବତାଂକୁ ପଚାରିଲେ ଧନଞ୍ଜୟେ

ପିତାର କେବଣ ପାତକ କହସି ନିର୍ଭୟେ ।୨୧୧।

ତବ ମୁଖଂ ଶୁଣିମି ମୁଂ ସରୂପ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ

ବିନୟେ ଭଗତି ହୋଇ କହଇ କୃତାନ୍ତ ।୨୧୨।

ସ୍ୱାମୀ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ଅଟଇ ମହାପାପ

ଡରେହେଂ ଶାସ୍ତି ନ ବିହିଲି ତହିଂର ଅନରୂପ ।୨୧୩।

ତୁମ୍ଭେ ରାଜୁସି ଯାଗ ଆରମ୍ଭିଲ ଯେତେବେଳେ

ହତ୍ୟାଦୋଷ କ୍ଷୟେକରି ବସାଇଲି ୟେ ସ୍ୱର୍ଗ ମଣ୍ଡଳେ ।୨୧୪।

ସ୍ୱାମୀ ତୋହୋର ଛାମୁରେ କହିଲି ସରୂପ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ

ଶାସ୍ତିଦିଲେ ଦିଅ ନୋହିଲେ ନାଶ ହେ ବୀର ପାଥ ।୨୧୫।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ଯେବଣ ପ୍ରସ୍ତାବ

ନାଶକର ଦଇବତ ତୁ କରିବୁନା ସେହିଭାବ ।୨୧୬।

ଆବର କଥାୟେ ମୁଂ ପଚାରଇ ତୋତେ ଯମ

କେବଣ ପାପ ନାଶଯାଇଂ ଯେ କଲେ କେବଣ ଧର୍ମ ।୨୧୭।

ୟେ କଥା ସଞ୍ଚପିଣ ଶାହାସ୍ର ଯୋଗେ କହ

କୃତାନ୍ତ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଅବଧାନ ହୁଅ ।୨୧୮।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ କଲେ

ତଦ ଦୋଷ ବିନ୍ୟଶତି ହୁଅଇ ଅନ୍ନଦାନ ଦିଲେ ।୨୧୯।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ଗୋହତ୍ୟା ଦୋଷ କଲେ

ତଦ ଦୋଷ କ୍ଷୟେ ଯାଇ କୋଟିୟେ ତୀର୍ଥ କଲେ ।୨୨୦।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ସ୍ତିରୀହତ୍ୟା ଦୋଷ କଲେ

ତଦ ଦୋଷେ ନାଶଯାଇଂ ତ୍ରିପୁରା ଦେବତା ପୂଜିଲେ ।୨୨୧।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ଗୁରୁପତ୍ନୀ ହରିଲେ

ତଦ ଦୋଷେ ନାଶଯାଇଂ ବ୍ରହ୍ମଗ୍ୟାନ ସାଧିଲେ ।୨୨୨।

ମାତୃହରଣ ସୁରାପାନ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ସ୍ତିରୀ ଗୋହତ୍ୟା ବୃଷାଳୀପତି

ରଣଯାଗେ ଝାସ ଦିଲେ ସମସ୍ତ ନାଶଯାନ୍ତି ।୨୨୩।

ଯମ ଦେବତା କହିଲେ ଅର୍ଜୁନର ଆଗେ

ପଞ୍ଚୁମହାପାତକ ବଂଶେ କଳଂକ ଥିଲେ କ୍ଷୟେ ଯାଇ କଲେ
ରଣଯଗ୍ୟେଂ ।୨୨୪।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ପରଦାରା ହରନ୍ତେ ପାପ ଦୋଷ

ଷଣ୍ଢ ଷଣ୍ଢୁଣୀ ଦାନ ଦିଲେ ସେ ପାତକ ହୋୟେ ଧ୍ୱଂସ ।୨୨୫।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ପରଦ୍ରବ୍ୟ ଚଉର୍ଯ୍ୟକାରୀ

ସଦାଶିବେ ପ୍ରସାଦ କଲେ ସେ ପାତକ ଅପହରି ।୨୨୬।

ଯମ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ପରଭୂମି ଯେ ହରନ୍ତି ବଳେ

ପୁଷ୍କରିଣୀ ଖୋଳାଇଲେ ସେ ପାପ ଧ୍ୱଂସ ନା ଯାଇ ଦାନଜଳେ ।୨୨୭।

ଯମ ବୋଇଲେ ଯେ ଅଦୋଷେ ବୃକ୍ଷ ଚ୍ଛେଦନକାରୀ

ବିପୁଳ ଘରଦାନ ଦିଲେ ସେ ଦୋଷୁଂ ଯାଇ ପାରି ।୨୨୮।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ବିଶ୍ୱାସଘାତକ ଦୋଷ

ପ୍ରାଗେ ଝାସ ଦିଲେ ସେ ପାପ ଯାଇ ନାଶ ।୨୨୯।

ଯମ ବୋଇଲା ଦିଲି ଆତ୍ମାପାତେକ ଦୋଷ

କେବେହେଂ ନ ନେଉଟଇ ସେ ପଡ଼ଇ ନର୍କବାସ ।୨୩୦।

ଯମ ବୋଇଲା ଦେବ ଯେ ପରଜୀବ ହରଇ

ଶିବେ ଶତେପଳ ଚନ୍ଦନ ଲେପ ଦିଲ ସେ ଦୋଷ ପାରଯାଇ ।୨୩୧।

ସ୍ୱାମୀ ଯେବଣ ପ୍ରାଣୀ ହରନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମସ୍ୱୀ

ଗୋଦାନ ଦେବ ମଣିକର୍ଣ୍ଣିକା ବାଣରାଶୀ ।୨୩୨।

ଯମ ବୋଇଲେ ଯେ ଜନ ହରଇ ବିଧବା ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

ଯମ ଦଣ୍ଡୁ ନ ଉତୁରଇ ନର୍କେ ତାହାକଇଂ ଗଣି ।୨୩୩।

ଯମ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଯେ ମାନୀତି ତିରୀ ହରଇ

ତଦ ଦୋଷ ହରଇ ଯେ ସାଗରେ ଝାସି ପାରଇ ।୨୩୪।

ଯମ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଯେ ସଭାରେ କହଇ ମିଥ୍ୟା

ତଦ ଦୋଷ ପାରଯାଇ କ୍ଷୀରୋଦ୍ରେ ଯେବେ ତିନ୍ତଇ ମଥା ।୨୩୫।

ସ୍ୱାମୀ ଧନଲୋଭେ ସନ୍ତତି ବିକନ୍ତି ଯେବଣ ପ୍ରାଣୀ

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ସେହୁ ହୁଅନ୍ତି ହାଡ଼ିଆଣୀ ।୨୩୬।

ଯମ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ଯେ କଲାକୃତ୍ୟ ବିକି

ଅଚ୍ଛବେ ଜାତ ହୋଅଇ ଅଚ୍ଛବେ ତାହାକଇଂ ଲେଖି ।୨୩୭।

ଯମ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ଯେ ଗୋପଛ ଭୂମି ହରଇ

ତଦ ପାତକ ହରଇ ଯେ ହିରଣ୍ୟ ଦାନ ଦେଇ ।୨୩୮।

ଯମ ବୋଇଲା ମାତା ପିତାରେ ଯେ ନ ଦିଅଇ ଅନ୍ନ

ପ୍ରାଗେ ଝାସ ଦିଲେ ସେ ଖଣ୍ଡଇ ପାପମାନ ।୨୩୯।

ଯମ ବୋଇଲା ଗୋସାଇଂ ଯେ ପୋଷିଲା ଜନ୍ତୁ ମାରଇ

ତିଳ ହିରଣ୍ୟ ଦାନ ଦିଲେ ସେ ତହିଂର ଦୋଷ ହରଇ ।୨୪୦।

ଯମ ବୋଇଲା ଯେ ନିୟମ କରଇ ଶିବଆଳେ

ପୁଣ ପୁଣ ଜାତ କରଇ ତାହାକୁ ଅଚ୍ଛବର କୋଳେ ।୨୪୧।

ନାଶକର କହଇ ସ୍ୱାମୀ ଅନେକ ମହାଦୋଷ

କହନ୍ତେ ପାତକ କେ କରିବ ପ୍ରକାଶ ।୨୪୨।

ଯମ ବୋଇଲେ ଦେବ ଶୁଣିମା ବୀର ପାଥେ

ଅପାର ପାତକ ଦେବ ନ ସରଇ କହନ୍ତେ ।୨୪୩।

ପାତେକ ଖଣ୍ଡଇ ଦେବ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ କଲେ

ନାନା ପାତକ ଖଣ୍ଡଇ ଶ୍ରୀବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ ଶୁଣିଲେ ।୨୪୪।

ଗ୍ୟାନେ ଅଗ୍ୟାନେ ଯେବେ କରନ୍ତି ଦୁଷୁକୃତ

ମୁକତିକଇଂ କାରଣ ଅଛି ଶୁଣିଲେ ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ ।୨୪୫।

ସକଳ ଦୁଷୁକୃତ ହରିବାକୁ ନାରାୟଣହିଂ ସେ ମୂଳ

ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ ୟେ ପବିତ୍ର ପୁଣ୍ୟଜଳ ।୨୪୬।

ଧର୍ମ ଅର୍ଥ କାମ ମୋକ୍ଷ ବୁଝିଲେ ଅଛି ସବୁ

ୟେଥି ନିର୍ଗୁଣ ହୋଇ ଶରୀର ବୁଡ଼ାଇବୁ ।୨୪୭।

ୟେଥି ତୀର୍ଥ ଲୋଡ଼ିବୁ ସବୁ ୟେଥିପାଇଂ

ଅର୍ଜୁନ ଅଗ୍ରତେ ଯମ ଦେବତା କହଇ ବୁଝାଇ ।୨୪୮।

ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ ଯେ ପଢ଼ନ୍ତି ଶୁଣନ୍ତି ହୃଦଗତେ

ତାହାନ୍ତ ଶାସ୍ତି ମୁଂ ଦେଇ ନୁଆରଇ କଦାଚିତେ ।୨୪୯।

ଦାନ ସାଗର ଯେ ଯଗ୍ୟଂର ଫଳଶ୍ରୁତି

ଆଷ୍ୟ ଧନ ପୁତ୍ର ବାଞ୍ଚିଲେ ଅଛଇ ଯେ ୟେଥି ।୨୫୦।

କଳିକାଳ ପାତକ ୟେ ହରିବା ନିମନ୍ତେ

ମନୁଷ୍ୟ ଅବତାରେ କେଶବ ଜାତ ୟେଥେ ।୨୫୧।

ଆହୋ ଯାହା ସେ କହିଲେ ଅର୍ଜୁନର ଆଗେ ଯମଦେବତା

ମୁହିଂ ତାହା ସଞ୍ଚପି କହିବାକୁ କିସ ଯେ ଶକତା ।୨୫୨।

ସକଳ ଜନର ନାରାୟଣ ଯେ ଅଧିକାରୀ

ବୁଡ଼ନ୍ତେଣ ସଂସାରେ ସେହି ସେ କରଇ ପାରି ।୨୫୩।

ତୁଳସାର ବଲ୍ଲଭ ଶତ ସହସ୍ର ଗତେ

ବୋଲନ୍ତି ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସ ସୁଜନ ଜନହିତେ ।୨୫୪।

ଆହୋ ଅନେକ ବିନୋୟୀ କହିଲା ଯମଦେବତା

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ଭାରଥ ମହାରଥା ।୨୫୫।

ପଣ୍ଡୁ ବୋଇଲା ବାବୁ ପରମ କଲ୍ୟାଣ ହୋଅସି

ବଂଶ ନିଷ୍କଳଂକ ହୋଉ ଆରୋପଣ କରସି ରାଜୁସି ।୨୫୬।

ପଣ୍ଡୁରାଜା ଯମରାଜା ଦୁହିନ୍ତି ନିମନ୍ତ୍ରି

ଚଳଇ ପାର୍ଥ ଯେ ଅନେକ ତୋଷମତି ।୨୫୭।

ଶୂନ୍ୟପୁରୁଷ ମେଳେ ଭୃଗୁ ବୃହସ୍ପତି

ହିରଣ୍ୟ ହେମବନ୍ତ ସବୁନ୍ତି ନିମନ୍ତ୍ରି ।୨୫୮।

ଯକ୍ଷ କିନ୍ନର ଗ୍ରହଗଣ ଆଦିକରି

ଆକାଶେଣ ନିମନ୍ତ୍ରିଲା ସେ ବାସବି ଦିନାଚାରି ।୨୫୯।

ମାତଳିକି ବୋଇଲା ରଥ ବାହସି ବହନ

ଦ୍ୱାରାବତୀ ପୁରକୁ ଯିବା ବୋଇଲେ ଫାଲଗୁନ୍ୟ ।୨୬୦।

ମାତଳି ବୋଇଲା ଦେବଦେବ ଜଗନ୍ନାଥେ

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ସଭାରେ ବିଜେ କରିଅଛନ୍ତି ଅଚ୍ୟୁତେ ।୨୬୧।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲା ତହିଁ ରାଜା ଉଗ୍ରସେନ

ଅଛନ୍ତି ସାତବଂଶ ଯେ ଯାଦବ ବୀରମାନ ।୨୬୨।

ଆବର ବିଶେଷେ ସେ ବଳରାମ ଦେବେ

ମୋହୋର ନିମନ୍ତ୍ରଣ ନ କଲେ ସେ କିଂପାଇଂ ଆସିବେ ।୨୬୩।

ଯଦ୍ୟପି ଜଗନ୍ନାଥେ ବୋଲିବେ ଅଭ୍ୟାଥୀ

ଆମ୍ଭର ନ ବରିଲେ ନ ଯାନ୍ତି ହଳପତି ।୨୬୪।

ବାହଇ ମାତଳି ଯେ ରଥ ବେଗକରି

ବିଜୟେ ପାର୍ଥ ଯାଇଂ ଦ୍ୱାରାବତୀ ପୁରୀ ।୨୬୫।

ଦେଖିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ନୃପତି ଉଗ୍ରସେନ

ସଭାୟେ ବିଜେକଲେ ଯାଇ କୋଇନ୍ତା ନନ୍ଦନ ।୨୬୬।

ଅର୍ଜୁନର ଆଗମନ ବାରତା ଦେବ ଶୁଣି

ଆପଣେ ବିଜେକଲେ ଦେବ ହଳପାଣି ।୨୬୭।

କାମପାଳଂକୁ ଦେଖି ଅର୍ଜୁନ ରଥ କଲାକ ତେଜ୍ୟା

ବଳରାମଂକ ପାଦତଳେ କଲାକ ଅର୍ଘ୍ୟପୂଜା ।୨୬୮।

ଚରଣେ ଶତ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପରିଣାମି

କଲ୍ୟାଣ ବାଞ୍ଚା ଯେ କରନ୍ତି ବଳରାମ ସ୍ୱାମୀ ।୨୬୯।

ଅର୍ଜୁନର ଆଗତ ବାରତା ଯେ ଶୁଣି ବାସୁଦେବର ପୁତ୍ରମାନେ

ବାସୁଦେବର ପୁତ୍ରମାନେ ପାଦାଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ ପୂଜା କରନ୍ତି
ଫାଲଗୁନ୍ୟେ ।୨୭୦।

ପଦ୍ମନ ସାମ୍ୱ ଗଦ କୁମାର ମୋକ୍ଷପାନ

ୟେହାଂକର ମୂଳେ ଲକ୍ଷେ ଷାଠିୟେ ସହସ୍ର ଅଶିୟେ ନନ୍ଦନ ।୨୭୧।

ଅର୍ଜୁନର ଚରଣ ତଳେ ସମସ୍ତେ କରନ୍ତି ପୂଜା

ପୁତ୍ରନ୍ତ ଚୁମ୍ୱନ ଦିଅଇ ସେ ବାସବର ଆତ୍ମଜା ।୨୭୨।

ନିମନ୍ତ୍ରିଣ ଯୋଗାଡ଼ ଘେନିଣ ଫାଲଗୁନି

ବଳରାମଂକ ପାଦାପଦ୍ମେ ସେ କରଇ ଦଇନି ।୨୭୩।

ଉଗ୍ରସେନ ସହିତେ ସାତବଂଶ ରାଜଦେବା

ସବୁନ୍ତି ନିମନ୍ତ୍ରଇ ଚାଲ ହସ୍ତିନାକୁ ଯିବା ।୨୭୪।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ସେ ଦେବ କାମପାଳ

ହୋଇଲେ ସଜ ସ୍ୱାମୀ ସାତବଂଶର ଯେତେକ ମହୀପାଳ ।୨୭୫।

ଉଗ୍ରସେନ ସହିତେଣ ସମସ୍ତ ପୁତ୍ରମାନେ

ଅନେକ ସାନନ୍ଦେ ଆରୋହନ୍ତି ଅଶ୍ୱଗଜ ବିମାନେ ।୨୭୬।

ଅନେକ ରତ୍ନ ଆଭରଣ ଦିବ୍ୟବେଶ

କୁସୁମ ମଣ୍ଡନ ପରିହରଣ ଦିବ୍ୟବାସ ।୨୭୭।

ଯଦୁବଂଶ କୃଷ୍ଣବଂଶ ଭୋଜବଂଶ ହଇହୟ ବଂଶ

ଚୁହାଣ ବଂଶ ଅନ୍ଧେକ ବଂଶ କୁକ୍‌କୁର ବଂଶ ଯେ ବିଶେଷ ।୨୭୮।

ଅସଂଖ୍ୟ ସନ୍ୟବଳ ଦ୍ୱାରିକାରୁ ବାହାରି ଥାଠ

ଘୋଟିଲା ସିନ୍ଧୁର ଉତ୍ତର କୂଳ ଚଉବିଂଶ ଯୋଜନ ବାଟ ।୨୭୯।

ତାଳଧ୍ୱଜ ରଥେ ସ୍ୱାମୀ ବିଜୟେ କାମପାଳ

ଶ୍ରୀଭୁଜେ ଶୋଭାବନ ଯାର ମୂଷଳ ବଜ୍ରଫାଳ ।୨୮୦।

ଚୋଖାର ତୁରଙ୍ଗମ ପବନୁଂ ବେଗ ବାଜୀ

ଘୋଟନ୍ତି ଗଗନ ପନ୍ଥେ ବାରଣ ମହାତେଜି ।୨୮୧।

ବିହଡ଼ନ୍ତି ମହାନାଗ ଯେ କରିବର ମହାଦନ୍ତା

ଚତୁରଙ୍ଗ ବଳ ସନ୍ୟ କେ କରିବ ଗଣିତା ।୨୮୨।

ସୁନ୍ଦର ସୁକୁମାର ବିପୁଳ ଠୁଳ କାୟା

ଯମର କାଳଦଣ୍ଡେ ୟେହୁ ଅଟନ୍ତି ନିର୍ଭୟା ।୨୮୩।

ଆଗେଣ ବାଟ କଢୟେ ପାଣ୍ଡବ ଫାଲଗୁନି

ପଛଣେ ଯାଦବ ବଳ କ୍ଷେପନ୍ତି ସଇନି ।୨୮୪।

ଝଲକନ୍ତି ରତେ ତିମିର ବିଦାରଣ ମଣି

ଜଣେ ଜଣେ ବିକାଶନ୍ତି ବାଳ ଅର୍କ ତେଜ ଜାଣି ।୨୮୫।

ପବନହୁଂ ବେଗେ ଚଳନ୍ତି ସେ ପ୍ରଥମ ଦିବସ

ଜଇନ୍ତା ନଗ୍ରଦ୍ୱାରେ ଯାଇଂ ହୋଇଲେ ପରବେଶ ।୨୮୬।

ଶ୍ରୀବଳରାମଂକ ଆଘତ ବାରତା ଯାଇଂ କହିଲେ ମୁନେହି